درخت آرزو - The Wishing Tree

سال تولید : ۱۹۷۷
کشور تولیدکننده : شوروی
محصول : گروزیا فیلم
کارگردان : تنگیز آبولادزه
فیلمنامه‌نویس : رِواز اینانیشویلی و آبولادزه، برمبنای مایه‌هائی از داستان‌های گئورگی لئونیدزه.
فیلمبردار : لومر آولدیانی.
آهنگساز(موسیقی متن) : بیدزینا کوِرنادزه و یاکوف بوبویدزه.
هنرپیشگان : لیکا کاوژارادزه، سوسو زازا کوللیشویلی، کوته دوشویلی، اوتار مگاوینه‌توتسسی، کاهی کاوسادزه، تینا بوربوتاشویلی و سوفیکو چیارلی.
نوع فیلم : رنگی، ۱۰۷ دقیقه.


حوادث روزمره دهکده‌ای در گرجستان در سال‌های ابتدائی قرن بیستم. کدخدای دهکده، ملاکی به‌نام «تسیتسیکوره» (دوشویلی) است. شخصیت‌های عجیب و غریب زیادی در دهکده زندگی می‌کنند، از جمله «الیوزی» (مگاوینه‌توتسسی) که بیشتر وقتش را به‌دنبال درخست افسانه‌ای آرزو می‌گذراند (و بالاخره هم شبی که فکر می‌کند آن را پیدا کرده، از سرما یخ می‌زند)؛ «پوپالا» (چیارلی)، فال‌گیری دوره‌گرد و ژنده‌پوش؛ «آیورامی» (کاوسادزه) که مدام از انقلابی حرف می‌زند که در راه است و پنهانی به بچه‌های دهکده درس می‌دهد. «ماریتا» (کاوژارادزه)، زن جوانی که همراه پدر بیوه‌اش به دهکده بازگشته و دل‌باخته دهقان فقیری به‌نام «گدیا» (ژاچولیانی) می‌شود، ولی «تسیتسیکوره» و زنان مشاورش دستور می‌دهند که «ماریتا» باید با تاجری به‌نام «شته» (کوللیشویلی) ازدواج کند، اگرچه هیچ احساسی به او ندارد. «گدیا» و «شته» درگیر می‌شوند و «گدیا» دهکده را ترک می‌کند. اما بعد باز می‌گردد و «ماریتا» (که اکنون با اکراه زن «شته» شده) به دیدارش می‌رود. این نقض پیمان باعث می‌شود تا مادر شوهر «ماریتا» (بوربوتاشویلی) و سایر سالخوردگان دهکده به پشتیبانی یک کشیش، «ماریتا» را محکوم کنند که واژگون سوار بر الاغی در دهکده گردانده شود. «گدیا»ی خشمگین تلاش می‌کند تا «ماریتا» را نجات دهد اما به دست فرد ناشناسی کشته می‌شود و «ماریتا» نیز از غصه ذق می‌کند.
* در درخت آزرو ترکیب‌بندی‌ها و رنگ‌آمیزی‌های ماهرانه و پیچیده در کنار سبک ساده و حتی بدوی دوربین دیده می‌شوند. اما فیلم هرگز موفق نمی‌شود میان این دو هماهنگی برقرار کند. کلام محلی، که گاه ساده‌انگارانه است و گاه غیر قابل درک، و این که مدت‌های مدید هیچ اتفاقی رخ نمی‌دهد، باعث می‌شود فیلم خودش را هجو کند و از آنجا که به وضوح تصادفی و بی‌برنامه به پیش می‌رود، همه چیز در سطح تصویرپردازی تک بُعدی متوقف می‌ماند. با این همه، همین ویژگی‌ها (یا معایب) برای فیلم و کارگردانش آبولادزه شهرتی دست و پا می‌کند.