بازگشت « عمل مکر » به « اهل مکر »

« مکرو نیرنگ » با جایگاه و منزلت « انسان » ناسازگار است و با هویت او در تضاد و تعارض می باشد. آدمی آفریده شده است تا در مسیر « انسانیت » حرکت کند و به مراتب عالی و مقامات متعالی صعود نماید و نه تنها خود « راه » یابد و به خداوند « تقرب » جوید که دیگران را نیز راه بنماید و به قرب الهی برساند.
حال اگر انسان نه تنها از راه رخ برتافت و به بیراهه گرایش یافت و نه تنها خود به خدا نزدیک نشد که دیگران را نیز از راه به بیراهه افکند و از حرکت در مسیر رستگاری بازداشت و این همه را با گستردن دام های مکر و نیرنگ بر سر راه آدمیان و با به کار بردن انواع پلیدی ها و فریبکاری ها انجام داد چه ماهیتی می یابد و چه آثار تلخ و عواقب خطرناک و هلاکت باری بر فعالیت های گوناگون رفتاری و عملی او مترتب می گردد و چه فرجامی در انتظار او خواهد بود
آیا چنین کسی فرومایه نیست (۱ ) و آیا به عصیان و سرکشی علیه آفرینش و جایگاه و منزلت انسانی خود نپرداخته است (۲ ) و آیا این مکرپیشگان با این عملکردهای تباه و فعالیت های مخربی که علیه دین خدا و بندگان خدا روا می دارند ایمن از رسوایی و شکست می باشند
اکنون پرسش این است که رسوایی و شکست صاحبان مکر و نیرنگ چگونه به وجود می آید و چسان کسانی که با انواع و اقسام حیله ها و ترفندها و باگستردن دام های گوناگون درصدد آسیب رسانی به انسان های بی گناه بر می آیند و برای نیل به مقاصد پلید خویش جان و مال و آبرو و حیثیت ها را در معرض تهاجم و هتک قرار می دهند سرانجام به فضاحت و رسوایی کشیده می شوند
آموزه های دینی با صراحت تمام تاکید دارند که مکر و نیرنگ های مکاران به خودشان باز می گردد و به این طریق آنان به رسوایی و شکست می رسند و سر در گریبان عزلت و انزوا فرو می برند.
در این رهنمود از امیرمومنان حضرت علی (ع ) دقت کنیم :
« من مکر حاق به مکره »
« کسی که مکرو حیله کند حیله اش بر خود او فرود آید . » (۳ )
مفهوم « بازگشت عمل مکر به اهل مکر » این است که اولا تیر مکر و نیرنگ مکاران در نهایت به هدف نمی نشیند و انسان های بی گناه را از پا در نمی آورد و فرجام آنان را با اضمحلال و نابودی همراه نمی گرداند که برعکس به مرور زمان و در اثر استقامت و پایداری های لازم و مستمری که بی گناهان روا می دارند از آسیب و زیان های اهل مکر مصون می مانند و آرام آرام حقانیت آنان برای کسانی که تحت تاثیر اغواگری و دروغ و تهمت و فضاسازی های باطل مکاران قرار گرفته و در مسیر هتک حرمت انسان های صالح و پاک حرکت کرده اند روشن و نمایان می گردد و همگان نسبت به مصادیق حق و باطل و صالح و فاسد در عرصه فعالیت های اجتماعی و سیاسی واقف و آگاه می شوند.
ثانیا مکاران و نیرنگ بازان به رسوایی و افتضاح گرفتار می آیند و از جانب افراد جامعه طرد می شوند و به دلیل آشکار شدن ماهیت و عملکردهای تباهشان پیوند و همبستگی و تعامل سالم و مفید با آنان قطع می شود و ناگزیر گوشه عزلت و انزوا و کناره گیری از اجتماع را بر می گزینند و این حاصل و ثمره فعالیت های مخرب و اختلاف افکنی ها و فتنه انگیزی های این فاسدان و پلیدان می باشد که برای نیل به اهداف اقتصادی و سیاسی خود از انجام هیچ فعل حرام و خیانت آمیزی دریغ روا نمی دارند.
ثالثا خداوند قادر متعال براساس تعالیم و قوانین و ارزش های والای نهفته در متن کتاب مقدس قرآن برخود لازم می داند که به مساعدت آن گروه از بندگان پاک و بی گناه خویش که در مسیر نیل به تقرب و جلب رضوان و خشنودی الهی تلاش می کنند و همواره در معرض فعالیت های مخرب مکاران و حیله گران قرار می گیرند و سیل دروغ و تهمت و فتنه به سوی آنان هجوم می آورد و شخصیت پاکشان را در جامعه هتک می نماید بپردازد و آنان را در پرتو حمایت های خویش قرار دهد.
این یاری ها و حمایت ها به صورت خنثی کردن ترفندها و حیله ها و فتنه گری و دروغ بافی های اهل مکر و نمایاندن ماهیت ناسالم این فسادگران در جامعه از یکسو و ستردن غبارهای غربت و مظلومیت از سیمای پاک صالحان از دیگر سو تحقق می یابد.
بدیهی است تلاش های مخرب مکاران در محیط های اداری و وزارتخانه ها و سازمان ها و موسسات دولتی و خصوصی و در حوزه های فعالیت های فرهنگی و اقتصادی و سیاسی دارای گستردگی و فزونی می باشد و آسیب و زیان هایی که این عناصر در این عرصه ها به وجود می آورند قابل مقایسه با سایر مکان ها و محیط ها نمی باشد و به همین دلیل مراقبت های ویژه و مستمری بر دست اندرکاران و مخصوصا مدیران و کارگزاران لازم و ضروری می گردد و هم آنان هستند که باید با کیاست و درایت عرصه های حضور و فعالیت مسموم مکاران را تنگ نمایند و دست این فاسقان را کوتاه و فضاهای فعالیت و کار و تلاش را سالم و سازنده نمایند.
اگر مسئولان و مدیران ما خویشتن را تحت تعالیم و دستورالعمل های « نظام مدیریت اسلامی » قرار دهند و به همه جلوه های آن از جمله « اخلاق مدیریت » پایبند و عامل باشند و مشخصه های « صالحان کاردان » را در خویش متجلی گردانند مورد توجه و لطف و حمایت خاص حضرت پروردگار قرار می گیرند و یاری و مساعدت های او را که بازگرداندن عمل مکر به اهل مکر یکی از آنهاست جلب می نمایند.
این نکته نیز قابل توجه و منطبق بر معیارهای اصیل مبتنی بر « عقل » و « شرع » است که برای خنثی شدن مکر عناصر مکار و فریبکار تلاش همه افراد به ویژه مدیران برای شناسایی این اشخاص ضروری می باشد و این مهم تحقق نمی یابد مگر با مراقبت و کیاست و پرهیز از خوش باوری و سطحی نگری و تنها در این صورت است که توجهات و مساعدت های الهی فرود می آید و با تلاش های دقیق انسان می آمیزد و زمینه های لازم را برای بازگشت « عمل مکر » به « اهل مکر » را مساعد می نماید.

پاورقی :
۱ ـ « مکر و نیرنگ خوی فرومایگان است »
کلام امیرمومنان (ع ) غررالحکم ج ۲ ص ۴۲۷ ـ
۲ ـ « مکر و فریبکاری شیوه افراد سرکش است »
کلام امیرمومنان (ع ) غررالحکم ج ۲ ص ۴۲۸ ـ
۳ ـ غررالحکم تنظیم موضوعی سیدهاشم رسولی محلاتی دفتر نشر فرهنگ اسلامی ج ۲ ص ۴۲۸
رسوایی و فضاحت مکاران و نیرنگ بازان حاصل و ثمره فعالیت های مخرب و اختلاف افکنی ها و فتنه انگیزی های این فاسدان و پلیدان می باشد که برای نیل به اهداف اقتصادی و سیاسی خود از انجام هیچ فعل حرام و خیانت آمیزی دریغ روا نمی دارند
تلاش های مخرب مکاران در محیط های اداری و وزارتخانه ها و سازمان ها و موسسات دولتی و خصوصی و در حوزه های فعالیت های فرهنگی و اقتصادی و سیاسی دارای گستردگی و فزونی می باشد و آسیب و زیان هایی که این عناصر در این عرصه ها به وجود می آورند قابل مقایسه با سایر مکان ها و محیط ها نمی باشد و به همین دلیل مراقبت های ویژه و مستمری بر دست اندرکاران و مخصوصا مدیران و کارگزاران لازم و ضروری می گردد و هم آنان هستند که باید با کیاست و درایت عرصه های حضور و فعالیت مسموم مکاران را تنگ نمایند و دست این فاسقان را کوتاه و فضاهای فعالیت و کار و تلاش را سالم و سازنده نمایند

منبع : روزنامه جمهوری اسلامی