وارث شیتوریو

● استاد بزرگ کنی مابونی
یکی از بزرگانی است که هنوز زنده است شاگرد پدرش کنوا مابونی، مسس کاراته شیتو - ریو، Kenei مسن‌ترین فرد Mabuni هاساست. و پدرش هم آورد جی چین فوناکوشی، آنکو ایستو، هیرونوری اوتسوکا و یاماگوشی است، بیشتر بشناسیمش!
▪ سن: ۸۷ سال، بزرگترین فرزند از سه فرزندان Kenwa که در ۱۳ فوریه ۱۹۱۸ در Shuri (کیناوا) به دنیا آمد.
▪ رتبه: دان Kenei Mabuni,۱۰ همچنان Sosai فدراسیون جهانی شیتو - ریو کاراته - دو می‌باشد.
▪ سبک: کاراته - دو - شیتو - ریوی اصلی که توسط پدرش که از ۱۸۸۹ تا ۱۹۵۲ می‌زیست به او آموخته است و او جانشین رسمی پدرش می‌باشد و آخرین استاد معروف و به نام اوزاکا پس از مرگ برادرش. این سبک نام اساتید برجسته دیگری را هم به دنبال داد چون Higaonnag ltosu
▪ او همیشه می‌گوید: ”من کاراته را از توی شکم مادرم شروع کردم“. خیلی زود شاگرد پدرش شد که او و کاتاهایش را همیشه چک می‌کرد و به اوکاتاها می‌جوید آموزش می‌داد. هنوز هم از نمایش‌های که در ژاپن داشتند یاد می‌کند، از دوجوی ساده‌اش در اوزاکا، شیتو - ریو که در مارس ۱۹۳۹ رسمی شد. بعد از حلمه نظامیان آمریکا به ژاپن وقت آن رسیده بود که پرچم شیتو - ریو در کشورهای دیگر هم برافراشته شود.
پس از فوت پدرش در ۲۳ می ۱۹۵۲، kenei این پرچم را به‌دست گرفت. او به قله جهان رفت در ایالات متحده آمریکا در سال‌های ۶۰ پرچم برافراشت. او همچنان به اوزاکای خودش وفادار است هجده سال است که هر تابستان به Corse نزد سن سی Nakahashi Hidetoshi می‌رود.
چشمان نافذ، قامتی استوار، قدرتی دربرگیرنده: اینها مشخصات این مربی و استاد شیتو - ریو در هشتاد و هفت سالگی است. کمربند مشکی‌اش را محکم کرده (او دوست نداشته تا مرز بستن کمربند قرمز پیش برود و ترجیح می‌دهد. کمربند مشکی ببندد). آخرین مصرف سبک شیتو - ریو با هنرش انگار که نفس می‌کشد یا شراب صبحگاهی می‌نوشد: مست می‌شود. مثل همه اهالی اکیناوا، او از سلامتی کامل برخوردار است. بدون عما و عینک و سمعک! می‌تواند بیست ساعت پشت سر هم از بودو، از اهداف آفرینش و از پدرش حرف بزند.
بین شاگردانش حدود ۱۵۰ نفر در استاژی که توسط Hidetoshi Nakahashi دان ۸ و با عنوان ایپان در کومیته و تاتیشن هپو برگزار کرده است، لبخند به لب ایستاده و خوشحالی‌اش را هم پنهان نمی‌کند: ”خیلی خوبه، بین خانواده‌ات بایستی! این‌کار حدود بیست سال است که پشت سر هم ادامه دارد! استاد مایونی در طی استاژ به خانه ما می‌آید، او ساردین ماهی دوست دارد و غذای محلی و ...“ چند ماه قبل او ما را به خانه ساده‌اش در اوزاکا دعوت کرده بود، همانجائی که خاطراتش را نگه می‌دارد: ”در زمان حیات پدرم بیشتر با استاد Itosu (پدر کاراته ورزشی که کاتای پینان و باسای دای را خلق کرد) کار می‌کردیم و استاد Higaonna کاتاها اسم‌های اکنیاوایی داشت که به چینی تبدیل شده بود، ما کاتا اجراء می‌کردیم و فن می‌زدیم بدون اینکه به اسمش توجهی داشته باشیم، به خاطر دارم که سن سی فوناکوشی کتای نای هاتچی را بلد نبود و آن را مثل یک تمرین سرسری ژیمناستیک مرتب تکرار می‌کرد و گاهی پسرش را می‌فرستاد تا کاتاهای دیگر را یاد بگیرد... .
● کاتاها خمودگی فیزیک بدن را برطرف می‌کنند
باید گفت که کاتاهای سنتی و قدیمی اکیناوا از سبک شیتو - ریو ”کنوا“ درس گرفته‌اند که اصول سبک‌های شوریته و تاهاته که حرکات سریع و انفجاری و حرکات دو بدو در مبارزات را دارند و از Kempo چینی الهام گرفته‌اند، دربرگرفته است. عقیده غالب می‌گوید: هدف مبارزه در نهایت ”خود“ است. ”پدرم کاتاها را با سوتراها مقایسه می‌کرد که هر دو جسم و روح را غنی می‌سازند“. من معتقدم هر روز که از تمرینات کاتاها می‌گذرد خمودگی بدن برطرف می‌شود و انرژی جایگزین می‌گردد“. در شرایطی که واقعاً ماشین‌وار نمی‌توان کاتاها را تکرار کرد. ”همیشه کنوا مابونی به شاگردانش می‌گفت این حافظه نیست که به بدن نیرو می‌دهد. در هر سنی از زندگی باید کاتا را عمیق کار کرد عین اواخر هر سال، Kenei Mabuni فنون دیگری از پدرش می‌آموخت فنون با سلاح، فنون محرمانه و همچنین از استاد Yo,Bo, Arakaki و Sai می‌آموخت یا سیفو Wa Xian Gi مؤسس سبک در نای سفید به او درس می‌داد.
”من هنر Shuriken نین جاها را از سن سی Fujita که یک استاد اکیناوائی بود یاد گرفته. همه سلاح‌ها مکمل هم‌اند و همه از سلاح‌های طبیعی بدن الهام گرفته‌اند“.
● ثروت واقعی شینو - ریو
او اولین کسی است که دیپلم Kinesitherapeute را با اجراء بونکای کاتا Segunchin را در مقابل ژوری جودوکاها گرفت. او فرهنگی که از سنت‌های قدیمی به‌جا مانده را به دنیا معرفی کرد. خصوصاً تقدس ورزش‌های مبارزه‌ای را خصوصاً در بازی‌های المپیک جهانشمول کرد، او متأسف بود از این که در پشت ظاهر کاتا که با یک دشمن فرضی اجراء می‌شود کسی دشمن مرده ”وستون“ را بخواهد جایگزین کند.
او ما را به دوجوی خود می‌برد، پشت در یک کمد، من میراث به‌جا مانده شیتوریو یک باتوم خودنمائی می‌کند که در مقابل معبد گذاشته شده است. شرافت اجدادی پدرش برای ارواح (کامی‌ها) و یا برای هنرش؟
با هیجان به ما چشمک می‌زند، یک کتاب طلائی را باز می‌کند که در آن عکس‌های دوران جوانی، مقاله‌ها و نامه‌های دست نوشته پدرش را در آن نگهداری می‌کند اصلاً غریب نیستند.
Kenei غنای شیتو - ریو را با یکی از اشعار پردش رکه راه زندگیش را در آن یافته است معرفی می‌کند: ”همه چیز به‌دست فراموشی سپرده می‌شود، همه با یک انتهاء جز راه کاراته، چه زیباست، که جاودانه خواهد ماند“.

منبع : مجله‌رزم‌آور