هنری پنجم - Henry V

سال تولید : ۱۹۴۴
کشور تولیدکننده : انگلستان
محصول : دو شهر
کارگردان : لارنس اولیویر
فیلمنامه‌نویس : آلن دنت و اولیویر، برمبنای نمایش‌نامه‌ای نوشته ویلیام شکسپیر.
فیلمبردار : رابرت کراسکر.
آهنگساز(موسیقی متن) : ویلیام والتن.
هنرپیشگان : اولیویر، لزلی بانکس، فلیکس ایلمر، رابرت نیوتن، رنه آشرسون، ادموند نایت، رالف ترومن و هارکورت ویلیامز.
نوع فیلم : رنگی، ۱۳۷ دقیقه.


"هنری" (اولیویر)، شاهزاده بیست‌وهشت ساله سبک‌سر، تازه مخالفان رااز سر راه حکومت خود برداشته که متوجه می‌شود "مام‌میهن" در خطر است. سال ۱۴۱۵ میلادی است و دشمنی با فرانسویان بهانه مناسبی به‌نظر می‌رسد. او اید رهبری لشکری را به عهده بگیرد تا هم مردم را متحد کند و هم میهن را گسترش بدهد. لشکری اندک گرد می‌آید و در آگینکورت مصاف رخ می‌دهد. تاکتیک‌های جنگی غریب هستند و شش قرن بعد به‌عنوان روش‌های پارتیزانی معروف خواهند شد؛ اما باعث پیروزی نهائی می‌شوند. پیمان صلح بسته می‌شود و خانواده‌های حکمران دو کشور دست مودت به یکدیگر می‌دهند.
٭ در سال‌های اوج جنگ جهانی دوم، نیروی هوائی آلمان امان از مردم انگلستان بدید بود. بمباران‌ها و فرود لحظه‌به‌لحظه موشک‌های "و ـ ۲" امنیت ملی و فراتر از آن، اتحاد ملی را به خطر انداخته بود. در این شرایط، سخنرانی‌های پرطمطراق وینستن چرچیل کافی نمی‌نمود. و به این فکر افتادند که اثری از بزرگ‌ترین نویسنده انگلستان را به دست بزرگ‌ترین بازیگر انگلستان بسپرند تا وحدت انگلستان حفظ شود. مضمون از شکسپیر بزرگ بود و ایفاگر نقش "هنری"، اولیویر بزرگ. اما متأسفانه در آن موقع (و بعدها نیز) اولیویر خودش و شکسپیر را مهمتر از سینما می‌انگاشت! در انگلستان، کمر شکسته زیر بار جنگ،دست‌رسی به ویلیام‌وایلر و کارول رید امکان نداشت. پس از اجرای طرح عظیم میهنی، کارگرداین پر خرج‌ترین فیلم تاریخ سینمای کشور به ضرورت به گردن اولیویر افتاد. اولیویر تآتر دوست، فیلم را به نمایشگاهی از هنر بازیگری، هنر شکسپیر و هنر صحنه‌آرائی (کار پل شریف) تبدیل کرد و نه هیچ چیز دیرگ. تآتر کلاسیک تا پیش از فیلم هنری پنجم برای تماشاگران (حتی انگلیسی زبان) دور از دسترس و نامفهوم بود. اولیویر موفق شد شکسپیر را برای عامه عرضه کند. بااین توجیه که ویلیام مغفور نیز نمایش‌نامه‌هایش را برای عامه می‌نوشت و روی صفحه می‌برد! هنری پنجم معروف است به ایو که در آن به‌رغم کمبود امکانات، حال و هوای نمایش خوب حفظ شده است. در صورتی که در آن کمبود اساسی‌تری هست که فرصتی برای شکسپیر نمی‌تواند باقی بگذارد؛ یعنی کمبود تخیل که اساس سینما سات. فیلم از تماشاخانه "گلاب" لندن آغاز می‌شود و با همین تماشاخانه خاتمه می‌پذیرد. قرار است در فاصله این دو واقعیت انکارناپذیر (تآتر)، تماشاگر به تخیلش جولان بدهد و رویا (سینما) ببیند. اما رویابین بدون تخیل، همان بهتر که تآتر را مزه‌مزه کند و سینما را به حال خودش بگذارد!