ورون همچنان در فراز و نشیب

«خوان سباستین ورون» هافبک آرژانتینی سابق تیم های منچستریونایتد و اینتر که روزگاری با درخشش خود هواداران انگلیسی و ایتالیایی را به وجد آورد، اکنون به ستاره پرفروغ آمریکای جنوبی و مخصوصاً رقابت های جام لیبرتادورس تبدیل شده است؛ هر چند بی مهری سران اینتر او را به فکر بازگشت به وطن و ادامه فعالیت در باشگاه استودیانتس کرد. برخلاف تصور و انتظار بسیاری که گمان می کردند سال ها و فصل های انتهایی دوران بازیگری ورون لحظات آرام و بی حاشیه های خواهد بود، این ستاره آرژانتینی بار دیگر قابلیت ها و ارزش های خود را این بار در عرصه رقابت های قهرمانی باشگاه های آمریکای جنوبی - لیبرتادورس به معرض نمایش گذاشته است.
گرچه او می توانست سال های انتهایی دوران بازیگری خود را در یکی دیگر از باشگاه های اروپایی سپری کند اما ترجیج داد با بازگشت به وطن و حضور در تیم محبوب دوران نوجوانی خود یعنی استودیانتس به هنرنمایی بپردازد. وی با ارائه عملکردی تحسین برانگیز از ارکان اصلی رسیدن این تیم به قهرمانی لیگ داخلی آرژانتین در سال ۲۰۰۶ بود. این در حالی بود که سفید و قرمزها از سال ۱۹۸۳ موفق به فتح رقابت های داخلی آرژانتین نشده بودند اما این شیرینی موفقیت چندی بیشتر به طول نکشید چرا که به دنبال قهرمانی استودیانتس اختلاف و درگیری هایی میان سران باشگاه و ورون بروز کرد اما این اختلافات نیز باعث جدایی ستاره سابق شیاطین سرخ و اینتر نشد. حتی پیشنهادی وسوسه آمیز از سوی باشگاه های ایالات متحده نیز او را اغوا نکرد. وی نه تنها این تیم را ترک نکرد بلکه تصمیم گرفت با ماندن در تیم محبوب خود آن را به جمع راه یافتگان به رقابت های لیبرتادورس برساند. شاید وفاداری خانواده ورون به استودیانتس مانع از جدایی سباستین از این باشگاه شد.
در واقع نام ورون همواره هواداران را به یاد قهرمانی و افتخارات فراوان می اندازد چرا که پدر خوان سباستین ورون نیز از ستارگان فراموش نشدنی این باشگاه بود که با درخشش خود ضمن فتح ۳ عنوان قهرمانی متوالی در آرژانتین و در اواخر دهه ،۶۰ سفید و قرمزپوشان لاپلاتا را به یکی از قدرت های بزرگ در این کشور مبدل کرد. اکنون نیز نوبت پسر او یعنی سباستین فرارسیده تا راه پدر را ادمه دهد. هر چند او تنها یک بار قهرمانی با استودیانتس را تجربه کرده اما همین یک بار نیز کافی است تا او به ستاره ای فراموش نشدنی در لاپلاتا تبدیل شود اما رقابت های لیگ آرژانتین اکنون تفاوت بسیاری با رقابت های دهه ۶۰ دارد و اکنون استودیانتس رقبای بسیار قدرتمندی را پیش رو دارد.
ورون با وجود پای گذاشتن به ۳۳ سالگی همچنان مانند دوران ابتدایی بازیگری خود بازیکنی سختکوش و پرتلاش نشان داده که به خوبی از عهده تغذیه مهاجمان برمی آید؛ هرچند تیم و روش قرار گرفتن مهره ها به او اجازه نمی دهد همانند دوران حضور در منچستریونایتد و اینتر آن پاس های کوتاه فوق العاده و مؤثر خود را ارسال کند و بیشتر مهاجمان را در موقعیت گلزنی قرار دهد. استودیانتس برخلاف سال ۲۰۰۶ در فصل جاری به هیچ وجه روزهای خوبی را تجربه نمی کند. این تیم از ۲ دیدار اخیر خود در جام لیبرتادورس بدون به ثمر رساندن حتی یک گل تنها یک امتیاز کسب کرده است. چهارشنبه گذشته استودیانتس در حالی وارد نبرد با دانوبیو اروگوئه در چهارچوب رقابت های لیبرتادورس می شد که تنها پس از ۲۵ دقیقه از شروع دیدار «آلایس» یکی از هافبک های دفاعی ارزشمند خود را اخراج شده از میدان می دید. اخراج آلایس و از هم گسیختگی مهاجمان شرایط را برای این تیم بسیار دشوار کرد. ناکامی های ورون در ارسال پاس های مناسب و صاحب توپ کردن مهاجمان نیز بر مشکلات سفید و قرمزها افزوده بود. تمام تلاش های آنها در نیمه اول به در بسته خورد تا بازیکنان به امید کسب نتیجه در نیمه دوم راهی رختکن شوند اما شرایط در نیمه دوم به کلی با ۴۵ دقیقه اول متفاوت بود.
سفید و قرمزها که حتی خارج از خانه نیز از حمایت گسترده هواداران خود در مونته ویدئو، پایتخت اروگوئه بهره می برند سرانجام در اواسط نیمه دوم حملات گسترده ای را روی دروازه حریف ترتیب دادند. این امر باعث شد ورون با کمی پیشروی به جمع مهاجمان تیم پیوسته و شانس خود را برای گلزنی بیازماید. او سرانجام ۴ دقیقه به انتهای دیدار با حرکتی فوق العاده و ارسال یکی از همان پاس های معروف خود مهاجم چپ تیم را صاحب توپ کرد تا او با ثبت یک گل استودیانتس را دست پر روانه آرژانتین کرده و نوار ناکامی های سفید و قرمزهای لاپلاتا را قطع کند. به هر حال این عملکرد از سوی ورون نشان داد او هنوز همانند دوران حضور در انگلستان و ایتالیا روز های پرفراز و نشیبی را سپری می کند. این امر همچنین سبب شد بار دیگر سؤال بسیاری از هواداران انگلیسی مبنی بر اینکه چرا این هافبک آرژانتینی در مقطعی در اوج و در مقطعی دیگر در حضیض بسر می برد، مطرح شود. برای پاسخ به عملکرد پرفراز و نشیب خوان سباستین ورون چندین پاسخ وجود دارد. نخستین عامل را می توان به ناتوانی باشگاه ها برای حفظ آمادگی بدنی این ستاره از طریق برگزاری تمرینات منظم و مناسب فیزیکی نسبت داد.
عامل دیگر، عدم استفاده صحیح سرمربیان از این مهره ارزشمند در جریان بازی ها است. عدم استقرار این هافبک ارزنده در پست تخصصی اش موجب می شود وی نتواند استعداد ناب خود را در ارسال پاس های دقیق و مؤثر به معرض نمایش بگذارد. احساس غریبی با محیط و ناآشنایی با جو تیم جدید یکی دیگر از دلایل ناکامی ورون تلقی می شود. شاید هم بدشانسی مانع از درخشش دائمی این ستاره در تمام دیدارهای تیم هایش در طول فصل بوده باشد. به هر حال نکته مهم عشق و علاقه فراوان ورون به باشگاه محبوب خود یعنی استودیانتس به وی اراده ای راسخ می دهد تا با تمام توان برای به موفقیت رساندن این تیم تلاش کند.

منبع : روزنامه ابرار ورزشی