مرگ ستارگان و جهان غبارآلود

پیش از آنكه جهان هفتصد میلیون ساله شود، بعضی از كهكشان های آن انباشته از مقدار زیادی غبار بود. اما این همه غبار از كجا آمده است؟ اخترشناسانی كه از تلسكوپ فضایی اسپیتزر ناسا استفاده كرده اند، گمان می برند كه منشاء این گرد و غبار ابرنواخترهای نوع دوم است. این ابرنواخترها انفجار های شدید عظیم ترین ستارگان جهان است. غبار در كیهان مهم ترین بخش كهكشان ها، ستارگان، سیاره ها و حتی حیات است. تاكنون اخترشناسان فقط دو منبع تشكیل این غبارها را می شناختند: جریان خروجی از ستارگان قدیمی خورشیدمانند كه میلیاردها سال عمر دارند و فضایی كه تراكم آهسته مولكول ها در آن رخ می دهد. مشكلی كه این دو طرح داشتند اینكه هیچ كدام نمی توانستند برای اینكه چرا جهان در مدت فقط چند میلیون سال چنین غبارآلود شده است، توضیحی ارائه دهند. طبق نظریه اخترشناسان بخشی از این گرد و غبار از انفجار ابرنواختر به وجود آمده است، ولی شاهدی برای اثبات آن نداشتند. اما اخترشناسان به تازگی با استفاده از تلسكوپ های فضایی و مستقر در زمین توانستند مقدار قابل توجهی از غبار داغ را در باقی مانده های یك ستاره عظیم بیابند.
از آنجایی كه طبق این پژوهش ها مشخص شده است ابرنواخترها می توانند مقدار زیادی گرد و غبار تولید كنند، دانشمندان به این نتیجه رسیدند كه چنین انفجارهایی می تواند مقدار زیاد غبار را- در ابتدای جهان- توجیه كند. از آنجایی كه ابرنواخترها بسیار سریع به پایان سرنوشت خود نزدیك می شوند، اخترشناسان به تلسكوپ های بسیار حساسی نیاز دارند تا بتوانند طی چند ماه بعد از انفجار به بررسی آن بپردازند. دانشمندان بر این باورند كه ابرنواخترها مقدار زیادی غبار تولید كرده اند، اما امكانات فناوری آنها برای تولید این غبارهای تولید شده در گذشته برای بررسی آنها كافی نیست.

Spaceflightnow.com

منبع : روزنامه شرق