توقع

باز هم فرصتی دست داد تا خاطرات گذشته را با هم مرور كنیم. از همه چیز صحبت كردیم. از روز آشناییمان در آن مهمانی بزرگ، از شب خواستگاری كه سبد گل از دستش افتاد، از مخالفت پدرم، از یكدندگی او و ازدواجمان در آن روز برفی، تولد بچه هایمان، پیشرفت او در كار، از خرید خانه و ماشین و ویلا و مسافرت های خارج از كشور، جواهرات گرانقیمت و از توقع بی جای من، ورشكستگی او و قر و لندهای صاحبخانه ... همه را با هم مرور كردیم. فرصتی نبود و من باید یك هفته دیگر صبر می كردم تا او را كه به خاطر چك های بی محلش در زندان به سر می برد ملاقات كنم.
رضا رشیدی

منبع : همشهری