دشت‌ها و چشم‌اندازهای جلگه‌ای ، استان کرمانشاه

در فواصل كوه‌ها كه گاهی پهناور و گاهی كم عرض و باریك‌اند، دشت‌ها و جلگه‌های متعددی تشكیل گردیده كه از مواد آبرفتی انباشته شده‌اند و مهم‌ترین آن‌ها عبارتند از :
دشت بین ارتفاعات الوند در مشرق و كوه بید سرخ صحنه : عرض این دشت حدود 55 كیلومتر، ارتفاعات شمالی آن صعب‌‌العبور، ولی از طرف جنوب به كلی باز و هموار است و به همین سبب راه‌هایی به طرف شهرستان‌های نهاوند و تویسركان از این منطقه كشیده شده است. این دشت حاصلخیز به ویژه در بهار و تابستان سرسبز و جذاب است.
دشت واقع بین صحنه و كرمانشاه : این دشت از پای ارتفاعات بید سرخ آغاز می‌شود و در ارتفاعات نعل شكن خاتمه می‌یابد. عرض آن حدود 90 كیلومتر است كه در شمال آن ارتفاعات پراو و شاهو قرار دارد. در این دشت حاصلخیز آب‌های فراوانی جریان دارد.
دشت ماهیدشت : حد شرقی این دشت را ارتفاعات نعل شكن و حد غربی آن را ارتفاعات حسن‌آباد و چهار زبر در بر می‌گیرد. عرض آن حدود 25 كیلومتر و از دو طرف كاملاً باز است. این دشت با آب فراوان و خاك حاصلخیز از مناطق عمده زراعی استان كرمانشاه است.
دشت اسلام‌آباد : این دشت از طرف مشرق به وسیله ارتفاعات دالاهو و فرح محدود گردیده است. دامنه‌های ارتفاعات و قسمت‌هایی از دشت مشجر است و خاكی حاصلخیز دارد.
دشت بین ارتفاعات پاطاق و خسروی (مرز عراق و ایران) : عرض این دشت متفاوت و بین 20 تا 70 كیلومتر است. ارتفاع آن از سطح دریا كم و جزء مناطق گرمسیری غرب به حساب می‌آید.
در استان كرمانشاه دشت‌های بسیار وسیع و متعددی وجود دارد كه اكثراً به وسیله رسوبات رودخانه‌های كوچك و بزرگ استان تشكیل یافته‌اند. از جمله، دشت‌های صحنه و بیستون از رسوبات رودخانه گاماسیاب، دشت دینور از رسوبات رودخانه‌های دینور و كنگرشاه، میان دربند و شمال كرمانشاه و همچنین قسمتی از دشت سنجابی از رسوبات رودخانه مرگ و بالاخره دشت «شاه‌آباد» (اسلام‌آباد) از رسوبات رودخانه راوند، و سایر دشت‌های كوچك از رسوبات رودخانه‌های كوچك به وجود آمده‌اند. از دیگر دشت‌های استان می‌توان به دشت فارسیج و سنقر. دشت زهاب و دشت سرقلعه، دشت گیلان غرب و سومار و دشت دیره اشاره نمود.