بازیکن سال - ROOKIE OF THE YEAR

سال تولید : ۱۹۹۳
کشور تولیدکننده : امریکا
محصول : رابرت هارپر
کارگردان : دانیل استرن
فیلمنامه‌نویس : سام هارپر
فیلمبردار : جک گرین
آهنگساز(موسیقی متن) : بیل کانتی
هنرپیشگان : توماس ایان نیکلاس، گاری بیوزی، آلبرت هال، ایمی مورتن، دان هدایا، بروس آلتمن، ادی براکن، رابرت گورمن و استرن
نوع فیلم : رنگی، ۱۰۳ دقیقه


ـ شیکاگو. فصل جدید مسابقات باشگاهی بیس‌بال آغاز شده و ̎شیکاگو کابز̎ طبق معمول بازنده است و امیدی به موفقیت ندارد. ̎هنری روئنگارتنر̎ دوازده ساله (نیکلاس)، یکی از طرفداران محلی تیم، تنها با مادرش، ̎مری̎ (مورتن) زندگی می‌کند. ̎مری̎ دوست دارد برای پسرش تعریف کند که پدرش بازیکن خوبی بوده است. خود ̎هنری̎ هیچ استعدادی در زمینهٔ بیس‌بال ندارد و یکبار هم که سعی می‌کند، بازویش می‌شکند. درست پس از بهبودی بازویش، ̎هنری̎ با دوستان خود به تماشای بازی ̎شیکاگو کابز̎ می‌روند. وقتی ̎هنری̎ توپی را که به سمت سکوی تماشاگران افتاده، بر می‌گرداند، متوجه زور بازوی خارق‌العاده‌اش می‌شود. خبرنگارها و مدیران باشگاه نیز متوجه این موضوع می‌شوند. ̎جک̎ ( آلتمن) نامزد ناشی و فرصت‌طلب ̎مری̎ خودش را مربی ̎هنری̎ جا می‌زند و ̎هنری̎ به عنوان بازیکن باشگاه ̎شیکاگو کابز̎ استخدام می‌شود. بعدتر ̎چت استیدمن̎ (بیوزی)، مربی دیگری وارد زندگی ̎هنری̎ می‌شود و آموزش‌هایش آنچنان مؤثر واقع می‌شود که عکس ̎هنری̎ روی مجله‌ها چاپ می‌شود و قرارداد تبلیغی را هم برای کمپانی پپسی امضا می‌کند. در این بین ̎لاری فیشر̎ (هدایا)، یکی از مدیران ̎شیکاگو کابز̎̎ در معامله‌ای پر منفعت ̎هنری̎ را به باشگاه ̎نیویورک یانکیز̎ می‌فروشد. در این میان برخوردی نیز میان ̎جک̎ و ̎هنری̎ پیش می‌آید و ̎مری̎ نیز به ̎جک̎ می‌گوید که از خانه‌شان بیرون برود. آخرین مسابقهٔ فصل از اهمیت زیادی برخوردار است. اما این‌بار نیز ̎هنری̎ سر می‌خورد و به زمین می‌افتد و قدرت خود را از دست می‌دهد. ̎هنری̎ به بازی ادامه می‌دهد ولی این‌بار به جای آنکه به نیرو و قدرتش تکیه کند، حقه می‌زند و سرانجام تیمش را به پیروزی می‌رساند.
ـ اقتباس آزاد استرن بازیگر پر کار دهه‌‌های ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰ از داستان فیلم ورم بازوی روگی هارولد یانگ که در سال ۱۹۵۴ ساخته شده، از فیلم اصلی خیلی بهتر از کار درآمده ... در واقع استرن در نخستین تجربهٔ کارگردانی‌اش دست روی عناصری می‌گذارد که در داستان اصلی نادیده مانده بوده و همین عامل موفقیت فیلم است. در این سال‌ها فیلم‌های کودکانه زیادی بودند که داستان‌شان را بر یک موضوع باورنکردنی استوار کرده و خواسته‌اند قوهٔ تخیل بچه‌ها را به کار بیندازند، در میان این فیلم‌ها کارهائی هم بوده‌‌اند که پرفروش شوند و نظر بچه‌ها را به خود جلب کنند. اما بازیکن سال به لحاظ باورپذیری یک استثناست. فیلم به راحتی بچه‌ها را همراه می‌کند و در تمام مدت فیلم، حس هم ذات‌پنداری عجیبی را با آنان بر می‌انگیزد.