مخاطره‌جویی در زندگی روزمره

مایک فدرستون در مقاله خود در باب زندگی روزمره و زندگی قهرمانی چنین می گوید: « اگر زندگی روزمره حول محور امور پیش‏ پاافتاده و بدیهی ‏انگاشته‏شده و معمولی دور می‏زند، پس نشانِ زندگی قهرمانی، امتناع آن از این قاعده برای رسیدن به زندگی خارق‏العاده‏ای است که تهدیدی است، نه فقط برای امکان بازگشت به اعمال یکنواخت روزمره بلکه مستلزم به خطر انداختنِ آگاهانه و عمدیِ خود زندگی است.»
زندگی قهرمانی از بسیاری جهات دارای همان ویژگی مخاطره‏جویی یا مجموعه‏ای از مخاطره‏جویی‏هاست. کرایب می گوید که زیمل ماجراجو را فردی در نظر می گیرد که تداوم زندگی روزمره را قطع می کند. به عقیده زیمل هر ماجرایی یک شروع و یک پایان دارد و « غالبا یادآوری جزئیات ماجرایی به طور دقیق دشوار است زیرا بخشی از زندگی روزمره نیست »،ماجرا به دلیل خاصیت شگفت انگیز بودن محو می‌گردد، همان طور که رویا واجد این ویژگی است.
به عقیده ی زیمل ماجرا منفصل از زندگی است، اما در عین حال بخشی از آن به شمار می رود و « در نتیجه به نظر می آید که به طریقی کل زندگی درون آن است».( کرایب ، ‌١٣٨٢:۲۸۳)
گئورک زیمل ( a ‌١٩٧١) در مقاله‏اش درباره مخاطره‏جویی می‏گوید که مخاطره‏جویی خارج از پیوستار معمول حیات روزمره رخ می‏دهد و بنا بر اصول این زندگی، باید از نظر افکنده شود. مخاطره‏جو درکی متفاوت از زمان دارد، درکی که مستلزم احساسی شدید نسبت به حال و بی‏اعتنایی به آینده است.
ما همزمان از محاسبات و دستاوردهای جهانِ کار دست می‏کشیم تا قابلیت کنش قاطعانه را در جهان به دست آوریم. از این رو مخاطره‏جو «حالت فاتح را دارد»، کسی که در به چنگ آوردن موقعیت‌ها سریع است و نیز «با عناصر محاسبه‏ناپذیر زندگی، آن برخوردی را می‏کند که ما معمولاً فقط این برخورد را با آن چیزی می‏کنیم که بنا به تعریف، گمان می‏بریم که محاسبه‏پذیر است» (زیمل ‌١٩٣ : a ‌١٩٧١).
افزون بر این، مخاطره‏جو قادر به خلق معنایی از وحدت است، ترکیبی از فعالیت و انفعال، بخت و ضرورت. مخاطره‏جو از درون زندگی‏اش که فاقد نظام است، نظامی می‏سازد. این آن قابلیت شکل‏بخشی به زندگی است که نشانِ شباهتی است میان مخاطره‏جو و هنرمند و به همان‏سان نشان جاذبه مخاطره‏جوست برای هنرمند.

http://culturaltheory.blogfa.com/

منبع : خبرگزاری ایسنا