ملاقات با جو بلک - meet joe black

سال تولید : ۱۹۹۸
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : مارتین بریت
کارگردان : برست
فیلمنامه‌نویس : بوگلدمن، کوین وید، جف رنو و ران آزبورن، بر مبنای فیلم‌نامهٔ گلادیس لیمن و ماکسول آندرسن از اقتباس والتر فریس از نمایش‌نامه‌ای نوشته آلبرتو کلاسلا
فیلمبردار : امانوئل لوبسکی
آهنگساز(موسیقی متن) : توماس نیومن
هنرپیشگان : براد پیت، آنتونی هاپکینز، کلئر فورلانی، جیک وبر، مارشاگی هاردن، جفری تامبور و دیوید هوارد.
نوع فیلم : رنگی، ۱۷۸ دقیقه.


̎ویلیام پریش̎ (هاپکینز) مردی است بسیار ثروتمند و دارای قدرت که یک امپراتوری چند رسانه‌ای جهانی را سرپرستی می‌کند. او با وجود از دست دادن همسرش ـ که بسیار دوستش داشته ـ از زندگی‌اش خرسند است و با دو دخترش، ̎آلیسن̎ (گی‌هاردن) و ̎سوزان̎ (فورلانی) رابطهٔ بسیار نزدیکی دارد. یک شب هنگام جروبحث کاری و در حالی که دخترش، ̎آلیسن̎ در حال آماده کردن مقدمات برگزاری جشن شصت و ژنجمین سال تولد او است، علایم یک سکتهٔ قلبی را در خود احساس می‌ند و مردی اسرارآمیز و بیگانه به‌نام ̎جوبلک̎ (پیت)، که در اصل ملک‌الموت است، به دیدار او می‌آید. به‌نظر می‌رسد ̎ویلیام̎ ناچار است این جهان را ترک کند اما او نمی‌خواهد بمیرد؛ و از طرف دیگر هم ̎جو̎ کنجکاو شده و می‌خواهد زندگی زمینی را تجربه کند. ̎ویلیام̎ از ̎جو̎ می‌خواهد وقت بیشتری به او بدهد تا به کارهایش سروسامان بدهد و ̎جو̎ هم بدش نمی‌آید بیشتر روی زمین بماند تا بتواند مزهٔ یک زندگی انسانی را بچشد. پس از چندی، ̎جو̎ که دل‌باختهٔ ̎سوزان̎، دختر ̎ویلیام̎ شده، متوجه می‌شود زندگی زمینی را دوست دارد؛ اما ژیمودن پستی بلندی‌های عشق برای ̎جو̎ هم، آسان‌تر از تحمل آن برای انسان‌های زمینی نیست...
● محصولی سه ساعته، کش‌دار و یکنواخت از فیلم‌سازی که پیش از این در فرار نیمه شب (۱۹۸۸) و بوی خوش زن (۱۹۹۲) توانائی‌هایش را در روایت جذاب قصه‌ها نشان داده بود. ملاقات با جو بلک میان لحن ملودرام، کمدی و عاشقانه سرگردان است و مایهٔ مواجهه با مرگ و عالم ماوراء طبیعی را به کلیشه‌ای‌ترین شکل به تصویر می‌کشد. پذیرفتن ژیت در قالب فرشتهٔ مرگی که اجازهٔ زندگی زمینی پیدا کرده، قابل باور نیست و مثل هم تایش، نیکلاس کیج در شهر فرشتگان (براد سیلبرینگ، ۱۹۹۸) در قالب‌های چشم‌نواز فیلم سرگردان است، آن هم نه سرگردانی ویژه ارواح در دنیای زندگان. رابطهٔ عاشقانهٔ فرعی ماجرا میان ̎جوبلک̎ و ̎سوزان̎ بیش از حد معمولی و پیش‌بینی‌پذیر است و برست هیچ بداعتی در اجراء این همه مایه‌های جذاب بالقوهٔ داستان نشان نمی‌دهد. صحنه‌های تأثیرگذار دیگر داستان ـ از جمله همراهی پیت و هاپکینز در مهمانی آخر فیلم ـ حدوداً سه ساعت باید معطل ماند. طراحی صحنه دانته فرتی و فیلم‌برداری لوبسکی جایزهٔ تماشاگران صبور فیلم است.