۳۰آوریل ۱۶۴۹ ـ جنبش همتراز بشمار آوردن مردم Levellers

آوریل ۱۶۴۹ آغاز سرکوبی جنبش خودجوش « له ولر ها Levellers» یا همتزار انگاشتن مردم( عمدتا در امور حکومتی ، سیاست و آزادی های اجتماعی ) که در همین دهه در انگلستان بپا خاسته بود و جان لیبورن ، «اورتن» و «والوین» عملا رهبری آن را برعهده داشتند به حساب آورده شده است.
این جنبش که بسیاری از هدفهای آن هنوز دنبال می شود و در میان روشنفکران هواداران فروان دارد پارلمان و دولت پارلمانی را هم به صورتی که بود کافی برای اٍعمال واقعی اصل « قدرت ناشی از مردم است » نمی دانست و خواهان شرکت هرچه بیشتر مردم در بحث و مذاکرات پارلمان و شوراها ( تعیین سرنوشتشان ) و ایجاد شورای مدیریت به جای یک مدیر واحد در سازمانهای عمومی و انجام همه محاکمات با حضور هیات منصفه بود و تاکید بر این داشت که ثروت، زرنگی و امتیازهای دیگر نیاید عامل رسیدن به قدرت حکومتی شود. الغاء حکومت و مدیریت موروثی و هر گونه انحصار در جامعه ازجمله حذف سلطنت و مجلس لردان ( شیوخ ــ سنا ) از اصول دیگر « له ولر » ها بود. این جنبش خواهان آزادی مذهبی ، حق طلاق ، انتخاب حرفه ، آزادی بیان و اجتماعات به معنای واقعی کلمه بود.
پس از این که آرمانهای این جنبش مورد حمایت مردم قرار گرفت و گسترش درگیری پادشاه انگلستان با پارلمان به بسط نفوذ « له ولر » ها کمک کرد سران این جنبش پارلمان را مجبور کردند که برای قبول لوایح و طرحها جهت بررسی؛ ضابطه تعیین کند تا قانونی که یک نفر و یا یک گروه و یک جنس ( زن یا مرد به تنهایی ) از آن برخوردار شوند مطرح و تصویب نشود و « قانون » تبعیض آفرین و ناراضی ساز نباشد و عام و جامع باشد.
« له ولر » ها، خود حاضر نبودند مدیر سازمان و نماینده پارلمان شوند و همین امر بر محبوبیت آنان می افزود . ایجاد جامعه دوستان ( کویکرها ) توسط جورج فاکس در ۱۶۴۸ بر اعتبار اندیشه های « له ولرها » افزود، ولی هنگامی که سران این جنبش اصول خود را به سازمان های نظامی گسترش دادند بهانه سرکوب شدن خود را به دست دادند.
پس از اعدام چارلز پادشاه وقت انگلستان در سی ام ژانویه ۱۶۴۹ و الغاء سلطنت و مجلس لردها در مارس همین سال ، سران جنبش « له ولر ها » در بیانیه ای خواهان ایجاد شورای فرماندهی به جای یک فرمانده درهریک از واحدهای ارتش شدند و درجه بالاتر نظامی را دلیل فرمانده شدن و بالادست بودن ندانستند و این عمل سبب چند شورش و نافرمانی در میان افسران جزء شد و بهانه لازم را به دولت داد تا جنبش را سرکوب کند و این سرکوبی از به زندان افکندن « جان لیبورن » شروع شد. با وجود این ، الیور کرمول که پس از اعدام چارلز ، قدرت اول در انگلستان بشمار می رفت در ۱۹ ماه مه ۱۶۴۹ این کشور را یک کامان ولث ( جامعه مشترک المنافع ) اعلام داشت و حکومت را به یک شورای دولتی مرکب از ۴۰ تن سپرد ــ همان چیزی که له ولر ها هم در آرزوی تحقق آن بودند.
جنبش همتراز انگاشتن مردم در انگلستان ، پس از به زندان افتادن لیبورن رو به ضعف نهاد ولی ترجمه و انتشار بیانیه های لیبورن که در ۱۶۵۷ در ۴۲ سالگی درگذشت و همفکرانش باعث جهانی شدن این فکر و باقی ماندن آن تحت عناوین دیگر از جمله « پاپیولار ساورنتی » شده است.

منبع : تاریخ ایران و جهان در این روز