استثمار کودکان کار توسط بزرگ ترین شرکت های تجاری دنیا

مهم نیست که از چه زاویه یی به موضوع بنگریم، دنیای امروز با پول و طمع اداره می شود و مقدار پول هر کس، مهم ترین مساله برای او است. تجارت های بزرگ واردات کالا، امور خارجی و اقتصاد امروز جهان را اداره می کنند و مهم نیست در کجای دنیا باشند. شیوه زندگی طمعکارانه و دیدگاه مادی این شرکت ها، زندگی و ذهن بسیاری از انسان های پاک و شریف را به خود مشغول کرده و این گفته که «پول ریشه تمامی بدی هاست» به عینه امروزه قابل لمس است. زمانی که به جزئیات بنگریم اصلاً غیرمنتظره نیست که کار کودکان جزء بزرگ ترین مشکلات دنیای امروز است.
شرایط کاری سخت، محل کار غیرایمن، دستمزدهای پایین و ساعات کاری زیاد، دنیای کار بردگی را می سازد و در بیشتر مواقع این کودکان هستند که در کارخانه ها کار می کنند. اگرچه این ارزان ترین و آسان ترین راه برای تولید کالاهای شرکت ها، انتقال، واردات و فروش آنها است، اما بردگی کودکان کار مشکل بزرگی در جهان امروز است و هر فرد که احساس انسانی مشترکی با دیگران دارد، باید از کنترل خارج شدن آن جلوگیری کند. اگر اقدامی در مورد این مشکل صورت نگیرد، کودکان بسیاری، به خاطر بی توجهی خواهند مرد. درصورت امکان باید پیش از آن، اقدامی انجام شود و شرکت هایی که از نیروی کار مزدوری کودکان استفاده می کنند، افشا شوند. در میان شرکت هایی که از کار بردگی استفاده می کنند، تعداد زیادی از مارک های معروف به چشم می خورند. لباس ها، اسباب بازی ها و سایر محصولات این شرکت ها به روش هایی تولید می شود که می توان گفت بسیار وحشتناک است. شرکت های بزرگ تجاری مانند شکلات نستله، نایک و گپ به سوء استفاده از کودکان کار بدنام هستند.
آیا کسی حقیقتاً می تواند قطعه یی شکلات یا یک دست لباس خریداری کند که یک کودک بی گناه بیش از ساعات کاری معمول و با حقوقی کمتر از حداقل دستمزد روی آن کار کرده باشد؟ امیدوارم این طور نباشد. برای کسانی که این موضوع را انکار می کنند، مدارکی در تایید وجود کودکان کار موجود است. میلیون ها امریکایی حداقل روزی یک بار از خوردن تکه یی شکلات خوشمزه لذت می برند. این شاید تنها یک قطعه شکلات خوشمزه باشد و شاید باعث قربانی شدن یک نفر شده باشد. در«کوت دی ایووره» ارتباطی شگفت انگیز بین شکلات و کار کودک وجود دارد. «کوت دی ایووره» در غرب آفریقا واقع شده است و با تولید ۴۶ درصد از کل کاکائو در دنیا، بزرگ ترین تولیدکننده و صادرکننده کاکائو است. غرب آفریقا، در مجموع ۸۰ درصد کاکائوی دنیا را تولید می کند.نزدیک به ۷۰ درصد محصولات در غرب آفریقا تولید می شود.
کشور«کوت دی ایووره» در غرب آفریقا، صادرات دانه های کاکائو را به بازارهای جهان سرپرستی می کند، بنابراین وجود کار بردگی کودکان در حال حاضر مربوط به این کشور است.این کاکائو در روندی بسیار وحشتناک و تکان دهنده به محصولی تبدیل می شود که به بیشتر مردم شادی و لذت هدیه می کند؛ یعنی شکلات.بسیار ناراحت کننده است که بدانیم چیزی که تا این حد در یک کشور لذت بخش است با هزینه کار بردگی کودکانً کشوری دیگر به وجود آمده است. این موضوعی است که تمام مردم جهان باید به آن توجه و برای ریشه کن کردن آن فعالیت کنند. پسران جوان ۱۲ تا ۱۶ساله اصلی ترین قربانیان آن هستند. آنها از کشور خود دزدیده می شوند تا به کارخانه های کاکائو در«کوت دی ایووره» فروخته شوند. آنها در کارگاه های کوچک در گوشه و کنار کشور کار می کنند؛ درو کردن دانه های کاکائو روز و شب و تحت شرایط غیرانسانی. بیشتر این پسران جوان از کشورهای همسایه مانند مالی دزدیده می شوند. در این کشورها ماموران در ایستگاه های اتوبوس می چرخند و به دنبال کودکانی هستند که تنها ایستاده اند یا گدایی می کنند. اخبار مربوط به تجاوز به کودکان در این کشور به تازگی توجه همه را به خود جلب کرده، این مسائل به طور اتفاقی مورد توجه قرار نگرفته است.
بسیاری از این موارد شرایط دائمی در این کشورها به وجود می آورند که این نوع از بردگی مدرن را تثبیت می کنند. کمپانی نایک نامی آشنا در تمامی کشورهای دنیا است، از کفش های اسنیکر گرفته تا بطری های آب. نایک یک تولید کننده لوازم و تجهیزات ورزشی و لباس است.نایک متهم شده است در پاکستان از کودکان برای ساخت توپ های فوتبال استفاده می کند و آن را به کشورهای مختلف می فروشد تا کودکان و نوجوانان از بازی با آن لذت ببرند.اگرچه در قانون امریکا آمده است هر شرکتی که از کودکان برای تولید محصولاتش استفاده کند، مورد پیگرد قانونی قرار خواهد گرفت، اما دولت تقریباً هیچ اقدامی در مورد محصولات نایک انجام نداده است.درآمد سرانه در پاکستان ۱۹۰ دلار در سال است که به طور متوسط هر فرد با کمتر از میزان اندک پنج دلار در ماه زندگی می کند. فرهنگ پاکستان به گونه یی است که یک کارگر تا سقف ۱۰ نفر را با کمترین درآمد اداره می کند.
در امریکا زندگی با پنج دلار در روز غیرممکن است.این مشکل اولین بار در سال ۱۹۹۶ افشا شد، زمانی که در مجله زندگی در ماه ژوئن، عکسی از پسرکی ۱۲ساله در پاکستان به چاپ رسید که در کنارش تکه هایی از توپ های فوتبال نایک قرار داشت. مقاله یی در این مجله مطرح می کرد این پسربچه در کل روزانه ۶۰ سنت می گیرد که با آن در امریکا تنها می توان دو عدد آدامس بادکنکی خرید. در سال های ۱۹۷۰، کفش های نایک به طور مشخص در کره جنوبی و تایوان ساخته می شد، و تعداد کمی از کارخانه های نایک در امریکا بود. در۱۹۸۴، فروش اندک، باعث تعطیلی آخرین کارخانه آن در امریکا شد و تمامی کارخانه های آن به آسیا منتقل شد. امروزه بسیاری از کارخانه های نایک در ویتنام، اندونزی و چین واقع شده اند؛ جایی که آنها می توانند از نبود قوانین حمایتی و وجود کارگران ارزان استفاده کنند. در کنار نایک می توان به رسوایی گپ هم در این زمینه اشاره کرد. گپ هم به دلیل استفاده از نیروی کاری کودکان در خط تولید پوشاک خود، بدنام است. در هند، کودکان ۱۰ساله در کارخانه های نساجی و پوشاک گپ کار می کنند. با توجه به یک تحقیق، بیش از ۲۰درصد اقتصاد هند به کودکان وابسته است. این ارقام غیرمنتظره، برابر با ۵۵ میلیون کودک زیر۱۴ سال است. در کشور امریکا کودکان زیر ۱۴ سال حتی نمی توانند رانندگی کنند چه رسد به ۱۶ ساعت کار در یک کارخانه.
گپ یکی از موفق ترین مارک های مد در ایالات متحده امریکا و حتی در سرتاسر جهان است و مشتریان پروپاقرصی دارد، اگرچه جنایتی که در تولید این لباس ها اتفاق می افتد، بسیار وحشتناک است. با اینکه حتی افرادی در راه تولید این محصولات به دلیل محیط ناامن کاری کشته می شوند، اما دولت ها آشکارا اقدامی در جهت توقف این کار نمی کنند. سال های سال است که متاسفانه مشهورترین مغازه های لباس گپ به خاطر استفاده از بردگی کودکان کار مورد قبول نیستند. یک خبرنگار بدون مرز، تصویری وحشتناک از یک پسر۱۰ساله گرفته است که مجبور بود تا گلدوزی یک قسمت از لباس های کودک با مارک گپ را انجام دهد. این کودک می گوید آنها باید کار خود را تمام کنند و اجازه ندارند محل کار را ترک کنند تا زمانی که قرض خانواده آنها تماماً پرداخت شود. گپ در تلاشی جهت توقیف مدارک ارائه شده علیه شرکت، چنین پاسخ می دهد؛ «ما اعتقاد داریم در هیچ دوره یی گپ قبول نکرده است کودکان برای تولید پوشاک کار می کنند. این ادعاها عمیقاً تحریک کننده است و ما این موضوع را خیلی جدی می گیریم. از تمامی عرضه کننده های لباس های ما و سایر فروشگاه های تحت قرارداد آنها، درخواست شده است از کودکان کار برای تولید پوشاک استفاده نکنند. کاملاً مشخص است یکی از دستفروشان ما از این توافق سرپیچی کرده و رسیدگی کامل در این مورد در دست اقدام است.»
بسیاری از کمپانی های سراسر دنیا از کار بردگی استفاده می کنند تا محصولات شان سریع تر و ارزان تر تولید شود. سازمان جهانی کار اعلام داشت نزدیک به ۲۱۸ میلیون کودک ۵ تا ۱۷ سال در کشورهای در حال توسعه مشغول به کار هستند که نزدیک به ۱۵۰ میلیون آنها در بخش کشاورزی کار می کنند. این میزان ۱۰ برابر تعداد آنهایی است که در کارخانه ها کار می کنند. این موضوع که این کودکان اصلاً کار می کنند، به خودی خود وحشتناک است چه رسد با روزی کمتر از یک دلار چرا که بسیاری از کودکان هم سن و سال آنان در ایالات متحده امریکا اصلاً کار نمی کنند. در ایالات متحده امریکا، حداقل دستمزدی که توسط دولت در نظر گرفته شده است که شخص بتواند با آن زندگی کند، برای هرساعت هشت برابر چیزی است که بعضی از کودکان کار در این کشورها در روز می گیرند. این موضوع که کشور امریکا در این زمینه اقدامی نمی کند عملی توهین آمیز است و به همین دلیل ما باید اقدامی انجام دهیم. بعضی نمی دانند تا چه اندازه خوشبخت هستند که در کشوری زندگی می کنند که نگران فقر بی اندازه نیستند و به هر فرد که بخواهد فرصتی برابر برای موفقیت داده می شود. کشور امریکا بسیار فاسد است که ما باید به کودکانی در سایر کشورها پول بپردازیم (چیزی کمتر از روزی یک دلار) تا کاری را انجام دهند که ما برای انجام آن بسیار تنبل هستیم. مشقتی را تحمل می کنند تا عده یی دیگر راحت زندگی کنند. شرکت ها بیشتر از حد کفایت خود پول دارند و می توانند به کارگران خود حقوق عادلانه بپردازند و برای آنان ساعات کاری منصفانه یی در نظر بگیرند بدون اینکه در تجارت خود ضرر کنند.

جکی کوندلا
آدام بورک
ترجمه؛ گیتا صالحی

منبع : روزنامه اعتماد