صحنهٔ اصلی - center stage

سال تولید : ۲۰۰۰
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : لارنس مارک
کارگردان : نیکلاس هیتنر
فیلمنامه‌نویس : کارول هایکینن
فیلمبردار : جفری سیمپسن
آهنگساز(موسیقی متن) : جری فنتن
هنرپیشگان : آماندا شول، زو سالدانا، سوزان می پرات، پیتر گالاگر، دانا مورفی، دبرا مانک، ایتان استیفل، ساشا رادتسکی و جولی کنت.
نوع فیلم : رنگی، ۱۱۵ دقیقه.


دوازده رقصندهٔ جوان پس از رقابتی فشرده، موفق می‌شوند به آکادمی بالهٔ آمریکا راه یابند. این عده خود را آماده می‌کنند تا وارد گروه باله آمریکا شوند تنش میان ̎جاناتان̎ (گالاگر)، طراح رقص با سابقهٔ گروه و بهترین رقصنده‌اش، ̎کوپر̎ (استیفل) که او هم می‌خواهد به کار طراحی رقص بپردازد، بالا گرفته است. ̎مورین̎ (پرات)، رقصندهٔ درخشان گروه در آستانهٔ موفقیت، متوجه می‌شود دارد زندگی‌اش را تلف می‌کند. ̎جودی̎ (شول)، رقصندهٔ دیگر که هم از نظر بدنی نامناسب است و هم تکنیک کارش قدیمی است، توجه ̎کوپر̎ را به خود جلب می‌کند. ̎اوا̎ (سالدانا) رقصندهٔ تند مزاج و خوش صحبت دلش می‌خواهد برقصد ولی باید در پشت گروه هم‌سرایان بایستد؛ اما به هر حال اجرای برنامه سرنوشت آنان را تعیین خواهد کرد...
● نسخهٔ روزآمد موزیکال‌های یکی دو دههٔ پیش (از جمله شهرت آلن‌پارکر، ۱۹۸۰). هیتنر انگلیسی با آثار معدودش حضور موفقی در دو سوی اقیانوس داشته است (از جمله جنون شاه جرج، ۱۹۹۴ در انگلستان و چیز مورد علاقهٔ من، ۱۹۹۸ در آمریکا). او این‌جا هوشمندانه کلیشه‌های فیلم‌های ورزشی را به کار می‌گیرد و بیشتر تکیه را بر صحنه‌های رقص می‌گذارد که با کم‌ترین استفاده از تمهیدهای سینمائی و به لطف رقصنده‌های ̎واقعی̎ (شول، سالدانا، استیفل، رادتسکی و کنت) قوام می‌گیرند. اما مشکل اصلی فیلم از همین صحنه‌ها نشأت می‌گیرند، چرا که بقیهٔ صحنه‌ها بسیار کسالت‌بار به‌نظر می‌آیند. مشکل دیگر اصلاً انتخاب خود باله است. تماشاگر عامه میانه‌ای باباله ندارد و حتی توسل به ̎باله ـ راک̎ جذابیت چندانی ایجاد نمی‌کند؛ این تماشاگر اگر فیلم را تا به انتها تاب بیاورد نیز از باله چیز زیادی دستگیرش نخواهد شد.