زبان خویش را تربیت کنیم

در ماه مبارك رمضان، همانگونه كه از خوردن و آشامیدن دست می كشیم، باید از پر گفتن و بیهوده گفتن، دشنام دادن و آزار كردن هم دست برداریم، تا روزه ای به كمال و مقبول داشته باشیم.
حضرت امام جعفر صادق(ع) فرمودند: روزه فقط امساك از نوشیدنی و خوردنی نیست، چرا كه حضرت مریم گفت «من نذر كرده ام كه بخاطر خدای مهربانم روزه بدارم» یعنی: روزه و سكوت داشته باشم. بنابراین هنگامی كه روزه گرفتید، زبانهای خود را حفظ كنید، چشمهایتان را بر گناه ببندید، با یكدیگر پرخاش نكنید و حسد نورزید.
باز هم امام صادق (ع) می فرمایند: رسول خدا (ص) دیدند كه زنی روزه دار، خدمتكارش را دشنام می دهد. رسول خدا غذایی طلب كردند و پیش روی زن نهادند و گفتند :از این غذا بخور. زن با تعجب گفت: ای وای! چگونه غذا بخورم. شما كه می دانید من روزه ام! رسول خدا فرمودند: چگونه ممكن است روزه دار باشی، در صورتی كه خدمتكارت را دشنام می دهی؟ روزه تنها نخوردن و نیاشامیدن نیست.
در میان همه امساك ها، بر حفظ و نگهداشت زبان خیلی تأكید شده است. چرا كه زبان همانند حیوان سركش و درنده ای است كه اگر رهایش كنید، زخم می زند و خونین می كند ویران می كند و از پا در می آورد و نیكی های دیگر را نابود می كند.
رسول خدا فرمودند: هیچ بنده روزه داری نیست كه اگر به او دشنام داده شد، در پاسخ بگوید :«من روزه دار هستم، سلامم را بپذیر» مگر این كه پروردگار متعال اعلام فرماید :«آگاه باشید، بنده من به روزه پناه برد و لب به دشنام نگشود، به پاس صبر و تقوایش از آتش دوزخ پناهش دهید و به بهشت واردش سازید.»

منبع : روزنامه ایران