وب و اینترنت

● استانداردهای وب
وب با یک مجموعه مشخصات و پروتکل مخصوص تعریف شده است. تولید کننده های نرم افزار از این مشخصات برای ساخت و اجرای مرورگرهای web و برنامه های رایانه سرویس دهنده یا server در شبکه های وب استفاده می کنند. تاثیر متقابل بین مرورگرهای وب و رایانه های سرویس دهنده شبکه های وب توسط HTTP تعریف شده است. مرورگرهای وب پیغام ها را با استفاده از این پروتکل به رایانه سرویس دهنده شبکه های وب ارسال می کنند.
این به معنای درخواست اطلاعات است. قراردادهای آدرس دهی قدیمی اینترنت، برای تعیین رایانه های متصل شده به شبکه خاصی است. نام رایانه های دارای IP مستقل متصل به اینترنت و آدرس ها هر دو استفاده می شوند. لیکن این روش کار را مشکل می سازد، به نحوی که نیاز بود کاربران اینترنت از طریق کشوها و پرونده های سیستم های عامل، کار جست وجو را دنبال کنند. پروتکل URL محل منابع (پرونده ها، مستندات یا حتی بخشی از یک سند) را در گستره وب تعیین کرده و به آن دسترسی پیدا می کند. مرورگرهای وب با استفاده از URL در HTTP تقاضاهایی را به رایانه های سرویس دهنده شبکه های دوردست ارسال می کنند. آنها تقاضای اطلاعات را دقیقاً با شبکه ای که منابع در آن وجود دارد ارسال می نمایند. اطلاعات منتقل شده از مراکز شبکه ها به مرورگرهای وب وارد شده و به همان شیوه ای که در شبکه مبدا وجود دارند، نمایش داده می شوند. اجزای مختلف صفحات وب برای کارهای مختلف با استفاده از HTM۲ ساخته می شوند. مهمترین کار این قطعات، ارتباط متن یا تصویر با سایر بخش های همان صفحه، صفحات دیگر یا منابع دیگر است. این ارتباط ممکن است با منابع روی شبکه های دیگر متصل به اینترنت باشد.
تمام اطلاعاتی که کاربران اینترنت جست وجو می کنند در فرمت HTML نیست، بلکه بانک های اطلاعاتی بزرگ، از دیگر منابع مهمی هستند که در اینترنت قابل دسترس هستند. خصوصاً زمانی بهتر عمل می شود که این منابع با فرمت اصلی باشند. CGI مکانیزمی برای نمایش و کار با اطلاعاتی است که با فرمت های غیر از وب هستند. با این شیوه، منابع مهم با فرمت بانک های اطلاعاتی را از طریق وب می توان در اختیار دیگران قرار داد. البته جمع آوری اطلاعات از این نوع منابع با هدف مبادلات تجاری از طریق وب کاملاً حساس و فنی است. تنها طراحی فرم ها برای جمع آوری اطلاعات از طریق وب کافی نیست.
بلکه مکانیسم های خارج از رایانه سرویس دهنده شبکه (Server) نیاز است تا آن اطلاعات را پردازش کند. CGI یک ارتباط بین Webserver و بقیه فرآیند تجاری برقرار می کند. در پایان، پروتکل های حفاظت و ایمنی مناسب در وب شامل SSL و S-HTTP است. لازم به توضیح است که این پروتکل ها، ایمنی و حفاظت لازم را روی پروتکل های موجود بین مرورگرهای وب و رایانه های سرویس دهنده وب که آنها را پشتیبانی می کنند ایجاد می کنند.
با توجه به سادگی کار و ظاهر کاملاً گرافیکی، وب محیطی بسیار مناسب برای تجارت است. مهمترین مانع تجاری کردن اینترنت، حمایت سازمان های دولتی برای اهداف فقط تحقیقاتی تا سال ۱۹۹۰ بود. پس از آن کمک های مالی دولت قطع شد و دیگر تجدید نشد. موانع دیگر از قبیل صنعت نفوذ بازار و نبود مکانیسم های لازم برای ایمنی و حفاظت به سرعت کمرنگ شدند و مشتریان و بازرگانان به اینترنت هجوم آوردند و صاحبان تکنولوژی و علوم رایانه و ارتباطات تمام تلاش خود را در رفع مشکلات حفاظت و ایمنی در اینترنت صرف کردند. مشتری به سادگی وارد سایت وب متعلق به شرکت ها می شود و اطلاعات آن شرکت و محصولات آن را مطالعه می کند. اگر فروشنده موفقی باشد با نفوذ در تصمیم گیری مشتری و جلب اعتماد وی، یک سفارش کالا می سازد. به این ترتیب، مشتری فرم سفارش خرید را تکمیل می کند. شیوه ای که فروشنده اطلاعات را عرضه می کند، چه در شبکه و چه در خارج از شبکه، سطح اعتماد مشتری را تعیین می کند. محتویات صفحه وب، شامل محصولات و توضیحات و قیمت و نحوه توزیع، مشتری را در تصمیم گیری کمک می کند.
بقیه کارها بر عهده وب است. اما ممکن است به سازوکارهای دیگری هم نیاز باشد. برای مثال، خرید کالایی الکترونیکی مانند مقاله علمی، تماماً می تواند با وب انجام گیرد. خریدار مقاله موردنظر را انتخاب و شماره کارت اعتباری خود را وارد می کند و خدمات رسان وب آن را به رایانه شخص تقاضادهنده منتقل می کند. برای تجارت در سطح وب به نکاتی بیش از ایمنی انتقال نیاز است. به مکانیسم های پردازش کامل فروش نیاز است. این مکانیسم ها شامل جمع آوری اطلاعات فروش از طریق وب، انتقال اطلاعات به سیستم های مناسب در سازمان فروشنده یا خارج از سازمان (به شرکت هایی که خدمات تایید کارت اعتباری را برعهده دارند) هستند.در سند مقدمه CERN یک ارتباط فرامتنی وجود دارد که شما را به منابع دسته بندی شده از روی نوع برنامه کاربردی (یعنی www, WAIS, FTP, gopher) هدایت می کند با پرش به این سیاهه، برنامه مرورگر، سندی را به میان می آورد که دروازه ای به سوی برنامه های دیگر اینترنت است. از این صفحه وب می توانید به برنامه ها یا منابع اطلاعاتی متعددی بروید برخی از این خدمات (telnet, gopher, ftp, archie) هستند علاوه بر این، نگارش فوق متنی سیاهه خدمات اینترنت را نیز خواهید یافت که ارتباط شما را به منابع متعددی هدایت می کند.
● وب جهانی چگونه کار می کند (نحوه کار وب)
برای این که دریابید وب چگونه کار می کند ابتدا باید آن را از اینترنت بزرگ متمایز کنید. اینترنت شامل سخت افزار، مانند سیم ها، کابل ها، و همچنین انواع مختلفی از پروتکل ها و نرم افزارهاست. اینترنت به عنوان ساختار پشتیبانی کننده وب، و همچنین Telnet, FTP و Usenet عمل می کند.
خصوصیت فراپیوند (Hyperlink)، وب را از سایر بخش های اینترنت متمایز می کند. فراپیوندها، که در اسناد HTML قرار دارند، به کاربران امکان می دهند که به فوریت و به سادگی به متن، گرافیک، و داده های دیگر روی وب دسترسی پیدا کنند. کافی است روی یک فراپیوند ضربه ای بزنید، برنامه مرورگر شما اطلاعات مربوط به آن را که در یک خدمت دهنده وب مستقر در یکی از گوشه های جهان است بازیابی می کند. در زیر مراحل سرزدن به یک پایگاه وب شرح داده شده است.
۱) یک URL (نشانی وب) در میدان نشانی برنامه مرورگر خود تایپ می کنید و کلید Enter در صفحه کلید را می زنید، برنامه مرورگر به ISP محلی (Local ISP) شما می رود و از طریق شبکه ارتباطی، یک ارتباط با یک خدمت دهنده Domain Name System) DNS) برقرار می کند.
۲) خدمت دهنده DNS نشانی وب را به «نشانی IP» عددی ترجمه می کند و آن اطلاعات را به برنامه مرورگر تحویل می دهد.
۳) برنامه مرورگر «نشانی IP» درست را می یابد و با خدمات دهنده پایگاه وب آن نشانی ارتباط برقرار می کند.
۴) حال که برنامه مرورگر «نشانی IP» درست را دارد به ISP بازمی گردد و از طریق آن و مسیریاب ها و فراهم کننده های دیگر مقصد نهایی را می یابد.
۵) وقتی اتصال با خدمت دهنده وب مقصد برقرار شد برنامه مرورگر شما یک فرمان GET برای دریافت اطلاعات موردنظر ارسال می کند.
۶) خدمات دهنده وب، اطلاعات درخواستی را پیدا می کند و به صورت یک صفحه وب با (اطلاعات درخواستی دیگر) به طرف شما می فرستد.
اگر خدمات دهنده های ریشه به نشانی IP پاسخ بدهد، برنامه مرورگر می تواند آن خدمات دهنده خاص را پیدا کند. اگر یک نشانی IP حاوی بیش از یک نوع خدمات دهنده باشد برنامه مرورگر شما از خدمات دهنده اصلی اینترنت یا شبکه آن شرکت رهنمودهایی برای کامپیوتر میزبان وب می پرسد که معمولاً کامپیوتری است که نرم افزار خدمات دهنده وب را اجرا می کند. در اغلب اوقات، برنامه مرورگر شما مجبور است این مسیر پیچیده را برای هر یک از صفحات وب طی کند. اما در شبکه ها، مدیر شبکه می تواند یک خدمات دهنده شبکه را طوری برپا کند که اگر کسی به صفحه ای سرزد بعدها بتواند آن را از حافظه تحویل بگیرد.
● مسیر خدمات وب
با آن که بسیاری از پایگاه های وب برای شما امکان دسترسی به یک خدمات دهنده وب را فراهم می سازد، ترافیک شدید روی وب می تواند در مواردی جلوی این امکان را بگیرد. به عنوان مثال خدمات دهنده وبی که یک پایگاه بزرگ و پرطرفدار را پشتیبانی می کند تحت صدها یا حتی هزاران درخواستی که به یک باره می رسند به سادگی می تواند ضربه بخورد. بعضی از مدیران پایگاه برای کاستن از بار اضافی بر روی خدمات دهنده و کنترل جریان ترافیک وب از پراکسی های (Proxy) وب و پایگاه های آینه ای (Mirrorsite) بهره می گیرند.
الف) پراکسی وب
پراکسی را دروازه یا gateway نیز می نامند. پراکسی ها «پلیس های راهنمایی» وب هستند و می توانند کمی از باریک خدمات دهنده پرکار را بردارند. خدمات دهنده وب اصلی یک شرکت مسیر درخواست ها را به یک خدمات دهنده پراکسی وب HTTP سوق می دهد، که از آنجا درخواست ها به خدمات دهنده وب واقعی ارسال می شود.
ب) پایگاه های آینه ای
این روش نیز می تواند از ترافیک وب بر روی یک خدمات دهنده بکاهد. این نسخه های دقیق پایگاه وب اصلی بر روی خدمات دهنده های وب دیگر در مکان های مختلف قرار دارد. کاربران فقط روی یک فراپیوند بر روی یک صفحه وب تقه می زنند تا به پایگاه آینه دسترسی پیدا کنند. پایگاه های آینه، که برای کاستن از تعداد درخواست های برنامه های مرورگر که به مسیریاب (Router یا یک وسیله سخت افزاری که یک ساختمان را به اینترنت با شبکه های دیگر وصل می کند) یک شرکت می رسد طراحی می شوند می تواند حتی با پراکسی ها نیز به کار بروند.
با این حال، هدایت به یک پایگاه آینه موثرترین روش برای کاستن از ترافیک سنگین وب نیست. در مقابل، بسیاری از پایگاه های بزرگ مانند یاهو، اکسایت، و میکروسافت از سیستم های تحویل ظرفیت بهره می گیرند که وقتی کاربران را به پایگاه آینه هدایت می کنند که پایگاه وب اصلی بسیار مشغول باشد. علت این که گاهی می بینید که نشانی وبی که در میدان نشانی برنامه مرورگر تایپ کرده اید فرق کرده است همین است. این تغییر نشانی دلالت بر این دارد که شبکه مسیر را به یک پایگاه دیگر هدایت کرده است. این روش را «تعادل سازی بار» (Load Balancing) می نامند. به عنوان مثال، مدیران پایگاه وب ممکن است کاربران را به طرف چندین خدمات دهنده وب که در نقاط مختلف جهان پراکنده اند هدایت کنند تا از بار ترافیکی روی کل یک شبکه بکاهند.
● پروتکل های اصلی
چه پایگاه ها از پراکسی بهره بگیرند چه از پایگاه آینه ای، HTTP، که بالای IP به اجرا درمی آید، ترافیک ورودی و خروجی خدمات دهنده های وب را هدایت می کند. با این حال، پروتکل های دیگری نیز بر روی وب کار می کنند تا به کاربران امکان بدهند که از ویدیوی جریانی (Streaming) صدا، و سایر فایل های غیر HTTP بر روی وب استفاده کنند. وب روی IP اداره می شود. IP پروتکلی است که اینترنت را اداره می کند. با وجود این، وب امروزی شامل ویدیوی جریانی، صدا، و سایر اطلاعات چند رسانه ای نیز هست.
بنابراین، چندرسانه ای و سایر انواع داده ها باید با پروتکل HTTP سازگار باشند. صدا، ویدیو و سایر داده های غیر HTTP معمولاً روی خدمات دهنده ای قرار می گیرند که از فایل صفحه وب جداست، هرچند لازم نیست که حتماً خدمات دهنده وب باشند. برای رسیدن به این فایل های چندرسانه ای در شبکه، خدمات دهنده حاوی این داده ها باید بتوانند با یک خدمات دهنده وب صحبت کند. وقتی روی یک رابط HTML به یک ویدیو تقه می زنید، برنامه مرورگر وب شما با خدمات دهنده حاوی آن ویدیو به جای HTTP با استفاده از یک پروتکل ویژه چندرسانه ای ارتباط برقرار می کند. سپس برنامه مرورگر و خدمات دهنده با یکدیگر «همکاری» می کنند تا ویدیوی جریانی را بفرستند و پخش کنند. پروتکل های متعددی با محتویات وب غیرمتنی کار می کنند تا چندرسانه ای پخش شود. به عنوان مثال، وقتی آخرین نسخه ویندوز یا Internet Explorer را از وب دریافت می کنید، برنامه مرورگر شما از پروتکل HTTP استفاده نمی کند بلکه داده ها را با FTP انتقال می دهد. FTP در انتقال فایل بسیار کارآمدتر از HTTP است، چون FTP مخصوصاً برای انتقال داده ها در اینترنت طراحی شده است. هرچند دریافت یک برنامه مرورگر از وب طول می کشد اما اگر از طریق پروتکل HTTP انجام بگیرد مدت دریافت بسیار طولانی تر می شود.HTTP این امکان را دارد که با فایل های HTP و پروتکل های چندرسانه ای کار کند و همچنین از افزودنی های (plug-in) مختلفی مانند Macromedia Flash Player و Acrobat Reader Adobe بهره بگیرد. HTTP طوری طراحی شده است که وقتی با انواع مختلفی از داده ها در داخل کد HTTP برای صفحه وب برخورد کند آن فایل را به برنامه دیگری تحویل می دهد که می داند با آن چه کار کند.
بهترین راه برای نحوه کار این پروتکل ها آن است که لایه هایی را روی لایه های دیگر تصور کنید. در هر جلسه اینترنت خود ممکن است روی پنج یا حتی شش لایه از پروتکل ها کار کنید. بسیاری از این پروتکل های غیر HTTP اصلاً برای استفاده بر روی وب طراحی شده اند. از همین روی، آنها را پروتکل های وب می نامیم، اما آنها در واقع ربطی به HTTP ندارند. آنها از پروتکل های مستقل تکامل یافته اند تا چندرسانه ای را برای صفحات وب فراهم کنند.

منبع : itkar