آرایش‌گر سیبری - il barbiere di siberia

سال تولید : ۱۹۹۸
کشور تولیدکننده : روسیه، فرانسه، ایتالیا و جمهوری‌چک
محصول : میشل سدو
کارگردان : نیکیتا میخالکوف
فیلمنامه‌نویس : رستم ابراهیم‌بکوف، روسپو پالنبرگ و میخالکوف، برمبنای داستانی نوشته مخالکوف
فیلمبردار : پاول لبشف
آهنگساز(موسیقی متن) : ادواردآرتمیف
هنرپیشگان : جولیا اورموند، ریچارد هریس، اولگ منشیکوف، الکسی پترنکو، مارینا نیولووا، ولادیمیر ایلیین و دانیل اولبریچسکی.
نوع فیلم : رنگی، ۱۸۰ دقیقه.


سال ۱۹۰۵. ̎جین کالاهان̎ (اورموند)، زنی آمریکائی، که در دوران جوانی از ملاحت خاصی بهره‌مند بوده، برای پسرش که دانش‌جوی یک دانشکدهٔ افسری معروف است، خاطراتش را می‌نویسد. سال ۱۸۸۵. ̎جین̎ به تازگی وارد روسیه شده تا به ̎داگلاس مکراکن̎ (هریس) کمک کند. ̎مکراکن̎ مهندس با پشت‌کاری است که به حمایت مالی ̎گران دوک̎ و سرمایه‌گذاری او برای ساختن ماشین عظیمی به‌نام ̎آرایش‌گر سیبری̎ که جهت ̎جنگل‌زدائی̎ طراحی کرده، نیاز دارد. قرار است ̎جین̎ خود را دختر ̎مکراکن̎ جا بزند و با دل‌ربائی از مقامات مسئول، به ̎مکراکن̎ برای پیش رفت کارش کمک کند. او طی سفرهای خود با افسری جوان به‌نام ̎آندری تولستوی̎ (منشیکوف) آشنا می‌شود. هر دوی آنان شیفته اپرا هستند و دیری نمی‌گذرد که افسر جوان، دل‌باخه این غریبه ملیح می‌شود...
● میخالکوف از اواخر دهه ۱۹۷۰ در داخل و خارج روسیه مشهورترین فیلم‌ساز روسی به‌شمار می‌آید. اما فیلم عظیم و حماسی ـ رمانتیک آرایش‌گر سیبری که حدود چهل میلیون دلار هزینه داشته، از هیچ نظر در حد فیلم‌های کوچک و مجلسی اولیهٔ او (مثل قطعهٔ ناتمام برای پیانوی کوکی، ۱۹۷۷) قرار نمی‌گیرد. فیلم همه چیز دارد (طبیعت سیبری، ژنرال‌های مست، دوئل‌های پوشکین‌وار، خرس‌های رقاص،...) و هیچ چیز (حداقل یک قصه سرراست) نمی‌گوید. مایه‌ای را که میخالکوف طی سه ساعت نمی‌تواند باز کند (ظاهراً نسخه اصلی دو برابر این به درازا می‌کشیده)، آنتون چخوف می‌توانست در دو ـ سه نسخهٔ اصلی دو برابر این به درازا می‌کشیده)، آنتون چخوف می‌توانست در دو ـ سه صفحه روایت کند. این‌جا بازیگران اصلی نیز نابجا انتخاب شده‌اند (اورموند انگلیسی در نقش زنی آمریکائی و منشیکوف چهل ساله در نقش جوانی عاشق). این فیلم، به قول خود میخالکوف، دربارهٔ گذشته روسیه جوری که بود، نیست، بلکه آن را به شکلی به نمایش در می‌آورد که می‌توانست باشد. آرایش‌گر سیبری در داخل کشور با استقبال روبه‌رو می‌شود، اما در خارج از مرزها به کلی شکست می‌خورد.