هامسون - HAMSUN

سال تولید : ۱۹۹۶
کشور تولیدکننده : آلمان، نروژ، سوئد و دانمارک
محصول : اریک کرونه
کارگردان : یان تروئل
فیلمنامه‌نویس : پِر اولوف انکویست و تروئل، بر مبنای کتابی نوشتهٔ تورکیل هانسن و ماری هامسون
فیلمبردار : میشا گاوریوشوف و تروئل
هنرپیشگان : ماکس فون‌سیدو، گیتا نوربی، آنت هوف، گارد ب. ائیدرسوول، ائیندرید ائیدرسوول، اوسا سودرلینگ و ارنست یاکوبی
نوع فیلم : رنگی، ۱۶۰ دقیقه


در آغاز جنگ جهانی دوم، ̎هامسون̎ (فون‌سیدو) نویسنده‌ای که برندهٔ جایزهٔ نوبل شده، با جانب‌داری آشکار از نازی‌ها هم‌وطنانش را حیرت‌زده می‌کند. اما همسرش، (ماری) (نوربی) با رفتن به آلمان و ایراد یک سخنرانی پا را از این هم فراتر می‌گذارد. پس از جنگ هردو متهم به خیانت می‌شوند. ̎هامسون̎ سعی می‌کند به سئوالات مربوط به خیانت خود و همسرش پاسخ دهد. در پایان جنگ او پیرمردی تندخو و عبوس است و گوش‌هایش به زحمت می‌شنوند. مردی عمیقاً تنها، با قلبی پُر
از نفرت از امپریالیسم انگلستان که وسیلهٔ خوبی هم برای تبلیغات نازی‌ها بود. در حالی‌که همسرش ̎ماری̎ که هنوز هم در نروژ بیش از شوهرش مورد نفرت قرار دارد، در دفاع از نازی‌ها دلایل خود را داشت...
● در اروپا، سوئدی‌ها شاید آخرین کسانی باشند که انتظار برود به ماجراهای جنگی بپردازند که در واقع مشارکتی در آن نداشتند. تروئل که از دههٔ ۱۹۷۰ با فیلم‌هائی مثل مهاجران (۱۹۷۱) در عرصهٔ بین‌المللی شهرت دارد، در این فیلم سرگذشت‌نامه‌ای با روی‌کردی شکسپیری به تراژدی زندگی نویسندهٔ بزرگی می‌پردازد که نه برای دستیابی به شهرت یا موقعیت ممتاز اجتماعی (که آن را دارد، او برندهٔ جایزهٔ نوبل ادبیات در سال ۱۹۲۰ است)، بلکه (البته فیلم پاسخ قطعی برای سئوالاتی که مطرح می‌شوند، ندارد) به خاطر تبخر و نخوت یا نفرت از امپریالیسم انگلستان یا تأثیرپذیری از همسرش یا... روحش را به شیطان (نازی‌ها) می‌فروشد. و این همه چنان به تصویر در می‌آید (به لطف بازی، مثل همیشه، درخشان فون‌سیدو) که حس هم‌دردی تماشاگر را بر می‌انگیزد.