فلفل قرمز

فلفل قرمز یا همان فلفل دلمه‌ای به رغم نامش هیچ نسبتی با فلفل سیاه ندارد و حتی در یك خانواده كاملاً مجزا قرار می‌گیرد و این نامگذاری تنها در اثر یك اشتباه صورت گرفته است. هنگامی كه كریستف كلمب ندانسته آمریكا را كشف كرد، گمان می‌كرد كه به هند رسیده و این گیاه را نیز به خاطر طعم تند میوه‌هایش فلفل پنداشت. جنس فلفل قرمز كه از تیره سیب زمینی است به طور تقریبی ۲۲گونه وحشی و ۵ گونه اهلی دارد. تمامی انواع فلفل قرمز در واقع بومی نیمكره غربی‌اند اما از آنجا كه تقریباً به هر آب و هوایی مقاومند، بسیاری از گونه‌های میوه‌دار آنها در سرتاسر جهان كشت می‌شوند. با این حال در آب و هوای گرم محصول بهتر و خوش عطر و طعم تری به دست می‌آید. شواهد باستان شناسی نشان می‌دهد كه انواع فلفل قرمز از ۷۵۰۰ سال پیش از میلاد مسیح بخشی از رژیم غذایی ساكنان بومی آمریكا را تشكیل می‌داده. عده‌ای معتقدند كه بومیان آمریكا بین ۲۵۰۰ تا ۳۴۰۰ سال پیش از میلاد این گیاهان را پرورش می‌دادند. فلفل قرمز از گذشته‌های دور در طب گیاهی به عنوان داروی ضدنفخ، محرك هاضمه و برای درمان قولنج، اسهال، تنگی نفس، ورم مفاصل و دندان درد و... استفاده می‌شد. امروزه معمولاً از میوه خوراكی فلفل قرمز برای تهیه انواع سس با طعم تند، چاشنی، پاپریكا، چیلی، تاباسكو و سایر فرآورده‌ها استفاده می‌شود.

منبع : روزنامه شرق