ترک اعتیاد اینترنتی با تمرینات نظامی

چینی‌ها در مرکزی نزدیک پکن، خط‌مقدم مبارزه با اعتیاد اینترنتی را با آمیزه‌ای از دلسوزی و نظم شکل داده‌اند.
مرکز درمان اعتیاد اینترنتی (IATC)، واقع در شهرستان داژینگ (Daxing) چین با استفاده از روش‌های درمانی و تمرینات نظامی، میلیون‌ها جوان معتاد به بازی‌های کامپیوتری، گپ‌های اینترنتی و روابط مجازی را درمان می‌کند.
لی‌یانلین (Li yanlin) از دانشجویانی است که با روی‌آوردن به بازی‌های آنلاین، با افت درسی مواجه شد، اما پس از چند هفته درمان در مرکز داژینگ به اشتباهش پی برد.
یانلین ۱۸ ساله اعتقاد دارد که اعتیاد به بازی‌کردن به تدریج به امری آزاردهنده تبدیل می‌شود.
دولت چین با در نظر گرفتن مرگ و میرهای مربوط به اینترنت و جرایم نوجوانان قصد دارد اعتیاد اینترنتی را در این کشور ریشه‌کن کند و برای این کار از گشایش کافه‌های اینترنتی جدید جلوگیری به عمل آورده و محدودیت‌هایی در خصوص توزیع بازی‌های خشن کامپیوتری اعمال کرده است.
مرکز داژینگ از سوی دولت حمایت می‌شود و یک ژنرال ارتش هدایت آن را برعهده دارد.
این مرکز که زیرمجموعه بیمارستان نظامی پکن است یکی از مجهزترین کلینیک‌های درمانی معتادان اینترنتی به شمار می‌رود.
بیماران که اغلب پسران ۱۴ تا ۱۹ ساله هستند، صبح ساعت ۱۵/۶ دقیقه بیدار شده و به ورزش‌های سبک می‌پردازند و سپس با لباس نظامی بر روی زمین سخت و ناهموار رژه می‌روند.
در صورتی که بیماران باعث اخلال در نظم گروهی شوند و یا به صحبت‌های دو نفری بپردازند، توسط گروهبان ناظر جریمه خواهند شد.
به علاوه، دوره درمان شامل شبیه‌سازی بازی‌های جنگی با سلاح‌های لیزری نیز می‌شود.
در این مرکز ، ایجاد علاقه بین افراد برای رفع اعتیاد اینترنتی در نوع خود بی‌نظیر است، که البته در کشوری با دو میلیون نوجوان معتاد به اینترنت، امری ضروری به نظر می‌رسد.
ژولیتینگ (Xu Leiting)، روانشناس این مرکز درمانی می‌گوید: اغلب معتادان به اینترنت احساسات دیگران را در نظر نمی‌گیرند ولی روش‌های نظامی باعث می‌شود افراد عضو بودن در یک تیم را حس کنند، ضمن آنکه آنها را از نظر فیزیکی تقویت می‌کند.
مرکز IATC از آغاز به کارش در سال ۲۰۰۴ تاکنون، یک‌هزار و ۵۰۰ معتاد اینترنتی را درمان کرده و حدود ۷۰درصد موفق بوده است.
هزینه درمان ۱۰ هزار یوان (یک هزار و ۲۹۰ دلار) در ماه است که تقریبا با درآمد سالیانه قشر متوسط چین برابری می‌کند.
البته این مرکز شرایط ویژه‌ای برای خانواده‌های فقیر در نظر می‌گیرد.
● خشونت‌های اینترنتی
در انتهای سال ۲۰۰۶، چین ۱۳۷ میلیون کاربر اینترنت داشت که نسبت به سال قبل از آن ۴/۲۳درصد افزایش یافته بود.
همچنین در میان کاربران زیر ۱۸ سال حدود ۱۳درصد (۳/۲ میلیون) معتاد اینترنتی به چشم می‌خورد.
آمار اعتیاد اینترنتی در غرب در گزارش‌های مختلف متغیر است زیرا توافق جمعی بر روی معیارهای اعتیاد وجود ندارد.
دانشکده پزشکی استانفورد در سال ۲۰۰۶ گزارش داد که دور ماندن از اینترنت برای یک‌هشتم از بزرگسالان به مدت چند روز بسیار سخت است.
البته برای ارایه آمار دقیق نمی‌توان به این نتایج استناد کرد زیرا در مطالعات دانشگاه استانفورد استفاده افراطی از اینترنت نیز اعتیاد محسوب شده است.
مقامات بهداشت چین تاکنون مقایسه‌ای بین اعتیاد به اینترنت و مواردی چون اعتیاد به الکل، مواد مخدر و یا قمار به عمل نیاورده‌اند.
تائو ران (Tao Ran)، مدیر IATC می‌گوید: آثار اعتیاد در انواع مختلف آن یکسان است چون برای نمونه، برخی از معتادان از مدرسه اخراج می‌شوند، برخی دیگر به تکدی‌گری می‌ پردازند یا لوازم اطرافیان‌شان را برای ادامه بازی می‌فروشند.
گروهی نیز به دلیل نداشتن انگیزه و هدف در زندگی، خودکشی می‌کنند.
اعتیاد به اینترنت دلیل اغلب جرایم نوجوانان و تعدادی از خودکشی‌هاست، ضمنا هر از چند گاهی افراد به دلیل خستگی مفرط و دست‌بر نداشتن از بازی جان خود را از دست می‌دهند در سال ۲۰۰۵ فردی رقیب اینترنتی خود را که شمشیر مجازی‌اش را در حین بازی دزدیده بود با ضربات سلاح سرد به قتل رساند و دادگاه شانگهای وی را به اعدام محکوم کرد.
● فشار والدین
افزایش بی‌رویه اعتیاد اینترنتی دولت چین را بر آن داشت تا از افتتاح کافه‌های جدید اینترنت در سال ۲۰۰۷ جلوگیری کند.
تائو می‌گوید: حتی هوجین تائو (Hu Jintao)، رییس جمهور چین نیز اخیرا در مورد توسعه محیط‌های علمی اینترنت تذکر داده است.
اما ژولیتینگ معتقد است که اعتیاد اینترنتی نتیجه نقض سیستم قانون‌گذاری در چین نیست بلکه علت اصلی آن، انتظارات بیش از حد والدین از فرزندان است.
در جامعه رقابتی چین با ۳/۱ میلیارد نفر جمعیت، والدین تحصیل را تنها راه پیشرفت فرزندانشان می‌دانند.
گروهی فرزندان‌شان را مجبور به مطالعه می‌کنند و گروهی دیگر از معلمان می‌خواهند تکالیف اضافی برای دانش‌آموزان در نظر بگیرند.
این فشار برای کودکان بیش از حد است و در صورتی که موفق به کسب نمره قبولی نشوند، اوضاع وخیم‌تر خواهد شد.
ژو می‌افزاید: بنابراین کودکان و نوجوانان به جامعه مجازی فرار می‌کنند تا شاید آنجا احساس رضایت و یا احترام کسب کنند. آنها در دنیای خود ساخته شان به آرزوهای‌شان می‌رسند و یا حس تعلق و وابستگی را تجربه می‌کنند.

منبع: رویتر
ترجمه: زینت مهدوی‌فر

منبع : روزنامه فناوران