کشتی ارواح - GHOST SHIP

سال تولید : ۲۰۰۲
کشور تولیدکننده : استرالیا و آمریکا
محصول : جوئل سیلور، رابرت زمکیس و گیلبرت آدلر
کارگردان : استیو بک
فیلمنامه‌نویس : مارک هنلن و جان پوگ، برمبنای داستانی نوشتهٔ هنلن
فیلمبردار : گیل تاترسال
آهنگساز(موسیقی متن) : جان فریزل
هنرپیشگان : گابریل برن، جولیانا ماگولیس، ران الدارد، دزموند هرینگتن، آیزایا واشینگتن، الکس دیمیتریادیس، کارل اربن، امیلی براونینگ و فرانچسکا رتوندینی
نوع فیلم : رنگی، ۹۱ دقیقه


خدمهٔ کشتی یدک‌کش ̎سلحشور قطبی̎ به فرماندهی ̎ناخدا شان مورفی̎ (برن) کار دومی کشف کرده‌اند که خیلی پردرآمدتر از یدک کشیدن کشتی‌ها به داخل و خارج بندر است ـ آنان جای کشتی‌های گم‌شده یا غرق‌شده در آب‌های بین‌المللی را پیدا می‌کنند و پس از تعمیر به بندر می‌آورند و خود آن کشتی‌ها و محتویات را به‌عنوان کالاهای بازیافته، می‌فروشند. ̎مورفی̎ و خدمه‌اش ـ ̎مورین اپس̎ (مارگولیس) متخصص بازیابی کشتی‌های غرق‌شده، ̎گریمز̎ (واشینگتن) دستیار اولش، ̎داج̎ (الدارد) و ̎ماندر̎ (اربن) ـ پس از راهنمائی ̎جک فریمن̎ (هرینگتن) خلبان نیروی هوائی کانادا، به دریا می‌زنند تا کشتی بزرگی را که در کناره‌های آلاسکا، دست‌خوش امواج دیده شده، پیدا کنند. خدمهٔ ̎سلحشور قطبی̎ در کمال شگفتی پی می‌برند که کشتی سرگردان، همان آنتونیا گراتسا، کشتی اقیانوس‌پیمای معروف است که به خاطر تجملی بودنش شهرت داشت و بی‌آن‌که ردّی از خود بر جای بگذارد در سال ۱۹۶۲ ناپدید شد. خدمهٔ ̎سلحشور̎ که در بدو امر تصور می‌کنند به بزرگ‌ترین غنیمت زندگی‌شان دست یافته‌اند، خیلی زود متوجه می‌شوند که نیروئی اهریمنی کنترل کشتی را در اختیار گرفته و دیری نگذشته که قهرمانان ماجرا درمی‌یابند که نه برای به چنگ آوردن آن غنایم، که برای نجات زندگی‌شان می‌جنگند.
● سومین محصول کمپانی جوئل سیلور و رابرت زمکیس برای رونق بازار فیلم‌های ترسناک در ابتدای هزارهٔ سوم تولید شده است. داستان پُر خشونت فیلم از همان ابتدا لو می‌رود، اما ماجراها در بستری از صحنه‌های واقعاً ترسناک، که با مهارت تمام طراحی شده‌اند، رخ می‌دهند. صحنهٔ آغازین، به شکلی چشم‌گیر ترسناک است و نوید فیلمی را می‌دهد که به راستی مو بر تن تماشاگر سیخ می‌کند، اما در ادامه به همان چیزی تبدیل می‌شود که نمونه‌اش را بارها و بارها در گذشته دیده‌ایم. کسانی که در ابتدای فیلم کشته شده‌اند، بار دیگر در قالب ارواح ظاهر می‌شوند و طبیعی است که باعث شگفتی و هراس دیگران و تماشاگران می‌شوند. اما هر بار ظاهر شدن آنها طوری است که انگار چند کلیپ موسیی را پشت سر هم تدوین کرده‌اند. ریتم صحنه‌ها و قطع نماها چیزی بیش از این را به ذهن متبادر نمی‌کند.