دختران بد - BAD GIRLS

سال تولید : ۱۹۹۴
کشور تولیدکننده : امریکا
محصول : فاکس قرن بیستم
کارگردان : جاناتان کاپلان
فیلمنامه‌نویس : کن فریدمن و یولاندا فینچ
فیلمبردار : رالف بود
آهنگساز(موسیقی متن) : جری گلداسمیت
هنرپیشگان : مادلین استوو، مری استوارت مسترسن، اندی مک‌داول، درو باریمور، جیمز له گروس، درمت مالرونی، رابرت لوجیا
نوع فیلم : رنگی، ۹۹ دقیقه


ـ اکو سیتی کلرادو، سال ۱۸۹۰. چهار دختر به نام‌های ̎کودی̎ (استوو)، ̎ آنیتا ̎ (مسترسن)، ̎ آیلین̎ (مک‌داول) و ̎لی‌لی̎ (باریمور) در کافهٔ شهر کار می‌کنند. وقتی مردی به ̎ آنیتا ̎ توهین می‌کند. ̎کودی̎ به دفاع از او مرد را به قتل می‌رساند. مردم شهر که خشمگین شده‌اند، می‌خواهند ̎کودی̎ را دار بزنند اما سه دختر دیگر او را نجات می‌دهند و همه فرار می‌کنند. افراد کلانتر نیز به دنبال آنان می‌روند. ̎ آنیتا ̎ که شوهرش سال‌ها قبل مرده، هنوز مقداری زمین در ایالت آریگن دارد و آنان تصمیم می‌گیرند به آنجا بروند، اما پیش از آن، ̎کودی̎ باید از بانکی در تکزاس، پس‌اندازش را بگیرد. در راه با ̎جاش̎ (مالرونی) برخورد می‌کنند که به آنان هشدار می‌دهد پوسترهائی با عکس ̎کودی̎ و تعیین جایزه برای دستگیری او در سراسر منطقه پخش شده است. در شهر، هنگام رفتن به بانک با دزدان بانک به سرکردگی ̎کید جارت̎ (روسو) روبه‌رو می‌شوند که نه فقط به بانک دست‌برد می‌زنند بلکه ̎کودی̎ را هم نجات می‌دهند ولی پول او را با خود می‌برند. در اینجا ̎ آیلین̎ به دام کلانتر محلی می‌افتد. ̎کودی̎ به مقر ̎کید̎ می‌رود. سعی می‌کند پول را از او بگیرد اما کتک سختی می‌خورد. ̎جاش̎ که آنان را تعقیب کرده، ̎کودی̎ را نجات می‌دهد و او را برای مداوا به زنی چینی می‌سپرد. ̎ آنیتا ̎ و ̎لی‌لی̎، ̎ آیلین̎ را از زندان نجات می‌دهند و دوباره هر چهار زن همراه ̎جاش̎ به سمت مقر ̎فرانک̎ (لوجیا)، پدر ̎جارت̎ می‌روند. ̎ فرانک̎ قاتل پدر ̎جاش̎ بوده است. در نزدیکی مقر ̎جارت̎ها، درگیر می‌شوند. ̎فرانک̎ را گروگان می‌گیرند و ̎کید̎ به قتل می‌رسد. اما ̎جاش̎ هم تبر می‌خورد و در آغوش ̎کودی̎ می‌میرد. ̎ آنیتا ̎ می‌فهمد که نمی‌تواند زمین آریگن را تصاحب کند. ̎ آیلین̎ تصمیم می‌گیرد که در منطقه بماند و سه زن دیگر به سمت شهر کلاندایک می‌روند، در حالی‌که هنوز مردان کلانتر به دنبال آنان هستند.
ـ فیلم گرم، پر از حادثه و زد و خورد و عشق کاپلان، با حفظ همهٔ ویژگی‌ها، سنت‌ها، کلیشه‌های وسترن، به رغم تبدیل دنیای مردانه و کابوی‌های مردش به زنان اصلاً شهرنشین و اندکی کم‌ آبرو، و حفظ همهٔ خصوصیات زنان و دنیای آنان، نه فقط از بسیاری فیلم‌های پر مدعائی که ادعای زن ـ آزاد ـ خواهی دارند، زن ـ آزاد ـ خواه‌تر است، بلکه از بسیاری از وسترن‌های به ظاهر سنتی سال‌های دههٔ ۱۹۹۰، مثل وایات ارپ (لارنس کسدان، ۱۹۹۴)، پر حادثه‌تر و گرم‌تر و به قالب وسترن نزدیک‌تر است.