در موقعیت او - IN HER SHOES

سال تولید : ۲۰۰۵
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : ریدلی اسکات، کورتیس هنسن، لیزا الزای و کارول فنلن
کارگردان : کورتیس هنسن
فیلمنامه‌نویس : سوزانا گرانت، برمبنای رمانی نوشتهٔ جنیفر وینر
فیلمبردار : تری استیسی
آهنگساز(موسیقی متن) : مارک ایشم
هنرپیشگان : کامرون دیاز، انسن ماونت، تونی کالت، ریچارد برگی، شرلی مک‌لین، کندیس آزارا، مارک فوئرستاین و بروک اسمیت
نوع فیلم : رنگی، ۱۳۰ دقیقه


̎رُز̎ (کالت)، وکیل پرکار، به‌تازگی با ̎جیم̎ (برگی) هم‌کارش طرح دوستی ریخته است. خواهر ̎رُز̎، ̎مگی̎ (دیاز) دختری است بی‌بندوبار که نزد نامادری‌اش زندگی می‌کند ولی بی‌قیدی‌هایش باعث می‌شود نامادری دیگر به خانه راهش ندهد. از این‌رو، ̎رُز̎ با بی‌میلی تمام، ̎مگی̎ را به خانهٔ خودش می‌برد. ̎مگی̎ که مبتلا به خوانش‌پریشی است در آزمون صدایِ شبکه MTV شرکت می‌کند ولی موقع خواندن از روی دستگاه متن‌نما، کار را خراب می‌کند. ̎مگی̎ اتوموبیل ̎رُز̎ را قرض می‌گیرد ولی دچار حادثه می‌شود و پلیس اتوموبیل را توقیف می‌کند. پس از این ماجرا، ̎رُز̎ اصرار دارد ̎مگی̎ جای دیگری را برای زندگی پیدا کند. ̎مگی̎ به فلوریدا نزد مادربزرگش، ̎الا̎ (مک‌لین) می‌رود. ̎رُز̎ نیز از شرکتش بیرون می‌آید و یک مرکز نگه‌داری از سگ‌های خانگی راه می‌اندازد و از طرف دیگر به ̎سایمن̎ (فوئرستاین)، هم‌کار دیگرش علاقه‌مند می‌شود. ̎مگی̎ نیز در آسایشگاهی مشغول به کار می‌شود و برای پیرمردی نابینا شعر می‌خواند. ̎رُز̎ و ̎سایمن̎ با هم نامزد می‌شوند. ̎رُز̎ که از محل اقامت ̎مگی̎ بی‌اطلاع است، هر روز نگران‌تر می‌شود ولی در این زمینه حرفی به ̎سایمن̎ نمی‌زند و همین کم‌حرفی‌اش باعث تنش بین آن دو می‌شود و ̎سایمن̎ قهر می‌کند. ̎رُز̎ برای دیدن ̎مگی̎ و ̎الا̎ به فلوریدا می‌رود. دو خواهر پس از گفت‌وگوئی در حضور ̎الا̎، که طی آن دربارهٔ حادثه‌ای صحبت می‌کنند که پیش از خودکشی مادرشان اتفاق افتاده، با هم آشتی می‌کنند. ̎مگی̎ به دروغ به ̎سایمن̎ خبر می‌دهد که ̎رُز̎ باردار است و بدین ترتیب او را به فلوریدا می‌کشاند. ̎رُز̎ و ̎سایمن̎ ازدواج می‌کنند و در مراسم عروسی آن‌ دو، ̎مگی̎ شعر می‌خواند.
● فیلم مفرّح و جذاب هنسن، به یک جور ̎استراحت خودخواسته̎ می‌ماند؛ انگار که او پیش از هر چیز، می‌خواسته دست به ساخت فیلمی بزند که مایهٔ استراحت و تفریح خودش باشد، و داستان تفاوت‌های دو خواهر که ظاهراً هیچ‌کدام علاقه‌ای به خصوصیت‌های طرف مقابل ندارند؛ اما هر کدام‌شان به جست‌وجوی راهی هستند برای آشتی و البته آشنائی بیشتر، چنین مایه‌ای را در اختیارش گذاشته است. تفاوت‌ها از طرز لباس‌های خانمانهٔ رُزِ ̎وظیفه‌شناس̎ به تن می‌کند (در مقایسه با لباس‌های جوانانهٔ ̎مگی̎) کاملاً به چشم می‌آید. عمدهٔ تأکید فیلم، البته، روی کفش است و به کمک این چیز به‌ظاهر پیش‌پاافتاده، تغییرهای مداوم آدم‌ها را نشان می‌دهد. ̎رُز̎، در یکی از گفت‌وگوهای شاخص خود می‌گوید که لباس‌ها هیچ‌وقت خوب به نظر نمی‌رسند، چون غذا آدم را چاق می‌کند، ولی کفش‌ها همیشه اندازه و متناسب می‌مانند. درواقع، به کمک همین چیزها است که هنسن نشان می‌دهد دغدغه‌های ̎رُز̎، لزوماً همان‌هائی نیستند که در ظاهر نشان می‌دهد و ̎مگی̎ که به نظر می‌رسد آداب بسیاری کارها را نمی‌داند، رابطهٔ ̎رُز̎ و ̎سایمن̎ را دوباره برقرار می‌کند تا مهم‌ترین کار زندگی‌اش را انجام داده باشد. بخش عمده‌ای از جذابیت فیلم، مدیون بازیگران است؛ دیاز و کالت، همهٔ نظرات هنسن را به خوبی اجرا کرده‌اند و بهتر و ̎دیدنی‌تر̎ از همیشه به نظر می‌رسند. با این همه، مک‌لین بهترین بازیگر فیلم است و در هر صحنه‌ای که هست، سایهٔ پُررنگ حضورش را حس می‌کنیم، و نشان می‌دهد که بازی خوب، ربطی به سن و سال و جوانی ندارد.