آداپتاسیون و ذخیره سازی پست لارو میگو

● تعریف آداپتاسیون:
آداپتاسیون (سازگاری با آب و هوای یک محیط)فرآیند یا مرحله ای از سازگاری تدریجی فیزیولوژی (ساختمانی)پست لارو از شرایط کارگاه تکثیر به شرایط آب و هوایی استخرهایی است که در آن ذخیره خواهد شد.
شوری و درجه حرارت (دما)دو پارامترمتغیر مهمی هستند که میگو باید به آنها سازگاری پیدا کند (آداپته شود)گرچه سایر خصوصیات کیفی آب بایستی مد نظر قرار گیرد همچنین اجتناب از استرس و تغییرات سریع محیطی کلید موفقیت در آداپتاسیون و بازماندگی لاروها خواهند بود.در آداپتاسیون پست لارو تاکید زیادی بر استفاده از روشهای مناسب و به موقع آداپته کردن شده است چونکه قیمت پست لارو بیانگر درصد مهمی از هزینه تولید میگو است و لذا بایستی این عمل بطور جدی مد نظر قرار گیرد.
مرحله لاروی حساس ترین مرحله زندگی میگو است و نیاز به مدیریت و رسیدگی بسیار دقیق دارد و این عمل از مرگ و میر بالا و خسارات فراوان در زمان رشد میگو جلو گیری میکند،درک صحیح روشهای آداپتاسیون و ذخیره سازی به طور قابل ملاحظه ای صرفه اقتصادی پرورش میگو را به دنبال خواهد داشت .
● منابع تامین پست لارو:
گاهی اوقات پست لاروهای صید شده از طبیعت (وحشی) برای ذخیره در استخرها به کار می روند و از فواید آنها این است که بطور محلی در برخی مناطق یافت می شوند و منبع درآمدی برای ساکنین بومی یک منطقه هستند،اما صید لاروهای وحشی موجب بروزبرخی مشکلات میشود که از میان آن میتوان به تركیب چند گونه ای صید ،افت وخیز وسیع در فراوانی و کاهش جمعیت به علت تخریب زیستگاه اشاره نمود .
اما کارگاههای تکثیر می توانند با تکثیر و تولید لارو میگو نسبت به ذخیره سازی آنها در استخرهای خاکی اقدام نمود امروزه با گسترش صنعت میگو نیاز به کارگاههای تکثیر بیشتر احساس می شود و می توان گفت صنعت پرورش میگو وابستگی کاملی به این کارگاهها دارد چرا که هدف این کارگاهها جلوگیری از بروز مشکلات در بحث مدیریت شیلاتی و تضمین کننده تولید گونه های هدف در امر ذخیره سازی پست لارو می باشد.
از فواید بسیار مهم تکثیر مصنوعی میگو میتوان به انتخاب گونه های اصلاح نژاد شده میگو اشاره نمود از آنجاییکه بیماری نخستین تهدید کننده صنعت میگو است تهیه گونه های مقاوم به ویروسها(SPR)و عاری از ویروسها SPF))و یا گونه هایی که از لحاظ سلامتی به طور ژنتیکی اصلاح نژاد شده اند (HHGI)برای ذخیره سازی بسیار سودمند هستند توصیه می شودکه گونه های بومی میگو یا گونه هایی که هم اکنون پرورش داده می شوند به گونه های غیر بومی ترجیح داده شوند واز معرفی گونه های خارجی پرهیز شود .
گونه های Litopenaeus Vannami وLitopenaeus.Stylirostris دو گونه اصلی و بومی آمریکای لاتین هستند که در حال حاضر پرورش داده می شوند اما گاهی اوقات که از پست لاروهای وحشی استفاده می شود در زمان پرورش به گونه های فرعی دیگری از خانواده پناییده برخورد می شود .
▪ قانون مبتنی بر تجربه در هنگام خرید پست لارو این است که:
۱) خریدار مواظب باش
دو مساله مهم مطرح می شود نخست بهداشت کلی و کیفیت پست لاروكه برای موفقیت کلیدی هستند ودوم اینكه خریداران باید شخصا" مسوولیت آن را به عهده گیرند و مطمئن شوند كه وضعیت پست لارو رضایت بخش است .
به طور کلی یک ایده خوبی وجود دارد كه خریدار یا نماینده آن تا قبل از ارسال لاروها به نرسری آنها را مورد بررسی قرار داده و در حین انتقال لاروها محموله را همراهی کرده و نظارت کامل برزنده بودن موجودات پس از ذخیره سازی داشته باشد ،این شخص همچنین باید در کارگاه تکثیر پارامترهای کیفیت آب را اندازه گیری و گزارش کند تا جهت سهولت آداپتاسیون بتوان نسبت به مهیا بودن منابع آب در محل ذخیره سازی اقدام نمود.
ابزار یا وسایل مختلفی جهت ارزیابی شرایط پست لارو و نظارت بر زنده بودن آنها پس از ذخیره سازی وجود دارد. وضعیت سلامت پست لارو یک نگرانی است و چنانچه پست لارو تحت عنوان SPR،SPF یا HGGI فروخته شود باید توسط یک مدیر شایسته ( کارشناس خبره) تضمین شوند .گواهی ضمانت بایستی توسط خریدار و فروشنده امضا شود همچنین ممکن است خریداران خواهان تاییدیه آن باشند كه آیا پست لاروها هیچگونه علائم بیماری ندارند و آیا آنها SPR،SPF، HGGIهستند یا فاقد چنین وضعیتی هستند.
جزییات راجع به روشهای تشخیص موارد ذكر شده بعدا شرح داده خواهند شد.لذا در صورتی که پرسنل اجرایی راههای تشخیص را به خوبی آموزش دیده و به امكا نات لازم تجهیز شده باشند میتوان گفت كه نتایج كار موفقیت آمیز خواهد بود .
۲) وسایل آداپتاسیون
در یک مزرعه بزرگ عملیات آداپتاسیون باید در یک نقطه مرکزی انجام گیرد به نحوی که رو به روی استخر قرار داشته باشد . وسایل بایستی سایه ، هوا ، آب فیلتر شده و دسترسی آسان به سایر امکانات را فراهم کنند.
تا زمانیکه آب و اکسیژن فراهم باشد و شرایط بهداشتی را بتوان حفظ کرد لاروها میتوانند درساختارهای متنوعی آداپته شوند. برای مثال لوله های فایبر گلاس مستطیلی شکل در مزرعه نوا ( nova ) در برزیل به منظور این هدف عملکرد خوبی داشته اند.
زمانیکه لوله ها جهت آداپته کردن لارو استفاده نمی شوندمیتوانند جهت استفاده مناسب برای رشدجلبک ها و دیاتومه های سودمندی به کار روند که در تخم ریزی در مخازن آب و استخرها از آنها استفاده می شود .تعداد و ظرفیت تانک برای عمل آداپتاسیون بایستی بر مبنای نیازهای روزمره( روتین)ذخیره سازی مزرعه باشد. تراکم معقول ذخیره سازی برای فعالیتهای آداپته کردن و ذخیره سازی ۵۰۰ لارو در هر لیتر است (villalon ۱۹۹۱)
حداکثر ظرفیت تانکها (مخزنها)صد تنی هستند اما تانکهای ۵۰تا ۷۵ تنی ترجیح داده می شوند.
اگر وسایل صرفا"برای آداپته کردن لارو به کار برده شوند تراکم ذخیره سازی را می توان ۵۰۰ تا۱۰۰۰ میگو در هر لیتر در طول آداپته کردن نگه داشت اما اگر مدت زمان طولانی تری نیاز باشد (بیشتر از ۲۴ ساعت) آنگاه تراکم ذخیره سازی باید زیر ۵۰۰ عدد میگو در لیتر باشد .
برخی مزارع ۷۵ پست لارو در لیتر نگهداری می کند. اما تحقیقات و آزمایشات تجاری نشان داده است که لارو در تراکم های بسیاربیشتری نیز می تواند ذخیره شود که بعدا در مورد آن بحث خواهد شد .این آزمایشات نشان میدهد که میزان ذخیره سازی به اندازه و سن لارو بستگی دارد و میزان ذخیره سازی بایستی برای نگهداری در دوره های طولانی مدت تنظیم شود.
● روشهای آداپته کردن پست لارو:
▪ بازنمودن کیسه های حمل شده به محض رسیدن از کارگاه تکثیر
هر کیسه حاوی پست لارو را باز نموده و سریعا میزان اکسیژن و دمای آن را اندازه گیری و ثبت نمایید.به صورت ظاهری وضعیت هر پاکت را بررسی نمایید .
آب را بو نموده و فعالیت و تعداد مرگ ومیر را تخمین بزنید و اگر میزان مرگ و میر بالاست آن را یادداشت مورد توجه و دقت قرار دهید و اگر میزان اکسیژن کمتر از حالت اشباع (۱۵ میلی گرم بر لیتر)است فورا"اکسیژن به کیسه های انتقالی حاوی پست لارو تزریق ( حباب)نمایید تا اکسیژن به حد اشباع برسدیا حداقل به میزان۱۲ میلی گرم بر لیتر برسد. اشباعیت اکسیژن مستقیما"بستگی به درجه حرارت(دما) و شوری دارد.
▪ آماده سازی مخزنهای(تانک)آداپته کردن:
تمامی وسایل آداپتاسیون بایستی کاملا"چند روز قبل از اینکه پست لاروها به محل نرسری برسند تمیز گردند و این مستلزم آن است که تمامی مخزن ها، سطوح و لوله ها با استفاده ازیک محلول هیپو کلریت برای حداقل یک ساعت غوطه ور گردند .همچنین آنها بایستی بوسیله این محلول هیپوکلریت تمیز و پاک شوند.پس از آبکشی کردن آنها با آب جاری تمیز همه وسایل بایستی خشک شوند.
دقت داشته باشید که تمامی باقیمانده محلول هیپو کلریت قبل از اینکه پست لاروها به درون مخزن منتقل شوندمحو شود.بسیار مهم است که از کاربرد هیپوکلریت در آبی که محتوی آمونیاک هست خودداری شود چراکه این می تواند منجر به آزاد سازی گاز کلرین گردد كه یك گاز سمی است .
تانک رزرواسیون باید بوسیله آب استخری که قرار است ذخیره سازی در آن انجام شود پر گردد.اغلب تجهیزات آب ذخیره آداپتاسیون را تا ۵/۰میلی متر یا ۵۰۰ میکرون فیلترمی کنندبعضی هم تا ۱۲۵میکرون نیز فیلتر می کنند EDTA (اتیلن دیامین تترااستیک اسیدEthylene Diamine Tetraacetic Acid) بایستی به هر تانک تا زمانیکه غلظت آن به ppm ۲ برسد اضافه گردد.
آب استخر بایستی قبل از انتقال پست لاروها به داخل آن خنک شود و نباید آب گرم استخر مستقیما"به تانکهای آداپاتسیون اضافه گردد حدود ۲۰۰ لیتر از آب استخر را در یک تانک کمکی ریخته و با استفاده ازتکه های یخ که در کیسه های پلاستیکی قرار داده شده اند دمای آب را به ۲۶تا ۲۷ درجه سانتی گراد برسانید.با آب خنک شده درجه حرارت تانکهای آداپتاسیون را تا زمانیکه به ۲۵درجه سانتی گراد برسد تنظیم نمایید.
میزان درجه حرارت،PH،اکسیژن شوری وسطح آمونیاک آب استخر را اندازه گیری کنید و در یک صفحه مخصوص ثبت اطلاعات آداپتاسیون ثبت نمایید ،همچنین درجه حرارت ، PH،اکسیژن،شوری و سطح آمونیاک آب تانک آداپتاسیون را اندازه گیری نمایید و در برگه ثبت اطلاعات آداپتاسیون (ضمیمه شماره یک)ثبت نمایید. میانگین درجه حرارت و میزان اکسیژن را در تمامی کیسه های پلاستیکی اندازه گیری نمایید و در برگه ثبت اطلاعات آداپتاسیون بنویسید.(ثبت نمایید).
آب در تانکهای آداپتاسیون بایستی تا حد واسط شوری کیسه های انتقال یافته از کارگاه تکثیر تنظیم شود ضمن اینکه دما نیز باید تعدیل و تنظیم گردد.
● تراکم های توصیه شده در تانکهای آداپتاسیون براساس سن پست لارو:
حداکثر تراکم های ذخیره سازی در تانکهای آداپتاسیون عبارتند از:(تعداد پست لارو به مساحت کف تانک بر حسب فوت مربع)مزرعه نوای برزیل مزرعه نمونه ای است که ایده آل ترین تراکم آداپتاسیون را برای پست لاروهای بیش از ۱۲ روزه را در حدود ۱۷۹۴۰۴ پست لارو در هر متر مکعب بدست آورد و این نتیجه براساس نیازهای ذخیره سازی بدست آمده بود این تراکم ذخیره سازی در مزرعه فوق الذکر بهترین بازماندگی را به دنبال داشت حال آنکه کمترین زمان برای انجام عملیات آداپتاسیون صرف شد و در نهایت محصول خوبی از استخر برداشت شد گفتنی است که تراکم ذخیره سازی در حدود ۱۵۰۰۰۰-۱۴۰۰۰۰پست لارو در هر متر مکعب نیز امکان پذیر است اما این برای یک سایت مشخص و ویژه است ودر هر منطقه قابل تغییر است.
چنانچه پست لاروها برای مدت طولانی تری از دوره آداپتاسیون نگه داری شوند وسایل آداپتاسیون علاوه بر فیلتراسیون اولیه نیاز به فیلتر مجدد دارند برای مثال اگر پست لاروها جهت قرنطینه بیش از ۴تا۱۰ روزنگه داری شوند برای حفظ کیفیت آب نیازمند سنجش و اندازه گیری های اضافی خواهد بود .علاوه بر این جهت نگهداری بازماندگی بالا ممکن است نیازمند به سیستم چرخش مجدد فیلتراسیون بیولوژیکی و ضد عفونی با اشعه UV باشد .
● انتقال پست لارو به تانکهای آداپتاسیون
در روزهای خیلی داغ قبل از ذخیره نمودن پست لاروها در تانک برای خنک نمودن آن یک کیسه پلاستیکی حاوی یخ را برای چند دقیقه در کف تانک قرار دهید به محض اینکه پست لاروها به درون تانک انتقال می یابندجهت کاهش میزان آمونیاک به آرامی شروع به اکسیژن دهی نمایید.تقریبا" حدود ۵۰ گرم از قرص کربن فعال شده را در تانک پخش نمایید این مقدار را برای تانکهای با سایز مختلف تنظیم نمایید.
بعد از آنکه تمامی کیسه ها داخل تانک قرار داده شدند یک ارزیابی کلینیکی از پست لاروها انجام داده و از یک جام یا لیوان ازمایشگاه که از جنس پلاستیک شفاف (ترانسپارنت)یا شیشه باشد و دارای ظرفیت ۵۰۰تا ۱۰۰۰میلی لیتر بوده جهت جمع آوری نمونه ها از هر تانک استفاده کنیدو به پر بودن روده ها و نشانه های پوست اندازی ،همخواری (کانیبالیسم)،وجود میگوهای مرده و رنگ تیره روی دمتوجه نموده و آنها را برروی برگه ارزیابی فعالیت پست لارو(ضمیمه شماره یک) ثبت نمایید.● شمارش حجمی:
هر بار که پست لاروها در تانک های آداپتاسیون ذخیره شدند به طور تصادفی ۲۰تا۳۰ عدد را انتخاب و جهت ارزیابی میکروسکوپی به آزمایشگاه ارسال نمایید. پرسنل آزمایشگاه بایستی شمارش حجمی را انجام داده و میزان مرگ ومیر را تخمین زنند چنانچه میزان مرگ و میر پست لاروها در محموله قابل توجه بود ، مدیر کنترل کیفی تعداد کل پست لاروهای زنده را با توجه به میزان تخمین زده شده مرگ ومیر براورد می نماید این شمارش بایستی قبل از هرگونه اضافه نمودن آب استخر به تانکها صورت پذیرد یکبار دیگر که شمارش انجام شد تانکهای آداپتاسیون می توانند با آب استخر پرگردند.
● میزان اکسیژن:
اکسیژن باید در هنگام آداپتاسیون به صورت زیر اضافه گردد:
در ساعت های اولیه عملیات آداپتاسیون میزان آمونیاک بالا بوده و میزان اکسیژن باید بالاتر از حد اشباع (۱۵-۱۲)نگه داشته شود .توجه داشته باشید که اشباعیت اکسیژن بستگی به درجه حرارت آب دارد . اپتیمم (بهینه)میزان اکسیژن در طول عملیات بین ۱۲-۸ میلی گرم برلیترنگه داشته شود میزان اکسیژن نبایستی در هیچ زمانی از عملیات آداپتاسیون به زیر ۶ میلی گرم بر لیتر برسد. میزان اکسیژن در تانکهای آداپتاسیون تنها قبل از ذخیره سازی در حدود ۱۰ میلی گرم بر لیتر بالا برده می شود تا کمبود اکسیژن در هنگام انتقال لارو جبران گردد.
● طرز عمل آداپتاسیون و برنامه زمانی برای PL۵-PL۱۱
هدف از آداپتاسیون این است که میزان شوری و درجه حرارت به آرامی و تدریجی در تانکهای آداپتاسیون تنظیم گردد به نحوی که پست لارو فرصت لازم داشته باشد تا از لحاظ فیزیولوژی (ساختمانی) خود را با شرایط جدید سازگار نماید.
عملیات آداپتاسیون بایستی سریعا"به محض تخلیه آخرین کیسه های منتقل شده به داخل تانکها آغاز شود آنگاه آب به تانکهای مخزن آب به آرامی با استفاده از یک سیستم کاملا"جاری (روان)افزوده شده به شکلی که حجم آب در داخل تانک ثابت بماند تغییرات شوری باید به دقت مشخص شود و میزان تغییر نباید از مقادیری که در جدول زیر داده شده است تجاوز نماید:
تغییر درجه حرارت در عملیات آداپتاسیون تا یک درجه سانتیگراد در هر ساعت توصیه شده است اما سلامتی لارو باید در هر یک درجه سانتی گراد در هر ۱۰ دقیقه تحت کنترل قرار گیرد یک استراتژی خوب این است که درجه حرارت در دمای ۲۵ درجه سانتی گراد برای اولین بار تا ۷۵%دوره آداپتاسیون ثابت نگه داشته شود (در حالیکه شوری تنظیم شده باشد)و آنگاه به آرامی تا انتهای عملیات آداپتاسیون درجه حرارت را تنظیم نمایید. ثابت نگه داشتن دما موجب کاهش مهاجمین شده و میزان متابولیسم (سوخت وساز)را نسبتا"پایین نگه می دارد.
برنامه هایی که در خصوص آداپته کردن در بالا شرح داده شد صرفا"جهت راهنمایی است و چنانچه لاروها نشانه هایی از افزایش پوست اندازی یا استرس از خود بروز دهند باید سرعت آداپته كردن كاهش یابد و این نیازمند مونیتورینگ بسیار دقیق است .نشانه های استرس عبارتند از :
وجود رنگ نسبتا"سفید یا مات و کدر ،حرکات شنای نامنظم،روده خالی یا افزایش همخواری(cannibalism)معمولا"لاروها چنانچه تحت استرس قرار گیرند به سطح آب می آیند و این خود نشانه دیگری از وجود استرس در لاروها می باشد توصیه شده هر بار که عملیات آداپته کردن کامل شد پست لاروها سریعا"تا جاییکه امکان دارد به داخل استخر انتقال یابند مگر در شرایطی که هدف ما قرنطینه باشد.
نگه داری لاروها در تراکم های بالا پس از انجام آداپتاسیون می تواند منجر به بروز مشکلاتی همچون کیفیت پایین آب،استرس،مرگ ومیر و یا بیماری گردد.اگر نیاز به نگهداری پست لاروها پس از تکمیل آداپتاسیون می باشد نیاز است که آب را بوسیله UVیا ازن فیلتر کنید و همچنین کیفیت آب منطقه باید در نظر گرفته شود.
نگهداری پست لاروها در آبی که منبع آن اقیانوس باشد ترجیحا"آسانتر از آبی است که منبع آن دهانه رودخانه بزرگی باشد چونکه معمولا"کیفیت آب با منبع اقیانوسی بهتر است.
● اصول تغذیه در آداپتاسیون یا در امکانات نگهداری پست لارو:
یک رژیم غذایی خوب و مناسب همراه با آداپتاسیون خیلی مهم است چونکه پست لاروها انرژی لازم برای مبارزه با استرس را که در اثر تغییرات شرایط محیطی بوجود آمده است را کسب خواهند کرد.در صورتیکه شمارش حجمی صورت پذیرفته باشدامکان شروع تغذیه لاروها درهنگام آغاز عملیات آداپتاسیون وجود دارد.
● تغذیه در هنگام آداپتاسون :
ویلایون ( villalon ۱۹۹۱ ) پیشنهاد میكندكه ناپلی آرتمیا ، زرده تخم مرغ ( پخته شده )،رژیم غذایی پولكی تجارتی و آرتمیای منجمد شده به عنوان غذا در تانكهای آداپتاسیون به كار برده شوند.
● تغذیه در هنگام نگهداری :
ساموچا samocha.et.al ۱۹۹۳ در طی مراحل آداپتاسیون از تراكم ۵۰۰تا ۱۰۰۰ پست لارو در لیتر (۵۰۰۰۰۰تا ۱۰۰۰۰۰۰ میلیون در یك تن آب ) جهت ذخیره سازی استفاده نمود . به دنبال این تراكمی از ۳۲۰۰ پست لارو در متر مربع برای نگهداری در نهر ( جوی آب ) به كار برده شد و پس از ۵ هفته نگهداری میزان بازماندگی بیش از۹۰%بود آنها همچنین تراكم ذخیره سازی با بیش از ۷۸۰۰ پست لارو در متر مربع با ۹۰%بازماندگی با دوره رشدی شبیه دوره رشد جوی آب امتحان نمودند.
بیوماس محصول ۹/۱ كیلوگرم در هر متر مربع بود و هیچ گونه توقف رشدی رخ نداد پس از آن پست لاروها در حجم كمتری بین ۲۲۰ تا ۳۰۰ عدد در متر مربع ذخیره شدند و برای ۴۹ روز دیگر رشد كردند كه در این حالت میزان بازماندگی ۸۱%،میانگین رشد ۰۷/۱ گرم در هفته و میانگین وزن نهایی ۳/۷ گرم بود زمانیكه ۳۲۰۰ پست لارو در متر مربع ذخیره شدند برای تغذیه آنها تا ۸ روز از ناپلی آرتمیا استفاده شد بدین شكل كه در ابتدا ۲ روز بعد از ذخیره سازی هر پست لارو با ۱۶۰ ناپلی آرتمیا تغذیه میشد و این تعداد به ۲۰ ناپلی آرتمیا برای هر پست لارو در هر نصف روز و تا روز هشتم تقلیل یافت.
در اولین روز شروع نگهداری پست لاروها بوسیله غذای خشك كرامبل با سایزی حدود كمتر از mm ۵۹/. تغذیه شدند كه این عمل ۶ بار در روز صورت می پذیرفت ضمن اینكه میانگین وزن پست لارو mg ۱۵-۱ بود همچنین توصیه شد كه در دومین روز از غذای مكمل استفاده شود كه شامل آرتمیای بالغ منجمد شده می باشد و مقداری غذای مكمل دیگر نیز در هفته به كار برده شود كه البته این بستگی به وضعیت سلامتی و میزان آلودگی پست لارو دارد .
چنانچه آلودگی بسیار زیاد یا آلودگی باكتریایی در سطح میگو مشاهده شد جهت افزایش پوست اندازی پست لارو بطور مرتب و مكرر بوسیله آرتمیا تغذیه شود در هنگامیكه شیوع بیماری یا كثیفی پوست میگو و در زمان سالم بودن موجود از غذای مكمل تنها دوبار در هفته جهت تغذیه استفاده شود.
میزان كل آرتمیای داده شده در یك مرحله نباید از ۱۰% وزن كل میگوی مورد انتظار در هنگام برداشت تجاوز نماید .
یك نمونه رژیم تغذیه ای در گونه p.monodon در treece و fox (۱۹۹۳ ) شرح داده شده است .به نحوی pL۱۴ (پست لاروهای ۱۴ روزه ) توسط ۶ ناپلی آرتمیا در میلی لیتر تغذیه شدند و به نسبت ۱۰۰% وزن بدن پست لارو از جیره غذایی خشك استفاده شد كه این جیره خشك غذایی به چهار قسمت مساوی تقسیم و در هر روز استفاده میشد پست لاروها تا روز هیجدهم به همین حالت نگه داری شدند و میزان بازماندگی تقریبا ۵۹% بود در هنگام تغذیه ناپلی های آرتمیا تا روز یازدهم كاملا كوچكتر شدند و ۲۰۰% وزن بدن آنها از جیره غذایی خشك تا مرحله pL۶ استفاده شد ( مشخص نشده كه تعویض آب به میزان ۱۰۰%در روز شرایطی مشابه شرایط اقیانوس ایجاد میكند) آب بوسیله عبور از شن فیلتر شده و بوسیله ازن یا اشعه ماوراء بنفش (uv )ضدعفونی گردید.
● كیفیت آب در آداپتاسیون ووسایل نگهداری :
هرگاه پست لاروها در تانك نگهداری میشوند كیفیت آب باید كاملا تحت مراقبت باشد.
حداكثر میزان قابل قبول (كه احتمال ۲-۱ درصد كاهش رشد نیز وجود دارد) برای آمونیاك
( NH۳-N ) ۱/. میلی گرم بر لیتر می باشد ( كه این برابر است با mg/l ۸/۱ یون آمونیوم (NH۴-N ) در دمای C ۲۸ ، PH=۸ و شوری ppt ۲۷ ) از آنجائیكه بیشتر جلبك ها از آمونیاك استفاده میكنند قرار گرفتن جلبك در تانكهای نگهداری آداپتاسیون مشكلاتی را كه آمونیاك ایجاد میكند تشدید نخواهد كرد.
اضافه نمودن اكسیژن خالص جهت نگه داشتن اكسیژن در حالت اشباع به كاهش مشكلاتی را كه آمونیاك ایجاد میكند كمك خواهد كرد.
میزان نیتریت به تدریج باید اندازه گیری شود تا مطمئن شوید كه سطح آن زیر mg/l است و این اندازه گیری را میتوان بوسیله الكترود ،كیتهای تست تجاری یا روشهای تحلیلی انجام داد .
چنانچه هرگونه غلظتی از گاز سولفید هیدروژن یافت شود نامطلوب است چونكه حتی غلظتی در حد mg ۰۱/۰ تا mg/l ۰۵/۰ از گاز H۲s ممكن است مهلك و مرگ آور باشد . البته حتی مقدار گاز H۲s با غلظت بسیار پایین از طریق بوی آن ( بوی تخم مرغ گندیده ) كاملا مشخص میگردد.
بیشتر روشهای آداپتاسیون و تجهیزات نگهداری مستلزم این هستند كه ppm ۲ یا بیشتر اتیلن دیامین تترا استیك اسید (EDTA ) به آن اضافه شود .EDTA بعنوان یك كاتالیزور در كنترل ضمائم به هم چسبیده میگو كمك میكند و دسترسی به فلزات كمیاب در آب دریا را افزایش میدهد.
رها سازی پست لارو به داخل استخر:
استخر ها باید كاملا جهت ذخیره سازی آماده گردند آماده سازی استخر شامل موارد زیر است:
۱) زهكشی
۲) خشك كردن كامل استخر
۳) آهك پاشی در كف استخر
۴) آبگیری مجدد
موقعیكه آبگیری شروع میشود عمل كوددهی اولیه همچنین شروع خواهد شد.دو روش برای انجام این عمل در فصل پنجم شرح داده شده اند.
قبل از ذخیره سازی استخرها بایستی كاملا مورد بازرسی قرار گیرند تا از شكوفایی جلبكی مناسب در استخر مطمئن شده و موجودات شكارچی ( تغذیه كنندگان انگلی ) در استخر وجود نداشته باشند.
رهاسازی میگو در استخر (ذخیره سازی)بهتر است كه در صبح زود كه هوا خنك است انجام پذیرد چرا كه این عمل هم برای لاروها بهتر است و كارگران هم به دلیل استراحتی كه در شب داشتند بهتر عمل ذخیره سازی را انجام خواهند داد و عجله كاری و احتمال خطا كاهش خواهد یافت.
ذخیره سازی لاروهای آداپته شده یك مرحله بسیار حساس و بحرانی است چراكه آنها در معرض استرس قرار گرفته اند و به جهت پرهیز از شوك و استرس اضافی در طول انجام این عمل بایستی مواظبت و مراقبت كامل صورت پذیرد تانكهای حمل و نقل باید همانگونه كه قبلا شرح داده شد تمیز و خشك گردندسپس بوسیله آب تانكهای ذخیره یا آب استخری كه قرار است ذخیره سازی در آن صورت پذیرد پر گردند.
برای این هدف پارامترهای كیفی آب باید معادل پارامترهای كیفی دو منبع آب (آب استخر یا آب تانك ذخیره ) باشد.
سپس پست لاروها از ته مخزن به داخل ظرف نگهداری پست لارو تخلیه میگردد. در این حالت باید لوله هوا در داخل ظرف نگهداری قرار داده شود . این كاربه كیسه توری كه در ظرف برداشت وجود دارد كمك می كند تا عاری از هرگونه ذرات ریز تخلیه شده و مانع لبریز شدن ظرف می گردد.پس از تخلیه تانك اطراف دیواره را نیزبا آب شستشو دهید تا از چسبیده شدن پست لارو به دیواره جلوگیری شود.
دقت كنید كه تنها ۲۰% از حجم تانك آداپتاسیون را به درون ظرف نگهداری پست لارو تخلیه نمایید ،البته قبل از اینكه پست لاروها به تانك حمل و نقل داده شوند. این پروسه را تا زمانیكه تانك خشك شود تكرار نمایید . این عمل نباید بیش از ۳۰ دقیقه بطول انجامد . هر تانك حمل و نقل باید حداكثر ۸۰۰ پست لارو به ازاء هر لیتر تراكم داشته باشد. مخازن حمل و نقل باید بطور دائم اكسیژنه شوند.
پست لارو ها باید از درون مخازن حمل به درون استخر به فاصله ۵۰ متری خروجی استخر تخلیه گردند . این كار باید توسط یك شیلنگ كه بصورت غوطه ور در استخر باشد انجام گیرد. دقت كنید تا سر خروجی شیلنگ در تماس با زمین نباشد تا باعث ضربه خوردن پست لارو دركف استخر شود .پست لارو باید بدون هیچگونه مشكلی پس از ورود به استخر حركت نمایند. رهاسازی لاروها به داخل استخر در خلاف جهت باد انجام می گیرد چونكه باد و امواج ایجاد شده در استخر به توزیع و پراكنش آنها در سطح استخر می گردد.
به منظور بررسی میزان بازماندگی پس از ذخیره سازی میتوان از HAPPA (توری بافته شده) استفاده نمود بدین منظور به ازاء هر استخر ۲ قفس در نزدیكی دیواره و در عمق حداقل ۵۰ سانتی متری استخر تعبیه میشود و سپس ۱۰۰پست لارو شمارش شده و درهر قفس قرار داده می شود، ۴۸ ساعت پس از ذخیره سازی این پست لاروها را خارج نموده و در صد بقاء محاسبه می گردد . میانگین بقاء در هر قفس نشان دهنده میزان بقاء برای كل استخر می باشد. این عدد باید بالای ۸۵ درصد باشد همچنین گوشه هاو اطراف استخر باید به منظور بررسی پست لاروهای مرده مورد بازبینی قرار گیرد .

منبع : پایگاه اطلاع رسانی شیلات ایران