میرحسین و دولت امید

انتخابات دهم ریاست جمهوری به روزهای حساس خود نزدیک می شود. انتخاباتی که در آن میرحسین موسوی با کوله باری از تجربه در سمت های کاملا اجرائی حساس و در کنار رهبری معظم انقلاب به عنوان نخست وزیر و دولتمردان بزرگی همچون آقایان هاشمی و خاتمی به عنوان مشاور در تمامی مقاطع زمانی پا به عرصه انتخابات دهم گذاشت. تجربه هایی گرانبها همچون نخست وزیری دوران سخت جنگ تحمیلی که از او یک فرد کار کشته و قوی ساخته و کاملا او را از دیگر کاندیدای موجود متمایز می سازد. وی فردی است که هیچ گاه از سطح ارشد مشاوره در دولت های قبلی (بجز دولت نهم) فاصله نگرفته است. مشاور سیاسی جناب آقای هاشمی در دوران سازندگی در سالهای ۱۳۷۶-۱۳۶۸ و مشاور عالی جناب آقای خاتمی در دوران شکوفایی ارتباطات بین المللی در سالهای ۱۳۸۴- ۱۳۷۶ از او فردی ساخته که بتواند هم زمینه اقتصادی و هم در زمینه ارتباط متقابل و سودمند با کشورهای مختلف جهان موفق باشد.
برای حمایت از میرحسین همین بس که امام خمینی (ره) رهبر کبیر انقلاب اسلامی در موردش در صحیفه نور فرموده اند: "از آنجا که ممکن است این روزها افرادی بخواهند نسبت به دولت خدمتگزار شبهات و القائاتی در اذهان عامه به وجود آورند و زحمات بی شائبه و طاقت فرسای شما را خصوصا در مساله جنگ خدشه دار نمایند، لازم است این نکته را تذکر دهم که من همچون گذشته شما را فردی لایق و دلسوز برای انقلاب اسلامی می دانم و زحمات شما را در دوران جنگ و تجهیز سپاهیان اسلام فراموش نمی کنم و الان نیز شما را تایید و حمایت می کنم."
در این انتخابات به علت شرایط سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی حاکم بر جامعه، همه کاندیداها (غیر از رئیس جمهور محترم) متفق القول به نقد اساسی شرایط حاکم بر کشور می پردازند و به علت شرایط اقتصادی از جمله تورم، بیکاری و... هر کدام راهکاری برای حل انواع بحرانهایی که این روزها کشورمان را در برگرفته، ارائه می کنند. در این بین میرحسین به خوبی مشکلات این روزهای اقتصاد ایران را درک نموده; به طوریکه به نظر می رسد راهکارهای ارائه شده توسط وی در قالب "دولت امید" می تواند معضلات این روزهای کشورمان را تا حد بسیار زیادی حل نموده و آینده روشنتری را در پیش پای مردم عزیز این مرز و بوم بگذارد; تا حداقل دیگر کمتر با عبارت هایی همچون نرخ تورم بسیار بالا، سرمایه گذاری مولد بسیار پائین و کاهش تولید و بیکاری جوانان تحصیلکرده ای روبرو باشیم که به راستی گنج های پنهان این کشورند. چراکه امروز دیگر امید به آینده ای روشن از زندگی بسیاری از مردم این مرز و بوم رنگ باخته است.
مهمترین محورهای برنامه اقتصادی "دولت امید" عبارتند از: اصلاح قوه مجریه و باز تعریف دولت (کاستی های قوه مجریه و نظام اداری عبارتند از: قانون گریزی، شفافیت ناکافی، تمرکز بیش از اندازه، بی انضباطی مالی و کمبود کارآیی)، از میان برداشتن فقر، مسکن، بهبود فضای کسب و کار، دولت الکترونیک به منزله ابزاری برای تحقق عدالت، آزادی و افزایش کارایی، جلوگیری از اتلاف منابع عمومی با اصلاح نظام بودجه ریزی، اصلاح الگوی مصرف انرژی و مقابله با تورم. در دولت امید تشکل های مدنی از جمله اتحادیه های کارگری و کارفرمایی باید همکار و شریک دولت شوند.
انضباط مالی دولت و محدود ساختن کسری بودجه از طریق مدیریت مخارج دولتی، احیا و تجدید ساختار شورای پول و اعتبار و اقتدار بیشتر بانک مرکزی، تقویت بنیه های تولید از جمله جهت دهی تسهیلات اعتباری به سمت فعالیت های مولد و بهبود فضای کسب و کار، اجتناب از اجرای سیاست های تورم زا به ویژه در قیمت گذاری کالاها و خدمات دولتی، اعمال مدیریت تولید محور بر منابع ارزی و انضباط بخشیدن به حساب ذخیره ارزی نیز از دیگر ویژگی های دولت امید می باشد.
ویژگی بارز شخص میرحسین این است که سعی می کند اولا به تمامی دولت های قبلی احترام گذاشته و ثانیا از دادن شعارهایی که در انجام آنها امکان عدم برقراری کامل وجود دارد، خودداری نماید. ایشان هیچگاه به ایجاد یک مدینه فاضله ای که در آن نه از تورم خبری باشد و نه از بیکاری و... حرفی به میان نمی آورد; بلکه واقعی حرف زده و برای حرف های خود به خوبی برنامه داشته; به طوریکه در هر زمینه برنامه ای مدون ارائه می کند; نه اینکه کلی گویی کند و فقط شعار بدهد. بلکه در هر بخش راهکار عملی خود را نیز ارائه می نماید; چراکه تیم اقتصادی وی سرپرستی به نام دکتر فرشاد مومنی دارد که خود یک تئوریسین قوی در زمینه اقتصاد سیاسی و اجتماعی بوده و به خوبی اقتصاد ایران را می شناسد. دکتر مومنی فردی است که همیشه با رهنمودهای خود به همه دولتها; نقشی اساسی در شکل گیری فضای نقد در جامعه داشته است; لذا می توان امیدوار بود تا درصورت رای آوردن میرحسین فضای نقد و استفاده از آنها در بخش اقتصادی هر روز بهتر از روز قبل گردد.
دولتی که میرحسین از آن حرف می زند دولتی خواهد بود که در آن نقش اصلی را تخصص خواهد داشت و در آن به سازمانها و شوراهای تخصیصی بها داده خواهد شد و سعی می کند با تمام قوا مبارزه با مفاسد اقتصادی و در نتیجه برقراری کامل عدالت را نه در حد شعار بلکه با ریشه کن کردن فساد و رانت تا جایی که بتواند انجام دهد. چراکه خود براستی یک ساده زیست و به دور از رانت است که در این مدت سی و چند ساله نه به دنبال پست و مقامی بوده و نه رانت اقتصادی و ....

نویسنده : عباس محتشمی

منبع : روزنامه مردم سالاری