نلسن بچه صورت - Baby Face Nelson

سال تولید : ۱۹۵۷
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : یونایتد آرتیستس
کارگردان : دان سیگل
فیلمنامه‌نویس : دانیل مین‌وارینگ، برمبنای داستانی نوشته اروینگ شولمن.
فیلمبردار : هال مور.
آهنگساز(موسیقی متن) : وان الکساندر
هنرپیشگان : میکی رونی، کارولین جونز، سدریک هاردویک، کریس دارک، امیل مایر، لیو گوردون، تد د کورسیا و تونی کاروزو.
نوع فیلم : سیاه و سفید، ۸۵ دقیقه.


"نلسن" (رونی) تبهکاری روانی است که پس از آزادی از زندان برای "روکا" (د کورسیا) کار می‌کند. پس از چند خلافکاری، "روکا" می‌فهمد که "نلسن" دیوانه است و او را به پلیس معرفی می‌کند. "نلسن" می‌گریزد. "روکا" را می‌کشد، محبوبه‌اش به‌نام "سو" (جونز) را تصاحب می‌کند، و به گروه "دیلینجر" (گوردون) ملحق می‌شود. "نلسن" در چندی سرقت بی‌رحمانه شرکت می‌کند، هرکس را که سرراهش قرار می‌گیرد (به جز یک کارمند بانک که از خودش کوتاه‌قدتر است) و حتی "دکتر ساندرز" (هاردویک) را که یک بار جانش را نجات داده است، می‌کشد. مأموران FBI او را به دام می‌اندازد و به هنگام فرار به شدت زخمی می‌شود. تنها این‌جاست که "نلسن" ماهیت ضدبشری خودش را می‌پذیرد و از "سو" می‌خواهد که او را بکشد...
٭ نلسن بچه صورت، دشمن شماره یک امنیت عمومی سال ۱۹۳۴، نامی آشنا در عرصه سینمای گنگستری بوده است و در برخی فیلم‌ها درباره دنیای تبهکاری از شخصیت او استفاده شده است (مثلاً در دیلینجر، ساخته جان میلیوس، ۱۹۷۳). فیلم سیگل او را در محور ماجرا قرار می‌دهد، اما استاد آثار کم‌خرج چندان در بند واقعیت‌های زندگی این تبهکار نیست. برجسته‌ترین نکته فیلم بازی درخشان رونی در نقش تبهکار نامتعادل و مهارناشدنی است که فاصله با "اندری هاردی" خوش‌قلب و شهرستانی او دارد. فیلم بر محور شخصیت رونی، صحنه‌های خشونت‌بار و خوش‌ساخت متعددی را در بر می‌گیرد.