۸ ژانویه ۱۹۰۷ ـ روزی که مظفرالدین شاه قاجار درگذشت - دوران او در یک نگاه

مظفرالدین شاه قاجار هشتم ژانویه ۱۹۰۷ و ده روز پس از امضای نظام نامه مشروطیت (قانون اساسی که عمدتا از قانون اساسی بلژیک ترجمه شده بود) در ۵۴ سالگی، ظاهرا از بیماری سل درگذشت و ده روز بعد پسرش محمدعلی میرزا تاجگذاری کرد و شاه شد؛ بدون این که از نمایندگان مجلس شورای ملی برای شرکت در این مراسم دعوت بعمل آورد.
مظفرالدین شاه که مانند پدرش و عمدتا با استقراض پول با بهره سنگین از بیگانه (روسیه و انگلستان) سه بار (در سالهای ۱۹۰۰، ۱۹۰۲ و ۱۹۰۰۵) به سفر اروپا رفته بود! دارای شش پسر و ۱۸ دختر بود. وی پس از قتل پدرش ناصرالدین شاه به دست میرزا رضای کرمانی در سال ۱۸۹۶ میلادی به شاهی رسیده بود.
مظفرالدین شاه قاجار ۳۵ سال ولیعهد بود و در تبریز می زیست و در نتیجه به دور از بازی های سیاسی تهران و کسب تجربه. در زمان سلطنت او نیز که مردی کارآمد نبود مقامات کشوری و لشکری همان ها و از همان خانواده های انگشت شمار بودند که در زمان ناصرالدین شاه و پدر او محمد شاه برکرسی ریاست می نشستند؛ واجد شرایط لازم برای مدیریت سازمانهای عمومی نبودند، دلواپسی وضعیت مردم (عوام الناس) و دلسوزی برای کشور نداشتند، دارای حرمسرا و املاک شخصی و تشریفات بودند و بیشتر وقت خود صرف آن امور و رقابت و دشمنی با یکدیگر می کردند، دارای خصلتی خود خواه و مستبد بودند، امتیاز طبقاتی و داشتن مقام و منزلت را یک حق طبیعی برای خود می پنداشتند، زیر نفوذ دولتهای استعمارگر وقت قرار داشتند و مرعوب آنها بودند، و به همین دلایل وضعیت کشور - در جهانی که چهار نعل به پیش می رفت، همیشه درحالت پس رفتن بود. قرارداد انحصار نفت «دارسی» برای مدت ۶۰ سال در زمان مظفرالدین شاه امضا شد که نفت ما بعدا دربست در اختیار انگلستان قرار گرفت و ....

منبع : تاریخ ایران و جهان در این روز