بررسی اثر آنالژزیک عصاره آبی برگ شنبلیله در موش ‌های صحرایی نر دیابتی شده توسط استرپتوزوتوسین

هیپرآلژزی یکی از علایم مهم نوروپاتی دیابتیک بوده که از شکایات بالینی افراد مبتلا محسوب می‌شود و نحوه زندگی این افراد را تحت تأثیر قرار می‌دهد. به این دلیل که تعدیل درد در این افراد از اهمیت زیاد برخوردار است. لذا در این بررسی اثر آنالژزیک عصاره آبی برگ شنبلیله (Trigonela foenum-graecum L.) در موش‌های صحرایی نر مبتلا به دیابت قندی القا شده توسط استرپتوزتوسین (STZ) با استفاده از آزمون فرمالین ئر طی دو فاز حاد و مزمن مورد بررسی قرار گرفت. در این تحقیق از موشهای صحرایی نژاد Wistar در محدوده وزنی ۲۵۵-۲۰۵ گرم استفاده شد. موش‌ها به طور تصادفی به پنج گروه کنترل، کنترل تحت درمان با عصاره آبی برگ شنبلیله، کنترل دریافت کننده سدیم سالیسیلات (کنترل مثبت)، گروه دیابتی و گروه دیابتی درمان شده با عصاره آبی برگ شنبلیله تقسیم شدند. برای دیابتی نمودن حیوانات از داروی استرپتوزوتوسین (STZ) به صورت تک دوز به میزان ۲۰۰ mg/Kg استفاده گردید. گروههای کنترل و دیابتی نیز عصاره آبی برگ شنبلیله را به صورت داخل صفاقی به میزان ۲۰۰ mg/Kg به طور یک روز در میان به مدت یک ماه دریافت نمودند. میزان گلوکز سرم یک هفته قبل از و چهار هفته پس از انجام کار به روش آنزیمی گلوکز اکسیداز اندازه‌گیری گردید. به علاوه، پس از گذشت یک ماه، آزمون فرمالین بر روی تمام موشها انجام پذیرفت. به طور کلی می‌توان نتیجه گرفت که تجویز عصاره آبی برگ شنبلیله موجب کاهش معنی‌دار میزان گلوکز سرم و میزان احساس درد در مدل تجربی دیابت می‌‌گردد و این به عنوان یک درمان پتانسیل در حالت دیابت قندی می‌تواند مطرح شود.

مهرداد روغنی
محمدرضا واعظ مهدوی
محسن خلیلی نجف آبادی
سیدروح اله میری
فریبا انصاری
سمیرا یادگاری

منبع : پایگاه اطلاعات علمی