عصر Evening

▪ کارگردان: لایوش کولتای.
▪ فیلمنامه: سوزان مینوت، مایکل کانینگهام بر اساس داستانی از سوازن مینوت. موسیقی: جان ای.پی. کاچمارک.
▪ مدیر فیلمبرداری: گیولا پادوس.
▪ تدوین: آلیسون سی. جانسون.
▪ طراح صحنه: کرولاین هانانیا.
▪ بازیگران: کلر دنیس[آن جوان]، تونی کولت[نینا]، ونیسا ردگریو[آن گرانت لرد]، پاتریک ویلسون[هریس آردن]، هیو دانسی[بادی ویتنبورن]، ناتاشا ریچاردسون[کنستانس لرد]، مامی گامر[لیلا ویتنبورن جوان]، ایلین اتکینز[خانم براون]، مریل استریپ[لیلا ویتنبورن]، گلن کلوز[خانم ویتنبورن].
▪ ١١٧ دقیقه. محصول ٢٠٠٧ آمریکا.
▪ ژانر: درام، عاشقانه.
آن گرانت لرد که در بستر افتاده و خود را رو به موت می داند، تصمیم می گیرد تا راز بزرگ زندگی اش را با دخترانش -کنستانس و نینا- در میان بگذارد: عشق هریس آردن که پنجاه سال قبل در یک تعطیلی آخر هفته قلب او را به تسخیر خود در آورد و هرگز نتوانست آن را فراموش کند.
اما آن چه دور از انتظار هر سه نفر است، لحظات حیاتی داستان زندگی آن است که روی زندگی کنستانس و نینا نیز تاثیری عمیق خواهد گذاشت. رازهایی که سعی شده بود تا برای همیشه پنهان بماند....
● چرا باید دید؟
یک سال و نیم قبل بود که اولین فیلم لایوش کولتای[بی سرنوشت] را در همین صفحات معرفی کردیم. فیلمبردار برجسته و تحسین شده مجارستانی که بسیاری از فیلم های ایشتوان سابو و این اواخر مالنا[جوزپه تورناتوره] را فیلمبرداری کرده است.
بی سرنوشت درامی درباره جوانی یهودی در اثنای جنگ دوم جهانی بود و ادای احترامی به ریشه های قومی و مذهبی خود کولتای، اما دومین فیلم کولتای ٦١ ساله فیلمی عاشقانه و نوستالژیک است که در قالب یک اثر منطقه ای نمی گنجد. عصر فیلمی زنانه است، نه فقط به خاطر این که شخصیت های اصلی آن را زنان تشکیل می دهند، بلکه چون مایکل کانینگهام خالق فیلم تحسین شده ساعت ها آنها را با ظرافت معمول خود پرداخته است.
همچون ساعت ها، فیلم فعلی نیز درباره قدرت خاطره/گذشته و رشته های ناگسستنی میان مادر و فرزند، خانواده و عشق واقعی زندگی شان است.
عصر سفری در زمان است، رفتن به گذشته و بازگشت به آینده.... قصه آدم هایی که با وجود قدم برداشتن به سوی آینده دل در گرو گذشته دارند.
ضرب المثلی ترکی هست که می گوید: هیچ روزی نمی تواند به خوبی روزهای گذشته باشد. عصر و کولتای نیز گویی در صدد القای همین موضوع هستند. گذشته هر چقدر که به راحتی امروز نبوده باشد، اما خاطره ساز تر و مفتون کننده تر است. بیچاره نسل فعلی که در آینده باید از امروزی که تبدیل به گذشته شان شده، سخن بگویند!
عصر سرشار از احساسات نیک است، در ستایش دوستی است و مهر، جسورانه و جذاب است و پر از بازی های زنانی از دو قاره و مکاتبی متفاوت که چکیده همه توانایی های آنهاست. ردگریو و مریل استریپ نشان می دهند که هنوز می توانند دل تماشاگر را با بازی خود بلرزانند و از تغییر آدمی در طول زمان سخن بگویند. عصر سوال هایی از شخصیت ها و تماشاگرانش می پرسد و وادارشان می کند تا قبل از پاسخ درباره آنها بیندیشند.
تماشاگر را تشویق می کند که نگاهی انتقادی به زندگی خود بیندازد، که در زمانه ما دستاورد کمی نیست[چیزی که از تربیت مجارستانی و چپ کولتای و از آموزه های گئورگ لوکاچ ریشه می گیرد] و مستی شرابی کهنه را دارد که برای برخی می تواند مردافکن باشد. مخصوصاً برای سینما دوستانی که درام های عاشقانه و فکر شده را می پسندد!

منبع : موج نو