کریک و نقش کلیدی یک هافبک دفاعی

وقتی كه یك كودك عاشق فوتبال باشید، همواره رویای تبدیل شدن به یك گلزن بزرگ و یا یك بازی ساز قهار را در آینده در سر می پرورانید. اما كسی را می توانید بیابید كه دوست داشته باشد خود را به عنوان یك هافبك دفاعی در فوتبال دنیا معرفی كند؟. وقتی كه به فوتبال روی آوردم و وقتی كه برای بازی به میدان می رفتم دوست داشتم، ذره ای از اقتدار، تحرك و تسلط مطلق بر تمام مناطق زمین برایان رابسون را تداعی كنم. و یا جان بارنز نیز برایم یك بت به شمار می رفت. همواره امثال ری ویلكینس، میشل پلاتینی و گریم سونس را می ستودم.
فوتبال دستخوش دگرگونی شده... دیگر كسی تمام توجهش را به «آن» شماره «۱۰» تیم معطوف نمی كند. زیرا فوتبال امروزی، برای موفقیت باید در ابعاد دیگری از فوتبال نیز احساس نیاز كند. ورزشكارانی كه به میدان می روند، جدا از آمادگی جسمانی فوق العاده شان، از توانایی و قابلیت های ویژه ای نیز بهره مند هستند. هافبك دفاعی، اصولاً فوتبالیستی است با تفكرات خاص و آشنای یك مدافع. كسی كه باید در ضد حملات حریف هشیار باشد و مانع از عملی گشتن برنامه های تهاجمی آن تیم شود. كلود ماكلله در چلسی می تواند آرمانی ترین مثال از یك چنین فوتبالیستی باشد. كسی كه در چلسی از هنر و خلاقیت فرانك لمپارد و مایكل اسین برای پیش بردن وظایف تاكتیكی اش بهره می برد. او نقش حیاتی برای موفقیت یك تیم ندارد اما خب. ولی می تواند سبب تكامل حركات تیم گردد. اما آیا اگر چلسی ۲-۴-۴ به میدان می رفت ماكلله می توانست تا این اندازه نقش پررنگی در موفقیت های اخیر این تیم داشته باشد؟.
اریك كانتونا از دیدیه دشان به عنوان یك جریان ساز در قلب خط میانی نام می برد. كسی كه توپ می گیرد و پخش می كند. دقیقاً بسان یك ماشین. كسی كه تنها هنرش ربودن توپ از هافبك های رقیب و سپس سپردن آن بدون كمترین درنگی به هم تیمی های خلاقش بود. البته كانتونا هیچ گاه او را یك بازیكن كامل و ویژه نمی خواند.
من بارها در زمان بازیگری ام در این پست به كار گمارده شدم. بله. می دانم كه چندان تجربه هیجان انگیزی برای یك فوتبالیست نمی تواند تلقی شود، اما گمان می كنم بهترین پستی است كه ممكن است نصیب یك فوتبالیست گردد. به این خاطر كه شما وقتی چنین وظایفی اختیار می كنید، گمان می كنید كه در تمام نقاط زمین خود را موظف می دانید. سعی می كنید توپ را از هافبك های رقیب بگیرید، مانع از پاس های ردوبدل شده می شوید و نیز نمی گذارید كه بازی سازهای آنها، توپ ها و موقعیت های خطرناكی را در اختیار مهاجمان قرار دهند. ممكن است یك هافبك دفاعی چندان بازی اش مورد توجه و اعتنا قرار نگیرد.
اما وقتی كه به این نكته می نگرید كه وظایف او تا چه حد می تواند در برنامه ها و آهنگ حركتی یك مجموعه موثر باشد، بی اختیار به چنین فوتبالیست هایی احترام می گذارید. شما وقتی كه در تیم تان یك هافبك دفاعی باشید، احساس می كنید كه توپ دیگر جزیی از وجودتان است. بخشی از طبیعت تان.... هر جا كه توپ باشد، به طرف آن می روید. یعنی به گونه ای كه هر گاه بازیكنان حریف توپ را به تملك خود درمی آورند شما به سمت آنها می شتابید. چون كه توپ زیر پای آنهاست. چنین پستی در صورت انجام تمامی وظایف به بهترین نحو، می تواند تعیین كننده ترین و بااهمیت ترین وظیفه برای یك فوتبالیست جلوه كند. بله. شاید این برای یك فوتبالیست یك پست «خشن و غیرمنعطف» خوانده شود، اما میزان وظایف و نقش او در زمین نیز به همان اندازه كلیدی قلمداد می شود.
حال در این كشور- انگلستان-فوتبالیستی كه چندان از سوی اریكسون مورد توجه قرار نمی گیرد، مایكل كریك است. كسی كه در تاتنهام به نحو خارق العاده ای درخشید. حال لازم نیست بگوییم كه سر الكس فرگوسن برای به چنگ آوردنش تا چه حد در تب و تاب است. اما اینكه چرا اریكسون به جای توجه به او، تمام برنامه هایش را بر پایه اوون هارگریوز بنیان می كند، نكته ای است كه چندان از آن سر درنمی آورم. من نیز جزء آن تعداد توده مخالف هارگریوز نیستم. چون اعتقاد دارم كه او به اندازه كافی در این روزها از طرف آن عده تحقیر شده است. اما اینكه چرا كریك نمی تواند راهی در تركیب ثابت تیم یافت كند، داستانی است بسیار شگفت انگیز... شاید بزرگترین جنایتی كه هارگریوز در حق خود مرتكب شده، بازی كردن در بایرن مونیخ است. هر چند آنجا به افتخارات رنگارنگی دست یافته اما غرق شدن در نقش یك «حامی بالاك» در خط میانی از او یك فوتبالیست تك بعدی ساخته... یك هافبك دفاعی ایده آل جدا از تخریب برنامه های هجومی تیم مقابل، باید از توانایی قابل قبولی در بازی سازی و نیز پاس های دقیق بهره مند باشد و كریك چنین فوتبالیستی است. كسی كه در تاتنهام جدا از اینكه نقش یك مخرب را ایفا می كند، پاس های طلایی بسیاری نیز می دهد و حتی گل هم می زند و مهمتر اینكه یك فوتبالیست دوپاست... .

جیمی ردنپ
هافبك سابق انگلستان و لیورپول
ترجمه : سهیل نوری پناه

منبع : روزنامه شرق