والاس و گرومیت در نفرین انسان خرگوش‌نما - WALLACE & GROMIT IN THE CURSE OF THE WERE - RABBIT

سال تولید : ۲۰۰۵
کشور تولیدکننده : انگلستان
محصول : پیتر لرد، نیک پارک، کارلا شلی، دیوید اسپراکستن و کلر جنینگز
کارگردان : استیو باکس و پارک
فیلمنامه‌نویس : باب بیکر، مارک برتن و پارک، برمبنای شخصیت‌هائی خلق شده توسط پارک
فیلمبردار : تریستان آلیور و دیو الکس ریدت
آهنگساز(موسیقی متن) : جولیان نات
نوع فیلم : رنگی، ۸۵ دقیقه. نقاشی متحرک
صدا : پیتر سالیس، رالف فاینز، هلنا بانم کارتر، پیتر کی، نیکلاس اسمیت، لیز اسمیت و جان تامسن


̎والاس̎ (سالیس) و ̎گرومیت̎ از فرصت استفاده کرده‌اند و درست موقع برگزاری مسابقهٔ بزرگ باغبانی در محلهٔ ̎وست والابی̎ کسب‌وکاری جدید راه انداخته‌اند. ̎آنتی‌پستو̎ (ضدآفت) نوعی خدمات انسانیِ ردیابیِ آفت‌هاست که ̎والاس̎ و ̎گرومیت̎ به کمکش، خرگوش‌ها و سایر جانورانی را که محصولات باغچه‌های محله را می‌خورند، به دام می‌اندازند و به جائی دیگر منتقل می‌کنند. کارشان رونق گرفته و بر وفق مراد پیش می‌رود که ناگهان ̎لیدی تاتینگتون̎ (بانم کارتر) برگزارکنندهٔ آن مسابقات، متوجه می‌شود که خرگوش‌ها باغچه‌اش را زیر و رو کرده‌اند و بنابراین از ̎والاس̎ و ̎گرومیت̎ می‌خواهد که خرگوش‌ها را به جائی دیگر ببرند. ̎والاس̎ خیلی از ̎لیدی تاتینگتون̎ خوشش آمده؛ ولی او در این زمنیه تنها نیست ـ ̎ویکتور کوارترمین̎ (فاینز) مردی زبانباز و متکبر از طبقه‌ای مرفه، نیز در پی آن است که دل (و ثروت) ̎لیدی تاتینگتون̎ را به‌دست آورد و اعتقاد هم دارد که بهتر از ̎والاس̎ از عهدهٔ گیرانداختن خرگوش‌ها برمی‌آید. در همین حال، تلاش‌های ̎والاس̎ برای شست‌وشوی مغزیِ خرگوش‌ها و دور کردن‌شان از باغچه‌ها، نتایجی فاجعه‌وار در پی دارد و دیری نگذشته که ̎والاس̎ باید با خرگوشی درنده‌خو و ̎کوارترمین̎ای تا بن دندان مسلح، درگیر شود.
● نخستین فیلم بلند استودیو آدرمن و پارک با شخصیت‌های ̎والاس̎ و ̎گرومیت̎، پس از سه فیلم کوتاه که به شدت موفق و محبوب شدند، و پس از تجربهٔ بلند فرار جوجه‌ای (۲۰۰۰) که اتودی برای فیلم حاضر به شمار می‌آید. نفرین انسان خرگوش‌نما، که پای دو قهرمانش را به داستانی هراسناک با الهام از فیلم‌های گرگ‌نما و دیگر هیولاهای کلاسیک‌ ژانر می‌کشاند، به خاطر تکنیک انیمیشن حیرت‌آور، خلاقیت و زحمت به کار رفته در ساخت جزئیات صحنه‌ها و دکورها و جلوه‌های ویژه، و صداهای سالیس، بانم کارتر و فاینز، فیلمی جذاب و دیدنی از کار درآمده که پُر از صحنه‌های هیجان‌انگیز، خنده‌دار و گاه ترسناک است؛ از جمله بیدار شدن هر روزهٔ ̎والاس̎ با بوی پنیری که چون تحت رژیم است به آن نمی‌رسد و دم و دستگاهی که وقت مأموریت به او و ̎گرومیت̎ لباس می‌پوشاند (که این البته تکرار کامل‌تر همین صحنه در فیلم‌های کوتاه آنان است)، صحنهٔ زیبائی که این دو برای پاک‌سازی مزرعهٔ بانم کارتر از خرگوش‌های گرسنه، با دستگاه منحصربه‌فرد مکنده‌ای صدها خرگوش را از سوراخ‌های زمین جمع‌آوری می‌کنند، جائی‌که ̎والاس̎ در حالتی ̎فرانکنستاین̎وار با اتصالِ دستگاه عجیب دیگری به هین دستگاه مکنده، خرگوش‌ها را شست‌وشوی مغزی می‌دهد تا از سبزیجات متنفر شوند، نخستین حملهٔ خرگوش‌نما به شهر که سراغ سبزیجات کلیسا می‌رود و کشیش وحشت‌زده که با دو خیار صلیب می‌کشد، و لحظهٔ تبدیل ̎والاس̎ به خرگوش‌نمائی غول‌پیکر که زوزهٔ گرگ در می‌آورد! اما رویکرد مردّد و بی‌نظم سازندگان اثر به ژانر ترسناک و قواعد آن باعث بی‌ربطی بعضی حوادث فیلم‌نامه و کاسته شدن از تأثیر نهائی فیلم شده است. پارک و باکس با این که مثلاً برای خلق هیجان و ترس از ویژگی‌های ژانر به‌درستی استفاده می‌کنند، دربارهٔ شخصیت‌ها و رفتار و تغییر حالاتشان شلختگی به خرج داده‌اند و آئین‌های قدیمی و به‌دردبخور این‌گونه فیلم‌ها را ضایع کرده‌اند. نتیجه این‌که در صحنهٔ آخر، ̎والاس̎ خرگوش‌نما ناگهان به سبک و با حرکات ̎کینگ‌کنگ̎ بانم کارتر را بغل می‌کند و مانند ̎کنگ̎ از برجی بالا می‌رود و نوک آن پناه می‌گیرد، البته این‌بار هواپیمائی که به سویش می‌آید سگ خوش‌فکرش ̎گرومیت̎ است که با اسباب‌بازی سکه‌ای جلوی اصابت هویج طلائی به هیولا را می‌گیرد! اما قربانی واقعی خرگوش بیچاره‌ای است که در یکی از آزمایش‌های ̎والاس̎ تغییر شخصیت داده و به ̎والاسی̎ با دندان‌های بدشکل و پولوور گشادی تبدیل شده که با صدای ̎والاس̎ درخواست پنیر می‌کند، و هیچ‌کس هم به فکرش نیست. متأسفانه چند روز پس از شروع اکران نفرین انسان خرگوش‌نما، بخش عظیمی از ساختمان‌های قدیمی استودیو آردمن در آتش سوخت و بسیاری از عروسک‌های ̎والاس̎ و ̎گرومیت̎، شخصیت‌های فرار جوجه‌ای (۲۰۰۰)، عروسک شخصیت ̎مورف̎ که نخستین موفقیت آردمن در دههٔ ۱۹۷۰ را شکل داد، و مواد و دکورهای دیگری همه از بین رفت.