سلامت خود را با فشار‌درمانی حفظ کنید

متخصصین رفلکسولوژی معتقدند که کف پا مانند نقشه‌ای است که نقاط و محل‌های مختلفی دارد و هر کدام از این نقاط کد مربوط به خود را دارد، و هر یک نمایشگر یکی از اندام‌ و غدد داخلی بدن انسان است. فشار دادن هر کدام از این نقاص خاص (با انگشت شصت و سبابه) سبب تقویت عملکرد آن دستگاه و همینطور باعث حفظ سلامتی آن می‌شود.
شیوهٔ کار و چگونگی عملکرد رفلکسولوژی هنوز در هاله‌ای از ابهام قرار داد، اما اسناد بسیاری توسط پژوهشگران مختلف از دوره عتیق از هند، چین و مصر در خصوص این تکنیک و نقاط رفلکسی دست و پا ضبط و ثبت شده‌است. این پژوهشگران رفلکسولوژی را یکی از بهترین راه‌ها برای کسب و حفظ سلامتی دانسته‌اند.
رفلکسولوژی به شکل امروزی آن، اواخر سال ۱۹۰۰ توسط پزشکی آمریکایی به نام ویلیام. اچ. فیت‌جرالد William.H.Fizgerald به جامعه پزشکی معرفی شد. فیت‌جرالد، فشارهای ملایم و منظم نقاط دست و پا را یکی از دلایل کسب سلامتی و ارتقای کیفیت عملکرد اندام‌های درونی معرفی کرد.
در سال ۱۹۳۰، یونیک اینگهام Eunice Ingham ، متخصص درمان‌های طبیعی و هم‌دوره‌ایی فیت‌جرالد، این شیوهٔ درمانی - فقط کف پا- را برای بیمارانش تجویز کرد و نتیجه بسیار خوبی بدست آورد. پس از این تجربه وی تلاش‌های بسیاری برای انتظام بخشیدن یافته‌ها و تجربیاتش انجام داد و بلاخره نقشه‌ای از نقاط خاص کف پا را طراحی کرد. و نشان داد که هر یک از نقاط خاص کف پا با کدام‌یک از اندام‌ها و ارگان‌های داخلی بدن مرتبط است. برای مثال وی مشخص کرد که انگشت‌ها و پنجه‌ها، با سر و گردن ارتباط دارند و قسمت بیضی‌شکل و گوشتالوی کف پا با ریه، قلب و قفسه سینه مرتبط است. براساس تحقیقاتی که فیت‌جرالد انجام‌ داده بود، وی اعلام کرد نقاطی که روی کف پای راست وجود دارند، با اندام‌های داخلی سمت راست بدن و نقاطی که روی کف پای چپ وجود دارند، با اندام‌های داخلی سمت چپ بدن در ارتباط هستند.
پس از تحقیقات تکمیلی یونیک‌ اینگهام، یکی از شاگردان وی Doreen Bayley در سال ۱۹۶۰ انگلیسی‌ها را با تکنیک رفلکسولوژی آشنا کرد. در این سالها تکنیک رفلکسولوژی آن‌قدر شهرت یافت تا علاوه بر انگلیس، مردم استرالیا و نیوزلند را نیز مجذوب خود کرد. در این دوران رفلکسولوژی در کلینیک‌های مبارزه با درد، انجمن‌های حمایت از بیماران مبتلا به سرطان و کلینیک‌های ویژهٔ‌ اطفال مورد استفاده قرار می‌گرفت. اما در آمریکا از این تکنیک به‌صورت محدودتری استفاده می‌شد و تنها موسسات درمانی که خاص بیماران قلبی عروقی و مشکلات مغزی بودند از تکنیک رفلکسولوژی استفاده می‌کردند.
این‌که دقیقاً تکنیک رفلکسولوژی چگونه‌ عمل می‌کند، با دانش امروزی ما قابل استدلال نیست.
اما تعابیر مختلفی در این مورد وجود دارد: بدن انسان از نیروهای بالقوه و پنهان بسیاری متشکل است، به عبارت دیگر بدن انسان منابع انرژی دقیق و لطیفی را شامل می‌شود که این منابع، تولید انرژی می‌کنند. وقتی جریان این انرژی‌ها مسدود می‌شود، به این معنی است که بیماری بروز پیدا کرده‌ است. بنابراین سیستم عصبی بدن، ناخودآگاه شرایطی را برای کنترل و آزاد کردن انرژی فراهم می‌کند. یعنی این سیستم می‌بایست چیزی حدود ۷ هزار و دویست سلول عصبی را تحریک کند تا انرژی‌های حیاتی مسدود شده را آزاد و به اندام‌های بدن برساند، تا به این وسیله سلامتی را به بدن بازگرداند. و این تحریکاتی است که فشارهای منظم و ملایم رفلکسولوژیست، به وجود می‌آورد. این ایده با تئوری طب‌سوزنی چین بسیار سازگار و موافق است. در نقشه‌ای که چینی‌ها برای فرو کردن سوزن‌ها در بدن، مورد استفاده قرار می‌دهند، نشان داده شده است که هر نقطه از گوش یا دست یا سایر نقاط بدن ارتباط مستقیم با یکی از اندام‌ها و ارگان‌های درونی بدن دارد و انرژی از دست رفته آن‌ها را تامین می‌کند.
رفلکسولوژیست‌ها نیز معتقدند که فشردن هر کدام از این اعصاب، موجب به‌دست آمدن آرامش، افزایش ریلکسی و تسکین درد در افراد بیمار می‌شود. براساس تجربیات آن‌ها، ماساژ درست و محکم کف پا باعث می‌شود تا جریان خون آزاد‌تر و راحت‌تر، مواد غذایی و اکسیژن را در بدن تقسیم کند و مواد زائد و سوخته را سریع‌تر جذب و دفع کند. رفلکسولوژیست‌ها معتقدند که هر گاه تعادل بدن و توازن آن از بین برود، مواد زائد از قبیل اسید اوریک و بلورهای کلسیم و ... اطراف نقاط رفلکسی کف پا رسوب می‌کنند و به مرور زیاد شده و باعث تحریک‌پذیری کف پا، می‌شوند. در بسیاری از موارد سخت شدن پوست کف پا، بروز میخچه یا پینه و حتی عفونت‌های خارجی کف پا همه علائم و هشدارهایی از شیوع بیماری در اندام داخلی بدن است.
تکنیک رفلکسولوژی همیشه تحت عنوان درمانی فرعی معرفی شده و هرگز به عنوان تنها راه درمان و اولین‌راه نیست. این تکنیک برای برطرف کردن ناراحتی‌هایی که به دلیل افزایش استرس و فشارهای روحی در بدن بروز می‌کند از قبیل سردرد و ناراحتی‌های مربوط به دستگاه گوارش، بسیار مفید و سودمند است. بسیاری از بانوان در اروپا برای آسان‌ گذراندن دوران قاعدگی خود از این شیوه استفاده می‌کنند. همچنین از این تکنیک برای درمان اکنه و اگزما و تسکین دردهای مربوط به بیماری‌های سیاتیک و آرتروز نیز استفاده شده است. بر اساس مطالعه‌ای که در سال ۱۹۹۱ در دانشگاه کالیفرنیا در لوس‌آنجلس بر روی ۳۵ نفر از بانوان کالیفرنیا که از دردهای دوران قاعدگی رنج‌ می‌بردند، صورت گرفت، ۶۲ درصد از افرادی که قبل از شروع این دوره از تکنیک رفلکسولوژی بهره‌ برده بودند، به‌طور بسیار محسوسی از دردها و ناراحتی‌های دوران قاعدگی‌شان کاسته شد و افرادی که از این شیوه استفاده نکرده‌ بودند یا تظاهر به استفاده از این تکنیک کرده بودند همچنان از دردهای این دوران شکایت داشتند.
مطالعهٔ دیگری که بر روی ۲۲۰ بیمار دانمارکی که از سردرد‌های مزمن و میگرن رنج می‌بردند، صورت گرفت؛ نشان داد که حدود ۸۱ درصد این افراد بعد از اجرای رفلکسولوژی دردهایشان کاهش یافته است. همچنین در تحقیقی که اخیرا توسط گروهی از محققان انجام شده رفلکسولوژی در تسکین درد افرادی که به سرطان سینه و سرطان ریه دچارند نیز، تاثیر بسیار زیادی داشته است.
● هشدار
▪ رفلکسولوژیست‌ توانایی تشخیص و درمان بیماری‌های خاص و مزمن را ندارد.
▪ اگر دچار خونمردگی در عروق ترمپوزیس، التهاب وریدها، آسیب‌دیدگی‌ پاها و یا مشکلات عروقی پا هستید حتما قبل از شروع رفلکسولوژی این موارد را با پزشک خود در میان بگذارید.
▪ در صورتی که باردار هستید، حتما رفلکسولوژیست را در جریان بگذارید. (۳ ماه اول بارداری قطعا از انجام رفلکسولوژی خودداری کنید.)
▪ اگر از دستگاه تنظیم‌کننده ضربان قلب pacemaker استفاده می‌کنید یا به سنگ‌ کلیه یا سنگ کیسه صفرا مبتلایید رفلکسولوژیست را از این مسئله آگاه کنید.
▪ مدت زمان رفلکسولوژی هر بار بین ۳۰ تا ۶۰ دقیقه متغییر است و بر اساس نظر متخصص می‌باشد.
▪ ممکن است به هنگام اجرای تکنیک، در برخی از قسمت‌های بدن احساس سوزش داشته باشید.
▪ اجرای رفلکسولوژی درد و ناراحتی به‌همراه ندارد.

آمنه فرخی
منبع: Encyclopedia of Natural Healing