سه گانه آلمان ایتالیا

● برش های تاریخی یك نبرد كلاسیك
مگر می شود به استقبال بازی ایتالیا و آلمان رفت و از دیدار خاطره انگیز دو تیم در جام جهانی ۱۹۷۰ یاد نكرد. اتفاقاً آن مسابقه هم در مرحله نیمه نهایی رقابت ها برگزار شد و در نهایت با برتری ۴ بر ۳ لاجوردی ها به پایان رسید. دیداری تماشایی كه از آن به عنوان هیجان انگیزترین بازی تاریخ جام جهانی یاد می شود. ۱۷ ژوئن ۱۹۷۰ در ورزشگاه آزتك مكزیك ۱۰۲۴۴۴ نفر شاهد این دیدار كاملاً اروپایی بودند.
ایتالیا كه ستارگانی چون بونین سنی یا، ریوا، ماتزولا، فاكتی و ریورا را داشت با عبور از مكزیك میزبان، خود را به نیمه نهایی رسانده بود. این تیم در مرحله اول در گروهی كه اروگوئه، سوئد و اسرائیل حضور داشتند با ۴ امتیاز اول شد و به یك چهارم صعود كرد.
در آن سال ها كه جام جهانی با حضور ۱۶ تیم برگزار می شد خبری از یك هشتم نهایی نبود و بدین ترتیب ایتالیا پس از شكست دادن ۴ بر یك میزبان جام جهانی به نیمه نهایی رسید. در آن سو آلمانی قرار داشت كه در جام جهانی گذشته فینالیست شده بود و قصد داشت دوباره به این مهم برسد. آلمان در مرحله گروهی هر سه بازی خود را برد و با غلبه بر پرو، بلغارستان و مراكش با ۶ امتیاز روانه یك چهارم نهایی شد (در آن موقع برد ۲ امتیاز داشت). دیدار این دو تیم یادآور فینال ویمبلی در جام جهانی ۱۹۶۶ بود. آلمان آمده بود كه انتقام بگیرد اما ۲ گل از حریف خود عقب افتاد. در ادامه، نمایش مقتدرانه بكن باوئر و یارانش باعث شد كه كار به تساوی بكشد و در نهایت آلمان در وقت اضافی پیروز شد و از نیمه نهایی سردرآورد. آلمان با این برد به یك مدعی درجه یك تبدیل شد.
برزیل و اروگوئه نیز برگزار كننده دیگر دیدار این مرحله بودند. جدال ایتالیا و آلمان با یك گل زودهنگام برای ایتالیا شروع شد. ایتالیا بازی را هجومی آغاز كرد و روبرتو بونین سنی یا در همان دقیقه ۸ لاجوردی ها را پیش انداخت و این برتری تا دقیقه ۹۰ ادامه داشت. اما ژرمن ها در آن دوران استاد بازگشت به مسابقه بودند و بكن باوئر، اووه رات، مولر و زیلر بازی را در دست گرفتند. این بار نوبت كارل هاینتس اشنلینگر دفاع چپ آلمان ها بود تا اجازه ندهد آلمان در ۹۰ دقیقه بازنده شود. خاطره مهمی كه از آن بازی به یاد ماندنی باقی مانده مصدومیت شدید بكن باوئر در آن بازی است. فرانتس ۲۳ ساله در تیم آلمان آقایی می كرد و فرمانده تیم بود، البته در كنار او بازیكنان بزرگ دیگری چون سپ مایر، برتی فوگتس، اووه زیلر، اووه رات و گرد مولر هم حضور داشتند اما قیصر چیز دیگری بود. كتف بكن باوئر بر اثر خطای بازیكنان حریف از جا در رفت و او به خاطر تعصبی كه به تیمش داشت و حساسیت بازی مسابقه را رها نكرد. از طرفی هلموت شون مربی ژرمن ها هر دو تعویض خود را انجام داده بود و اگر قرار بود بكن باوئر بیرون برود آلمان مجبور می شد ده نفره بازی كند. به همین دلیل قیصر به بازی ادامه داد و به یكی از یادگارهای جام جهانی ۱۹۷۰ تبدیل شد.
در وقت اضافی دروازه دو تیم به دفعات فرو ریخت و چندین مرتبه جای برنده و بازنده، عوض شد. بی دلیل نیست كه از این بازی حساس به عنوان هیجان انگیز ترین مسابقه جام جهانی یاد می كنند. ابتدا در دقیقه ۹۴ گرد مولر برای اولین بار در طول مسابقه آلمان را از ایتالیا پیش انداخت اما برتری قیصر و یارانش تنها ۴ دقیقه طول كشید. تارچیزیو بورگینش گل تساوی بخش ایتالیا را به ثمر رساند و در ادامه كار برای آلمان ها بدتر هم شد. جی جی ریوا ایتالیا را ۳ بر ۲ پیش انداخت. در آن رقابت ها گرد مولر یك گلزن مهار نشدنی بود. در وقت اضافی فروچو والكاره جی یك مدافع به نام فابریتسیو پولتی را به زمین آورد تا مراقبت ویژه ای از مولر داشته باشد اما مهار مولر كار آسانی نبود و در دقیقه ۱۱۰ مولر گل تساوی بخش آلمان را به ثمر رساند و بازی ۳ بر ۳ شد. جالب اینكه یك دقیقه بعد نوبت به ایتالیا رسید تا در این بازی زیبا گل بزند. جیانی ریورا كار را تمام كرد و بازی با برتری ۴ بر ۳ ایتالیا به پایان رسید. در مورد بازی كردن ریورا هم داستان های جالبی وجود دارد. در آن موقع بحث این بود كه ماتزولا بازی كند یا ریورا؟ والكاره جی راه حل جالبی پیدا كرد. یك نیمه سبیلو (لقب ماتزولا) بازی كرد و از نیمه دوم ریورا به میدان آمد. ۳۶ سال است كه از این تعویض به نیكی یاد می شود. به هرترتیب ایتالیا از سد آلمان سختكوش عبور كرد اما در فینال اسیر برزیل و پله افسانه ای شد.
● جدال برای جام سوم
دیگر دیدار كلاسیك و خاطره انگیز ایتالیا و آلمان به فینال جام جهانی ۱۹۸۲ برمی گردد. آلمان در حالی خود را به فینال رسانده بود كه یكی از تیم های منفور جام محسوب می شد. در مرحله گروهی در حالی كه در دیدار ابتدایی خود به الجزایر باخت، در ادامه با دو پیروزی مقابل شیلی و اتریش به مرحله دوم صعود كرد. در آن جام مرحله دوم مسابقات به صورت گروهی برگزار می شد. آلمان میزبان مسابقات را شكست داد و به نیمه نهایی صعود كرد. حذف میزبان كافی بود كه آلمان در اسپانیا به تیمی منفور تبدیل شود. به ویژه اینكه در بازی نیمه نهایی برابر فرانسه آنها چندان مستحق برد نبودند و تا اواخر مسابقه نتیجه سه بر یك به سود فرانسه بود، اما آلمان به شكل عجیبی كار را به تساوی كشاند و در نهایت ۴ بر ۳ پیروز شد و به فینال رسید. اگر حركت خشن تونی شوماخر را در بازی نیمه نهایی به خاطر داشته باشید متوجه می شوید چرا در فینال جو ورزشگاه كاملاً به سود ایتالیا بوده.
ایتالیا در مرحله گروهی بسیار ضعیف ظاهر شد و پس از لهستان در گروه خود دوم شد. اما در مرحله دوم به لطف گلزنی های پائولو روسی زیرك، نتایج خوبی گرفت و با پیروزی برابر آرژانتین و برزیل، دو غول آمریكای جنوبی، روانه نیمه نهایی شد. مثل همین دوره تمام چهار تیم نیمه نهایی اروپایی بودند. ایتالیا با دو گل لهستان را شكست داد و به راحتی خود را به فینال رساند، اما رقیب اش آلمان كاملاً كم رمق بود. گویا بازی ۱۲۰ دقیقه ای آلمان و فرانسه تمامی توان ژرمن ها را از بین برده بود و این تیم توان مقابله با ایتالیا را نداشت.
هر دو تیم به دنبال این بودند كه برای سومین بار جام را بالای سر ببرند و ۹۰هزار نفر در ورزشگاه سانتیاگو برنابئو جمع شده بودند تا این مسابقه حساس را ببینند. خیلی ها معتقد بودند كه برزیل با مربیگری تله سانتانا بهترین تیم جام بوده اما فینال بین ایتالیا و آلمان برگزار می شد و تیم دوم كه در طول رقابت ها هم آش دهان سوزی نبود در فینال نتوانست سد راه ایتالیا شود. بازی با برتری ایتالیا آغاز شد و آنتونیو كابرینی در همان نیمه نخست یك پنالتی را هدر داد. در آن بازی جان كارلو آنتونیونی هافبك نامدار ایتالیا به علت دواخطاره بودن غایب بود اما ایتالیا به اندازه كافی ستاره داشت؛ دینوزوف، برگومی، تارد لی، كونتی و روسی شاخص ترین آنها بودند. گل اول را در دقیقه ۵۷ پائولو روسی با یك ضربه سر به ثمر رساند.
این ششمین گل روسی در اسپانیا بود و او به عنوان آقای گلی رقابت ها رسید. چند دقیقه بعد نوبت به ماركو تاردلی رسید تا آن گل معروفش را به ثمر برساند. پس از چندین پاس در محوطه جریمه آلمان توپ به تاردلی رسید و او گل زد و آن شادی پس از گل معروفش را انجام داد. حتماً قبول دارید كه همه تاردلی را با آن شادی اش می شناسند. در ادامه آلتوبلی كه به عنوان بازیكن ذخیره وارد زمین شده بود روی پاس برونو كونتی نتیجه را ۳ بر صفر كرد؛ یك نتیجه تحقیرآمیز برای ژرمن ها تا دقیقه ۸۱.
اما این پایان كار نبود. آلمان توسط پل برایتنر یكی از گل ها را جبران كرد اما برایش فایده ای نداشت و ایتالیای انزو پیرزوت قهرمان جهان شد. در آن تیم آلمان كه هدایت آن بر عهده یوپ دروال بود چهره های نامداری چون شوماخر، بریگل، برایتنر، لیت بارسكی، رومینیگه، كالتز و اشتلیكه بازی می كردند.
در آن سال ها كمتر پیش می آمد كه آلمان به فینال نرسد آنها در ۸۶ و ۹۰ هم با مربیگری بكن باوئر فینالیست شدند. در این سال ها هیچ گاه هیجان ایتالیا و آلمان به اندازه آن دو بازی سال های ۱۹۷۰ و ۱۹۸۲ نبوده. آیا امروز سه گانه ای تشكیل می شود؟

مهدی زعیم زاده

منبع : روزنامه شرق