گل ادریسی

در حدود ۸۰ گونه گیاه درختچه ای و گاهی بالارونده در جنس هیدرانژآ دسته بندی می شوند كه در شمال و جنوب آمریكا، شرق آسیا تا جاوه پراكنده اند. در این بین گونه زیبای شبه درختچه ای گل ادریسی، فرم های رویشی و پرورشی بسیاری دارد كه در باغات و حیاط منازل شمال ایران به فراوانی كاشته می شود. در ضمن این گیاه را به خاطر امكان كشت مصنوعی در زمستان به صورت میلیونی در گلدان ها می كارند. انواع پیش رس آن در اسفند و انواع دیررس آن در اواخر خرداد گل می دهند. دارای برگ های تخم مرغی، دندانه دار و براق به رنگ سبز روشن است. گل های آن به شكل گوی های درشت متشكل از گل های ریز به رنگ سفید، صورتی و قرمز و حتی آبی پدیدار می شوند. رنگ گل ها بستگی به PH خاك دارد. در خاك های اسیدی تاPH ۵.۵ گل ها به رنگ آبی یا ارغوانی درمی آیند. اما در خاك های قلیایی با PH بالاتر از این حد گل ها به رنگ قرمز و صورتی درمی آیند. هر كپه گل تشكیل شده است از تعدادی گل كوچك، ناواضح و بارور كه توسط تعداد بیشتری گل های واضح، بزرگتر و نابارور احاطه می شوند.
ادریسی نسبت به سرما مقاوم است و مكان آفتابی یا نیم سایه و خاك مرطوب و به خوبی زهكشی شده را می پسندد. نیاز به آبیاری فراوان و مرتب دارد. پس از تمام شدن گل می توان بوته گیاه را در هوای آزاد كاشت. این كار باید در زیر انبوه شاخ و برگ درختان و خاك غیرآهكی صورت گیرد. تكثیر آن از طریق قلمه چوب نرم در تابستان امكان پذیر است. ارتفاع گل ادریسی به ۲-۵/۱ متر و گستردگی اش به ۵/۲-۲ متر می رسد.

منبع : روزنامه شرق