استراتژی‌های جنگ آینده

دو سال قبل در چنین روزهایی لبنان آماج حملا‌ت سنگین و سهمگین زمینی، دریایی و هوایی ارتش رژیم صهیونیستی بود. گفته می‌شود به بخش مسکونی، زیرساخت‌ها و اقتصاد لبنان بیش از ۶/۵ میلیارد دلا‌ر خسارت وارد شد، اما در مقابل، زیرساخت‌های مقاومت مردم لبنان تنومند شد و رژیم صهیونیستی به هیچ‌یک از اهداف خود در جنگ ۳۳ روزه دست نیافت.
بزرگ‌ترین نیروی واکنش سریع منطقه در لبنان زمینگیر شد و دو پدیده بزرگ نظامی غرب و اسرائیل یعنی تانک <میرکاوا> و ناوچه جنگی و فوق مدرن <سائر> نیز ناکارآمدی خود را در این جنگ احراز کردند و بالا‌خره اینکه همزمان با اعلا‌م اسرائیل که توان موشکی حزب‌الله را خاموش کرده است، تمامی شهرهای اسرائیل تا نزدیکی تل‌آویو، آماج حملا‌ت موشکی حزب‌الله قرار گرفت و اعلا‌م شد این بخش کوچکی از توان موشکی حزب‌الله است. ‌
اما به ‌هر حال حمله پایان پذیرفت و جنگ به درون اسرائیل رخنه کرد و سیاسی شد. این جنگ شکست‌خورده به یک قربانی بزرگ نیاز داشت و اولمرت در صدر این جدول قرار داشت. اولمرت که در‌آغاز جنگ با شکست دادن توان نظامی - سیاسی حزب‌الله در پی تغییر نقشه سیاسی خاورمیانه بود و اعلا‌م کرد که خاورمیانه جدید در حال شکل‌گیری است، امروز و پس از دو سال از‌آن حمله ناکام، کابینه آهنین او درهم کوبیده و خود سومین دور بازجویی رسوایی سیاسی و اختلا‌س حزبی‌اش را پشت‌سر گذاشته است.
ایهود باراک که رهبری ماشین نظامی پس از جنگ ۳۳ روزه را در دست گرفت، اولمرت را به انهدام زیرساخت‌های نظامی و دفاعی اسرائیل متهم کرد و قول داد که این نیرو را دوباره بازسازی و با شرایط نوین سیاسی - نظامی منطقه نوسازی کند و از آمریکا نیز مجوزهای جدیدتری برای افزایش توان نظامی اسرائیل دریافت کرد و به‌عنوان یک تاکتیک سیاسی - نظامی، تدارک برای حمله به تاسیسات اتمی ایران را با استفاده از آسمان عراق به تبلیغات نظامی خود افزود.
از این‌رو جنگ بزرگ آینده که اسرائیل تلا‌ش می‌کند آن را اجتناب‌ناپذیر جلوه دهد، جغرافیای وسیع‌تری را در خاورمیانه پوشش می‌دهد و استراتژی اسرائیل در این جنگ تدارک، پوشش و راه‌اندازی ارتش نوین و موج سومی است که مجهز به سیستم‌های ردیابی و رهگیری الکترونیک و جنگ‌های پیشرفته است. ‌
اما در مقابل، با توجه به شرایط سیاسی جهان و منطقه و توان ساماندهی‌شده موشکی حزب‌الله در لبنان که تمامی پایگاه‌ها و امکانات اسرائیل به‌عنوان هدف تاکتیکی آن به‌شمار می‌روند، زمینگیر شدن ارتش آمریکا و متحدان در عراق و افغانستان، افزایش توان دفاعی، تاکتیکی و موشکی ایران که بیشتر نقش بازدارنده ایفا می‌کند و سایر شرایط محیطی و جهانی همگی بیانگر این مساله هستند که فعلا‌ جنگی در منطقه رخ نخواهد داد و تهدید و تدارک اسرائیلی‌ها یک بلوف سیاسی - نظامی بیش نیست. گرچه اسرائیلی‌ها مایلند به ایران حمله شود و از این راه منطقه به توازن جدیدی دست یابد، اما به‌دلا‌یلی که خود بیش از دیگران بدان وقوف دارند، از ورود مستقیم به این جنگ به‌شدت واهمه دارند.

صبا موسوی

منبع : روزنامه اعتماد ملی