هویت فرهنگی در رسانه عکس

برای پرداختن به هویت فرهنگی دررسانه عکس ابتدا بایستی به تعریفی از فرهنگ پرداخت. فرهنگ از دو جزء (( فر)) و((هنگ)) تشکیل شده است. (( فر)) به معنای بالا و ((هنگ)) به معنای کشیدن و برکشیدن می باشد و بعضی این کلمه را به معنای شکوه ارزشمند معنی کرده اند.
حکیم فرزانه توس فرهنگ را به معنی دانش و هنر تعریف می کند.
زدانا بپرسید پس دادگر که فرهنگ بهتر بود یا گهر
چنین داد پاسخ بدو رهنمون که فرهنگ باشد زگوهر فزون
که فرهنگ آرایش جان بود زگوهر سخن گفتن آسان بود
گهر بی هنر زاروخوارست و شست به فرهنگ باشد روان تندرست
اهل تحقیق بیش از ۱۶۰ نوع تعریف از فرهنگ جمع آوری کرده اند که این امر دلالت بر اهمیت موضوع فرهنگ دارد. آنچه که ما امروزه از آن نام می بریم همانند فرهنگ اجتماعی انسانی بومی و محلی اقتصادی حقوقی کار رانندگی و... همه جزو تقسیم بندیهای فرهنگ محسوب می گردند.
هر قوم و هر ملتی فرهنگ خاص خود را دارد وهمچنین ویژگیهای مختص به خود شرایط اقلیمی جغرافیایی طبیعی تاریخی آداب ورسوم باورها اعتقادات و بویژه زبان در تنوع فرهنگ ها تاثیر مستقیم دارند ازجایی که فرهنگ هر ملت برخواسته از عمق و وجود آن ملت است و در طی سالها شکل گرفته است قابل تجزیه نیست و امکان جدا کردن آن وجود ندارد.
شاخص ترین عنصرهر حوزه فرهنگی زبان و ادبیات است که از آن به عنوان میراث معنوی بشری یاد می شود. اگر نگاهی واقعگرا و عمیق به گذشته داشته باشیم به سهولت در می یابیم که تمامی یا اکثر نمادهای فرهنگی ما درآثار گذشتگان نهفته شده این آثار در برگیرنده هنرهایی همانند معماری مجسمه سازی آثارموزه ای هنرهای سنتی و تجسمی و موضوعات مردمشناسی و مردم گفتاری که در برگیرنده آداب و رسوم باورها و اعتقادات و فولکلور ما می باشند.
هر شیئی تاریخی حامل پیامی است و در عین بی زبانی به هزار زبان سخن می گوید. این پیام می تواند چگونگی زندگی کردن تلاش نبرد انسان برای زنده ماندن و غلبه بر طبیعت را القاء کند با مطالعه در این آثار می توان به بسیاری از ناگفته های تاریخی دست پیدا کرد.
هر شیئی تاریخی ورقی از تاریخ است حتی یک قطعه سفال می تواند در روشن شدن و شفاف بودن تاریخ راهگشا باشد و حفظ و معرفی آن به عنوان میراث بشری ضروری است.
انسانهای اولیه بویژه ما قبل تاریخ هنگامیکه دارای زبان مدونی نبودند ومفاهیم ذهنی خود را بر اساس اصوات عنوان می کردند دارای زبان تصویری هم بودند که می توان این زبان تصویری را همین عکس امروزی تلقی نمود. این انسان ها بسیاری از پیامهای ذهنی خود را بصورت حجاری و کنده کاری روی صخره ها و بر دیواره غارها حک می کردند که در حقیقت این زبان تصویر است و نهایتا اینکه عکسها گونه ای دیگر از نقاشی و هردو شکلی از زبان هستند و عکس نیز از گرانبهاترین مواریث فرهنگی است.
رسالت عکس و هنرمند عکاس زمانی برما معلوم می شود که موفق شود این مواریث را در خورو شأن انسان معرفی نماید و عکاس بتواند ادای دین کرده باشد.
همانطوریکه ارزش زبان به کیفیت آن بستگی دارد ارزش عکس هم به کیفیت آن وابسته است. ما زبان عامیانه داریم. زبان کوچه و بازاری داریم و زبان مولانا هم داریم. عکس نیز تنوع و اختلاف سطح را دارد. عکس همانند زبان سطوح و لایه های متنوع و متفاوت دارد. اگرفرض بر این بگذاریم که عکاس تمامی اصول اولیه عکاسی را رعایت کرده باشد هرچقدر عمق دید عکاسی او وسیع تر باشد هر مقدار احساس او انسانی تر باشد و به هر میزان که وسعت دید جغرافیایی او بیشتر باشد نگاهش ماندگارتر خواهد بود و آن وقت آن تصویر یا عکس به تاریخ خواهد پیوست.
هرچه نگاه یک عکاس بیشتر احساسات انسان دوستانه داشته باشد و نگاهی هدفمند را دنبال کند و یا اگر بتواند احساسات را برانگیزد به رسالت عکاس نزدیک خواهد شد والبته این نگاههای انسان دوستانه و اجتماعی بایستی خلاق وعکاسانه باشد.
همانطوریکه مردم در روز صحبت های مختلفی می کنند ممکن است عکاسان زیادی عکس بگیرند بسیار از این صحبت ها ممکن است برای وقت گذرانی و یا امورات روزمره باشد و برخی ممکن است به تحقیق و تفحص بپردازند و یا مقاله ای علمی و... بنگارند عکاس هم به همین شکل اگر زبان هنرمندانه و عکاسانه ای داشته باشد ماندگار خواهد بود.
و با بیانی رساتر می توان گفت عکس زبانی بین المللی دارد که نیاز به هیچ مترجمی ندارد. یک عکس خوب وکامل به راحتی پیامش و احساسش را در کمترین زمان به هر بیننده ای در دنیا و با هر زبان و هر قوم و ملیتی بدهد.

محمد رضا پهلوان
http://abgineh.blogsky.com/۱۳۸۲/۱۲/

منبع : مطالب ارسال شده