کافئین Caffene

ترکیبی آلی از قلیاهای پورین است، نقطه ذوب آن ۲۳۵c درجه می‌باشد. در برگ چای، دانهٔ قهوه و برخی از گیاهان دیگر یافت می‌شود. اثر قوی، روی قلب و کاربرد پزشکی دارد [۱۵].
گردی است سفید رنگ و چون یک مولکول آب تبلور داشته باشد به‌صورت پولک‌های متبلور یافت می‌شود. در آب و الکل محلول است. بیشترین کاربردش در ترکیبات پورینی است، که در گیاهان یافت می‌شود. کافئین انقباض عضلانی را افزایش می‌دهد و عضلات را در جهت کاهش خستگی تحریک می‌کند. ولی مقدار زیادش شدیداً سمی است. بیشترین کاربردش در پزشکی است، اما بیشتر تولید آن در نوشابه‌های غر الکلی کاربرد دارد. کافئین معمولاً در بدن انسان تجزیه نمی‌شود ولی واردادرار می‌گردد و اثرش فزاینده نیست، ولی سارکوزین، که در عضلات وجود دارد، محصول تجزیه کافئین است. گرچه معمولاً مربوط به سوخت و ساز نیتروژن است. افئین از قهوه، ضایعات چای، مغز تلخ قهوه سودانی سلولز بدست می‌آید. به‌طور مصنوعی از سولفات دی‌متیل بدست می‌آید. این جسم مایعی است سمی و فرار که برای ساختن کودیسین و سایر داروها دارد. کافئین مصنوعی، از اوره و سیااستات سدیم نیز ساخته می‌شود و از لحاظ شیمیائی معادل کافئین طبیعی است.
کمتر از ۱% کافئین از قهوه، حدود ۲% از ضایعات چای و ۵/۱% از مغزهای تلخ قهوه سودانی بدست می‌آید از ضایعات کاکائونیز کافئین بدست می‌آورند [۱۷].

۱۷ ـ سیر تکاملی تولید آهن و فولاد ـ ناصر توحیدی

منبع : مطالب ارسال شده