بررسی آثار تراتوژنیک مصرف داروی بنزودیازپین دیازپام در دوران بارداری بر ناهنجاریهای سیستم بینایی در جنین

● هدف:
بررسی آثار تراتوژنیک داروی دیازپام در دوران بارداری بر روند تکامل سیستم بینایی
● مواد و روشها:
موشهای رت Wistar بکر با میانگین سنی ۳ ماه و وزن ۳۰۰-۲۵۰ گرم انتخاب شده و پس از باردار شدن در سه گروه
۱) گروه شاهد، ۱۰ موش (تزریق آب مقطر)،
۲) گروه آزمایش اول، ۱۰ موش (آب مقطر و دیازپام mg/kg/day ۳)
۳) گروه آزمایش دوم، ۱۰ موش (آب مقطر و دیازپام mg/kg/day ۸) تقسیم شدند.
گروههای مذکور بر اساس تزریق دوره ای مواد را دریافت کرده و پس از طی مرحله بحرانی بارداری موشهای باردار کشته شده و جنینها خارج گردیده و در گروههای خاص خود قرار گرفتند.
در ابتدا جنینها مورد مطالعه ماکروسکوپی از نظر بروز آنومالی های ظاهری قرار گرفتند. سپس برای بررسی دقیق تر روی ارگانوژنز درونی بافتها و ارگانها، نمونه های جنینی آماده شده و فیکساسیون و پروسسینگ بافتی و رنگ آمیزی H&E روی آنها انجام پذیرفت. آنگاه تمام نمونه ها مورد مطالعه میکروسکوپی قرار گرفتند.
● یافته ها:
با بررسی سیستم بینایی جنینهای شاهد و آزمایش، ناهنجاریهایی روی پلکها، لایه های سلولی کره چشم و ساختمان سلول قرنیه مشاهده شد.
● نتیجه گیری:
با توجه به تجزیه و تحلیل آماری نتایج این مطالعه نشان داد که استفاده از داروی بنزودیازپین دیازپام در دوران حساس بارداری می تواند سبب القای انواع مختلفی از ناهنجاریهای سیستم بینایی، چشم و پلکها در جنین شود. یکی از بارزترین تغییرات بسته نشدن پلک در موعد مقرر روند تکاملی است و این امر سبب آسیبهای محیطی و اختلال تکامل لایه های داخلی چشم و نابینایی می شود.

نسرین تک زارع
کامران یارمحمدی
علیرضا تک زارع
سیدمهدی رضایت
محمد اکبری

منبع : پایگاه اطلاعات علمی