ولیانت (دلاور)
[لطفاً به‌نام نگارنده ثبت کنید که او اولین کسی بود که پرده از راز بزرگ استودیوی دیزنی برداشت و پتهٔ هیئت مدیرهٔ استودیو را روی آب انداخت!]ولیانت یک فیلم انیمیشن خانوادگی است که قصهٔ یک کبوتر نامه‌رسان طی روزهای پایانی جنگ جهانی دوم را بازمی‌گوید. این فیلم مرا به‌یاد انیمیشن دیگری می‌اندازد که یکی دو سال پیش براساس داستان پیتر پن ساخته شد. نقطهٔ مشترک این انیمیشن و ولیانت، موضوع جنگ جهانی دوم است و واقعاً نمی‌دانم سازندگان این کارتون‌ها از طرح موضوع خشن و خونبار جنگ جهانی دوم برای بچه‌های ده دوازده سالهٔ امروزی چه هدفی را دنبال می‌کنند. الان نزدیک ۶۰ سال است که از پایان جنگ جهانی دوم می‌گذرد و تصور نمی‌کنم که این واقعهٔ تاریخی کوچک‌ترین جذابیتی برای بچه‌های نسل امروز داشته باشد. و اصلاً جنگ و کشتار چه ربطی به یک فیلم کارتونی مخصوص کودکان دارد؟ اینها پرسش‌هائی است که در ذهن‌ام مطرح میشود و جواب قطعی‌ای هم برای آن ندارم. یکی از پاسخ‌های احتمالی می‌تواند این باشد که تهیه‌کنندگان یهودی پیشت سر این فیلم‌ها قرار دارند زیرا آنها نمی‌خواهند که خاطرهٔ جنگ جهانی دوم از ذهن و حافظهٔ تاریخی مردم جهان حذف شود. از نظر این دوست گرامی، ماجرای نسل‌کشی یهودیان متصل به جنگ جهانی دوم است و قوم یهود نمیخواهد این ”مظلومیت“ و ”حقانیت تاریخی“ را به هیچ عنوان از دست بدهد. با این حال مطمئن نیستم که این استدلال تا چه حد درست است، راهی هم برایم وجود ندارد که تحقیق کنم ببینم در بین اعضاء هیئت مدیرهٔ شرکت دیزنی، یهودی‌ها حضور مسلطی دارند یا خیر؟ ولیانت قصهٔ یک کبوتر کوچولو و بسیار نحیف به اسم ولیانت (با صدای اوان مک‌گرگور) را حکایت میکند.سال ۱۹۴۴، ارتش‌های متفقین (آمریکا، انگلستان و شوروی) در تدارک آغاز حملهٔ نهائی خود علیه ارتش آلمان هیتلری هستند. ولیانت به‌رغم کوچک بودن جثه‌اش در آرزوی پیوستن به ”واحد کبوترهای نامه‌رسان ارتش سلطنتی بریتانیا“ به‌سر می‌برد. وظیفهٔ این واحد ارتشی رساندن پیام‌ها و نامه‌های مهم از ارتش انگلستان به نیروی مقاومت فرانسه و بالعکس است. کبوترها باید فاصلهٔ میان انگلستان و فرانسه را طی کنند و این پیام‌های مهم را به مقصد برسانند. خطر اصلی از ناحیه‌ٔ ”واحد عقاب‌های ارتش آلمان“ است. این عقاب‌ها مداوماً کبوترهای نامه‌رسان را شکار می‌کنند. در حال حاضر وضعیت ”واحد کبوترهای نامه‌رسان ارتش بریتانیا“ به‌حدی وخیم است که مدیریت این واحد برای ثبت‌نام کبوترهای تازه، ملاک‌های سخت‌گیرانهٔ قبلی خود را نادیده می‌گیرد. به همین جهت ولیانت به‌رغم جثهٔ کوچک و نحیف‌اش، از سوی این واحد ثبت‌نام میشود. باگزی (با صدای ریکی گرویز)، نیز کبوتر ژولیده و شلخته‌ای است که مثل ولیانت مایل به‌خدمت در ارتش است. نهایتاً ولیانت پس از طی دوره‌های آموزشی، مأموریت خطرناک خود را آغاز میکند. وی در این مأموریت با دستهٔ کوچکی از عقاب‌های آلمانی مواجه میشود و ... ولیانت از معدود کارتون‌های کامپیوتری (CGI) سال‌های اخیر است که ضعف‌های آن بر نقاط قوت‌اش می‌چربد. فیلم‌های کارتونی استودیوی پیکسار به‌سبب وقت فراوانی که صرف تولید آنها میشود، معمولاً از کیفیت‌های بالائی برخوردار هستند اما کاملاً پیدا است که ولیانت طی یک مدت زمان بسیار کوتاه، ساخته و به بازار ارائه شده است. ولیانت از فقدان شوخی‌های مناسب برای مخاطبان کم‌سن و سال خود آسیب دیده است. برخی از شوخی‌های فیلم - مثلاً دربارهٔ کنوانسیون ژنو - برای بچه‌ها اساساً نامفهوم است. بزرگ‌ترها هم چیز جالبی در این فیلم برای تماشا کردن ندارند. ولیانت به کارگردانی گری چاپمن، حتی از حیث تکنیکی نیز پائین‌تر از استانداردهای معمول فیلم‌های کارتونی دیزنی و پیکسار است. برای مثال میتوان به کیفیت نامناسب صداها و میمیک‌های خشک و انعطاف‌ناپذیر کاراکترهای فیلم اشاره کرد. یکی از منتقدان آمریکائی در مورد این فیلم نوشته بود: ”نکتهٔ غم‌انگیز دربارهٔ ولیانت این است که جالب‌ترین و سرگرم کننده‌ترین بخش در سینمای نمایش دهندهٔ فیلم، همان ۵ دقیقه‌ای بود که طی آن پیش‌پردهٔ فیلم کارتونی عصر یخ ۲ به نمایش درآمد!“
