روایات مشهور در تاریخ ولادت حضرت امام حسین (ع)

مشهور آنست كه ولادت آن حضرت در مدینه در سیم ماه شعبان بوده، و شیخ طوسی ره روایت كرده كه بیرون آمد توقیع شریف به سوی قاسم بن علاء همدانی وكیل امام حسن عسكری علیه السلام كه مولای ما حضرت حسین علیه السلام در روز پنجشنبه سیم ماه شعبان متولد شده پس آنروز را روزه‌دار و این دعا را بخوان: اَلّلهُمَّ اِنّی اَسْئَلُكَ بِحَقِ الْمَوْلُودِ فی هذَا الَْیَوْم الخ. و ابن شهر آشوب (ره) ذكر كرده كه ولادت آن حضرت بعد از ده ماه و بیست روز از ولادت برادرش امام حسن علیه السلام بوده و آن روز سه شنبه یا پنجشنبه پنجم ماه شعبان سال چهارم از هجرت بوده، و فرموده روایت شده كه مابین آن حضرت و برادرش فاصله نبوده، مگر به قدر مدت حمل و مدت حمل و شش ماه بوده است.
و سید بن طاوس و شیخ ابن نما و شیخ مفید در ارشاد نیز ولادت آن حضرت را در پنجم شعبان ذكر فرموده‌اند، و شیخ مفید در مقنعه و شیخ در تهذیب و شهید در دروس آخر ماه ربیع الاول ذكر فرموده‌اند، و به این قول درست می‌شود روایت كافی از حضرت صادق علیه السلام كه مابین حسن و حسین علیهماالسلام طهری فاصله شده و مابین میلاد آن دو بزرگوار شش ماه و ده روز واقع شده و الله العالم. بالای صفحه اختلاف مورخین شیعه و سنی در تاریخ ولادت حضرت امام حسین ( ع ) مورخین شیعه و سنّی در ولادت امام(ع) اختلافاتی دارند كه ولادت حضرت در چه روزی، چه ماهی و چه سالی بوده است؟ عدّه ای گفته اند امام حسین(ع) سوم یا پنجم شعبان یا پنجم جمادی الاول و یا آخر ربیع الاول سال سوم هجری متولد شده اند. و بالجمله اختلاف بسیار در باب روز ولادت آن حضرتست. البته همگی بالاتفاق گفته اند امام در طول شش ماه و ده روز تولد یافته اند. چون شیرخوارگی دو سال (بیست و چهار ماه) طول می كشد حضرت صفیه (عمه پیامبر(ص) و علی(ع)) می گوید: وقتی حسین(ع) تولد یافت، پیامبر(ع) فرمودند: عمه جان، فرزندم را بیاور. عرض كرد: هنوز پاكیزه اش نكرده ام. پیامبر فرمود: آیا تو میخواهی او را پاكیزه كنی؟ خداوند او را پاكیزه و مطهر به دنیا آورده است. سپس پیامبر(ص) گریه نمودند و فرمودند: خداوند لعنت كند مردمی را كه كشندگان تو هستند. صفیه عرض كرد: كشندگان او چه كسانی هستند؟ فرمود: دنباله گروهی از نسل بنی امیه.
سپس در گوش راست حضرت اذان و در گوش چپ حضرت اقامه قرائت نمودند. بالای صفحه كیفیت ولادت امام حسین (ع) شیخ طوسی ره و دیگران به سند معتبر از حضرت امام رضا علیه السلام نقل كرده‌اند كه چون حضرت امام حسین علیه السلام متولد شد، حضرت رسول صلی الله علیه و آله اسماء بنت عمیس را فرمود كه بیاور فرزند مرا ای اسماء، اسما گفت آن حضرت را در جامهٔ سفیدی پیچیده به خدمت حضرت رسالت صلی الله علیه و آله بردم، حضرت او را گرفت و در دامن گذاشت و گوش راست و اذان در گوش چپش اقامه گفت،‌پس جبرئیل نازل شد و گفت: حق تعالی ترا سلام می‌رساند و می‌فرماید كه چون علی علیه السلام نسبت به منزله هرون است نسبت به موسی (ع) پس او را به اسم پسر كوچك هرون نام كن كه شبیر است و چون لغت تو عربی است او را حسین نام كن. پس حضرت رسول صلی الله علیه و آله او را بوسید و گریست و فرمود كه ترا مصیبتی عظیم در پیش است خداوندا لعنت كن كشندهٔ او را پس فرمود كه ای اسماء این خبر را به فاطمه مگو. چون روز هفتم شد حضرت رسول صلی الله علیه و آله فرمود كه بیاور فرزند مرا چون او را به نزد آن حضرت بردم گوسفند سیاه و سفیدی از برای او عقیقه كرد كه یك رانش را به قابله داد و سرش را تراشید و به وزن موی سرش نقره تصدق كرد و خلوق بر سرش مالید، پس او را بر دامن خود گذاشت و فرمود ای ابا عبدالله چه بسیار گران است بر من كشته شدن تو، پس بسیار گریست. اسماء گفت: پدر و مادرم فدای تو باد این چه خبر است كه در روز اول ولادت گفتی و امروز نیز می‌فرمائی و گریه می‌كنی، حضرت فرمود كه: می‌گریم بر این فرزند دلبند خود كه گروهی كافر ستمكار از بنی امیه او را خواهند كشت، خدا نرساند به ایشان شفاعت مرا، خواهد كشت او را مردی كه رخنه در دین من خواهد كرد و به خداوند عظیم كافر خواهد شد، پس گفت خداوندا سؤال می‌كنم از تو در حق این دو فرزندم آنچه را كه سوال كردم ابراهیم در حق ذریت خود خداوندا تو دوست دار ایشان و دوست دار هر كه دوست می‌دارد ایشان را و لعنت كن هر كه ایشان را دشمن دارد لعنتی چندان كه آسمان و زمین پر شود.

منبع : سازمان آموزش و پرورش استان خراسان