توپیرامات و والپروات سدیم همراه با لیتیوم به‌عنوان درمان کمکی در اختلال دوقطبی نوجوانان: کارآزمایی بالینی تصادفی‌شده

▪ هدف: در این بررسی تأثیر توپیرامات به‌عنوان درمان کمکی همراه با لیتیوم با داروی والپروات سدیم بر اختلال دوقطبی نوجوانان مقایسه شده است.
▪ روش: در یک کارآزمایی بالینی تصادفی‌شده، ۳۰ نفر از نوجوانان مبتلا به اختلال دوقطبی در فاز مانیا یا مختلط، تحت درمان با توپیرامات یا والپروات سدیم قرار گرفتند. همه آزمودنی‌ها پس از ۴ تا ۶ هفته درمان با کربنات لیتیوم پاسخ کافی به درمان نداده بودند یا پس از یک دوره پاسخ دچار عود علایم شده و نیازمند افزودن یک داروی دیگر تثبیت‌کننده خلق بودند. ارزیابی نشانه‌ها به‌کمک مقیاس نمره‌دهی مانیای یانگ، مقیاس تأثیر کلی بالینی و مقیاس ارزیابی کلی کودکان انجام شد.
▪ یافته‌ها: دو گروه در بسیاری از ویژگی‌های جمعیت‌شناختی یکسان بودند. در هر گروه به‌طور جداگانه کاهش میانگین نشانه‌ها و میزان بهبودی معنی‌دار بود (۰۰۱/۰p<)، ولی در مقایسه بین دو گروه تفاوت چشم‌گیری از نظر آماری دیده نشد.
▪ نتیجه‌گیری: هردو داروی توپیرامات و والپروات سدیم در درمان کمکی اختلال دوقطبی نوجوانان ممکن است مؤثر باشند و احتمالاً تفاوتی بین اثربخشی آنها وجود ندارد.

نویسندگان: دکتر جواد محمودی قرائی ، دکتر جواد علاقبندراد، دکتر فرهاد فریدحسینی، دکتر محمدرضا محمدی، دکتر مهدی تهرانی‌دوست، دکتر زهرا شهریور، دکتر پدیده قائلی، دکتر تکتم فقیهی
فوق تخصص روانپزشکی کودک و نوجوان، استادیار دانشگاه علوم پزشکی تهران، مرکز تحقیقات روانپزشکی و روانشناسی. - تهران، خیابان کارگر جنوبی، بیمارستان روزبه.

منبع : مجله روانشناسی و روانشناسی بالینی ایران