هزینه + سرعت = ارتباط

تقریبا همه جامعه جوان کشور ما که در واقع طیف بیشتر جامعه را تشکیل می دهند با مقوله ارتباط آنلاین در قالب های ایمیل و اینترنت و غیره مواجه هستند و کمتر کسی است که بدون استفاده از امکانات پیشرفته دیجیتال و دنیای مجازی بتواند به امور شخصی و حتی شغلی خود بپردازد.
برای دستیابی به اینترنت که دنیای مجازی ولی گسترده و پرمنفعتی است به یک خط ارتباطی نیاز است که برای آن چندین راه و فناوری وجود دارد.
از جمله استفاده از زیرساخت های موجود یعنی از خطوطی مانند تلفن برای دسترسی به اینترنت که این کار به دو روش است، روش شماره گیری (Dial up) و هم بدون شماره گیری با سرویس های دیجیتال (DSL)! که نوع دوم ارتباط به علت نداشتن تداخل با صوت و سرعت چند برابر، در تمام دنیا محبوبیت و کارایی بسیار زیادی دارد.
در تمام دنیا اینترنت پرسرعت دارای هزینه ها و کیفیت های متفاوتی است که تصمیم داریم در این مقاله مقایسه ای داشته باشیم بین هزینه های ارتباطی در ایران و چند کشور همسایه.
● در ایران:
طبق آمار رسمی دسترسی به اینترنت در ایران هم اکنون برای حدود ۱۰۰ هزار نفر از طریق خطوط پرسرعت امکان پذیر است که تقریبا هیچ یک از آن ها به داشتن یک لینک ارتباطی مستمر خوش بین نیستند و در بیشتر مواقع سرعت دسترسی با سرعت مورد قرارداد مغایرت فاحشی دارد و چه بسا در بسیاری از مواقع به دلیل فنی این ارتباط کلا قطع می شود و تقریبا چاره ای جز صبر کردن برای مشترکان باقی نمی ماند (همان طور که در سال و به کرات با این موضوع روبه رو هستیم!)
علاوه بر این، طبق قانون، سرعت دسترسی برای مشترک خانگی صرفا تا سقف ۱۲۸ کیلوبایت مجاز است که همین ارتباط نیز به غیر از هزینه های اولیه هزینه ماهانه ای حدود ۲۰ هزار تومان دربردارد و نکته این جاست که در هیچ شهری امکان استفاده یک خط برای چند نفر با استفاده از فناوری PCM ۴ و پست های RU فراهم نیست حتی در مناطقی که خطوط ارتباطی آن ها از نوع فیبر نوری است نیز امکان ارائه خطوط DSL را از بین برده است و چنان چه مجبور به پهنای باند مورد نظر باشید باید برای هر مگابایت مبلغی در حدود یک میلیون تومان به صورت ماهیانه بپردازید.
از جایی که شرکت مخابرات قانون را تنها مرجع ارائه خدمات اینترنت دانسته و اجازه ارائه خدمات اینترنتی را به هیچ شخص حقیقی و حقوقی دیگری نمی دهد شما فکر می کنید پهنای باند ۶ تا ۸ گیگابایت برای تنها درگاه ارتباطی ایران با خارج از کشور که از سوی مخابرات اعمال می شود جوابگوی رشد فزاینده کاربران اینترنت در کشور ما هست یا نه؟
● سری می زنیم به دیگر کشورها ترکیه
میانگین هزینه ماهیانه خطوط باند پهن بر اساس MB/S در سال ۲۰۰۷ (واحد: دلا) در کشور ژاپن با کمترین رقم در دنیا یعنی ۰۹/۳ فرانسه، ۷۰/۳، ایتالیا ۶۱/۴، انگلستان ۲۹/۵ و در کره جنوبی ۹۶/۵ و... تا به ترکیه یعنی همسایه غربی ایران برسیم که ۴۳/۹۷ می باشد.
این کشور برای خود در رده بندی های جهانی جایی باز کرده و درمیان ۳۰ کشور اتحادیه اروپایی دارای مقام آخر از نظر قیمت خدمات اینترنت است.
به طوری که هزینه هر مگابایت در این کشور بین ۳۵ تا ۹۷ هزار تومان متفاوت است که این رقم در کشور ما ۸۰ تا یک میلیون تومان آب می خورد اما نکته جالب تر این که دسترسی به اینترنت برای کاربران ترک از نظر پهنای باند محدود نیست و این کشور یکی از مهم ترین درگاه های ارائه خدمات به کشورهای همسایه و آسیای میانه از جمله ایران است.
● افغانستان
افغانستان همسایه شرقی و جنگ زده و ویران ماست که فقط ۶ سال از ورود اینترنت و خدمات اینترنتی به آن می گذرد با این وجود و در این مدت کم شش ساله خدمات اینترنت، موبایل و انواع شبکه های بی سیم به صورت چشم گیری رشد و توسعه داشته است مثلا پوشش تلفن همراه در این کشور ۷۵ درصد است و ۴ اپراتور تلفن همراه خصوصی و دولتی آن را اداره می کند و از این جالب تر این که خدمات آنلاین و پیشرفت های این چنینی آن قدر برای این کشور اهمیت داشته که دولت جنگ زده افغانستان مناقصه ای را برای اجرای دولت الکترونیک برگزار کرده است و در حال آموزش مردم این کشور برای استفاده از خدمات آنلاین و مجازی است.
خوب است بدانید در افغانستان هزینه دسترسی به اینترنت با پهنای باند ۱۲۸ کیلو بایت برای هر ماه حدود ۲۰ هزار تومان و هزینه یک دقیقه مکالمه با تلفن همراه از دو سال پیش که ۱۰۰ افغانی بود به ۵ افغانی رسیده اما به علت این که هنوز زیرساخت ها در این کشور جنگ زده وجود ندارد خدمات اینترنت همچنان گران است که با توجه به سرعت اقدامات انجام شده به نظر می رسد این مشکل هم خیلی زود برطرف شود.
● عراق
با وجود این که عراق هم مثل افغانستان اوضاع آشفته و بحرانی دارد و از طرف دیگر زیرساخت های کابلی مناسبی اما با این وجود اینترنت با سرعت ۱۴۴ کیلو بایت حدود ۲۵ هزار تومان قابل دسترسی است و کافی نت ها برای هر ساعت استفاده هزینه ای حدود ۸۰۰ تومان دریافت می کنند یعنی چیزی درحدود مبلغی که در کشور ما اعمال می شود.
● پاکستان
در پاکستان که مراکز تجاری و دانشگاهی مهم و معتبری دارد هزینه استفاده از اینترنت برای هر مگابایت تقریبا ۳۰ هزار تومان است و برای کاربران خانگی نیز محدودیتی وجود ندارد.در پاکستان فقط یا اپراتور تلفن همراه ۳۲ میلیون مشترک دارد و خدماتی چون ۵ هزار دقیقه مکالمه رایگان و ۱۰۰۰ پیامک مجانی در ماه در قالب بسته های تشویقی به مشترکان خود ارائه می دهد و هزینه استفاده از CPRS بر تلفن همراه در این کشور برای هر مگابایت ۲۸۰ تومان است یعنی یک ششم هزینه این سرویس در ایران ما!
● کویت
در کشور کوچک کویت که می گویند به اندازه یکی از استان های کوچک ایران است بانکداری الکترونیک به یکی از عمومی ترین پیشرفت های این کشور تبدیل شده و بازار و بورس کویت نیز دارای خدمات آنلاین بسیار مطلوبی هستند و اینترنت با سرعت حداکثر ۸ مگابایت در دسترس همگان است که برای هر مگابایت هزینه ای حدود ۲۰۰ هزار تومان دریافت می شود که با وجود درآمد سرانه مردم کویت این رقم اصلا به چشم نمی آید و دربسیاری مناطق شهری نیز استفاده برای کاربران رایگان است.
● کره جنوبی
ضریب نفوذ اینترنت در میان کاربران خانگی در کره جنوبی ۹۰درصد است یعنی بالاتر از ژاپن و هند!! هزینه هر مگابایت حدود ۶ دلار یعنی ۶ هزار تومان است البته با پهنای باند ۱۰ مگابایتی برای کاربران خانگی!! بیشترین واردات الکترونیک ایران را کره جنوبی در اختیار دارد و دولت الکترونیک و تجارت الکترونیک در این کشور رواج خوبی یافته است! سرعت و پیشرفت علم در این کشور به حدی بالا رفته است که در مثل آورده اند: اگر کارخانجات ژاپن برای ۲۴ ساعت تعطیل شود کره جنوبی خود را به سطح ژاپن می رساند! جالب است بدانید دانشگاه های کره جنوبی بدون هیچ محدودیتی به اینترنت دسترسی دارند و مبلغ قابل توجهی از معادلات تجاری این کشور از طریق اینترنت صورت می گیرد.
● مالزی
مالزی در میان کشورهای اسلامی و آسیایی و حتی در سطح بین المللی کشور شناخته شده و مطرحی است که سرعت اینترنت آن ۱۶۰۰ برابر سرعت اینترنت در کشور ماست و هزینه هر مگابایت از آن تقریبا به صورت رایگان در اختیار همگان است و همچنین استفاده از اینترنت باند پهن برای کسی محدود نیست!
در مالزی خدمات اینترنت Wimay نیز با قیمت هر مگابایت۲۳ هزار تومان عرضه می شود و مالزی برترین بانکدار الکترونیک در میان کشورهای اسلامی است.
● نتیجه گیری
همان طور که ملاحظه فرمودید در بیشتر کشورهای همسایه و شریک تجاری ایران خدمات آنلاین مهم ترین وظیفه و هدف دولت به شمار می رود.
رای تحقق آن نیز قوانین و امکانات در یک جهت ساماندهی شده و منابع به جای سرگردان ماندن بین دستورات مدیریتی و تلف شدن در بی برنامگی ها در جهت تحقق قوانین استفاده می شوند در حالی که بر اساس برنامه چهارم توسعه تا پایان سال ۸۸ تعداد پورت های فعال ADSL (اینترنت پر سرعت) باید به ۵/۱ میلیون پورت برسد؛ در حالی که هم اکنون که در سال چهارم برنامه به سر می بریم کمتر از ۱۰۰ هزار پورت فعال ADSL وجود دارد به عبارتی دیگر نفوذADSL در ایران یک نهم میزان پیش بینی شده در برنامه چهارم توسعه است.
▪ شرکت مخابرات با فراهم نکردن تسهیلات لازم و محدود کردن سرعت اینترنت ADSL باعث ورشکستگی شرکت های PAP شده و هم اکنون نیز برخلاف اصل ۴۴ قانون در مورد لزوم توجه به امر خصوصی سازی، خود برای راه اندازی پرپورسازی ADSL وارد عمل شده است.
▪ با وجود سند چشم انداز و جایگاه روشن خدمات الکترونیک در بسته اینترنت و اهدافی که برای تجارت و دانش در نظر گرفته شده است دیگر جایی برای اما و اگر ها در ارائه خدمات و افزایش بی رویه تعرفه های ارتباطی از جمله اینترنت ،تلفن ثابت و همراه پیام کوتاه و دیگر انواع آن نمی ماند ودستگاه های مسئول باید در این باره شفاف سازی کنند و درباره اصل مشکل چاره اندیشی کنند که آیا انحصار گری مخابرات و عدم شفافیت این وزارت مشکل اصلی است؟ آیا الزامات اجرایی قانون برای تحقق مصوبات، ناکار آمد یا ناکافی بوده است؟

منبع : روزنامه خراسان