داریوش رفیعی

در سال ۱۳۰۶ در بم کرمان به دنیا آمد. از ۱۹ سالگی خوانندگی در رادیو را شروع کرد، از سالی که صدای گرم و دلپذیرش او را به شهرت رساند، تحصیل را رها ساخت و بیشتر به موسیقی پرداخت. ردیفها را از خوانندگان قدیمی از جمله بدیع زاده فرا گرفت و به وسیله همین هنرمند بود که به رادیو راه یافت.به صدا و شیوه خوانندگی بدیع زاده به خصوص مهربانی و گشاده رویی او علاقه بسیاری داشت و بدیع زاده هم او را به قدری دوست داشت که داریوش در اواخر جزو افراد خانواده او در آمده بود.
هنر او از درد و تالمات روحی خودش مایه می گرفت و به خواندن اشعار محلی رغبت زیادی نشان می داد، صدایش گرفتگی و شور و حال مخصوصی داشت و در آواز تحریر هایش کم بود. در ارکسترها غالبآ ضرب را خودش می گرفت بنابراین ضرب شناسی اش که شرط اول تصنیف خواندن به خصوص ضربی خواندن است خوب بود.
اگر چه زندگی هنری اش دیر نپایید و در عنفوان جوانی چشم از جهان پوشید ولی آثار زیادی از آهنگهای محلی و ضربی که خاص او و دوستش "منوچهر همایون پور" بود از وی به یادگار مانده است. داریوش رفیعی دارای صفات عالی انسانی و خلق و خوی نجیبانه و بسیار لطیفی بود که از اصالت خانوادگی اش مایه گرفته بود. حضور او و رفتار گرم و صمیمانه اش شور و حال خاصی به محفل دوستان می بخشید.
متاسفانه دیری نپایید که در سن ۳۱ سالگی، در ۲ بهمن ۱۳۳۷ توفان حوادث و حملات بیماری صعب العلاج کزاز چراغ عمرش را ناباورانه خاموش کرد

منبع : پارسیفا