بابی دیرفیلد - Bobby Deerfield

سال تولید : ۱۹۷۷
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : سیدنی پولاک
کارگردان : پولاک
فیلمنامه‌نویس : آلوین سارجنت، برمبنای رمانی نوشته اریک ماریا رمارک.
فیلمبردار : هانری دکا.
آهنگساز(موسیقی متن) : دیو گروسین.
هنرپیشگان : آل پاچینو، مارت کلر، آنی دوپری، والتر مک‌گین، رومولو والی، استفان مِلدِگ، خایمه سانچز و گوئیدو آلبرتی.
نوع فیلم : رنگی، ۱۲۳ دقیقه.


«بابی دیرفیلد» (پاچینو)، قهرمان مسابقه‌های فرمول یک اتوموبیل‌رانی، از فکر تصادف مرموز راننده دیگری به‌نام «برتران موداوه» رها نمی‌شود. او در تحقیق برای فهمیدن جزئیات ماجرا را راننده دیگری به‌نام «کارل هولتسمان» (مِلدِگ) آشنا می‌شود که از تصادف دیگری جان به‌در برده و اکنون در بیمارستانی در سوئیس بستری است، و در آنجا «بابی» بیمار دیگری را هم ملاقات می‌کند: «لیلیان مورلی» (کلر) که از «بابی» می‌خواهد او را به فلورانس برساند. اما «بابی» از رفتارهای نسنجیده او کلافه می‌شود. در بازگشت به پاریس، محبوبه‌اش، «لیدیا» (دوپری) که ماجرای «لیلیان» را شنیده با او جروبحث می‌کند. «بابی» که به خودش قول داده تا روشن نشدن راز تصادف «موداوه» در هیچ مسابقه‌ای شرکت نکند، به فلورانس می‌رود، ولی باز هم دمدمی مزاجی «لیلیان» ناراحتش می‌کند و سرانجام هم یک روز صبح، «لیلیان» برای شرکت در یک مسابقه بالون‌سواری می‌رود، در حالی که «بابی» همراهی‌اش، نمی‌کند. در یک بزرگ، اتوموبیلِ «بابی» از جاده خارج می‌شود، ولی جراحت‌های او سطحی است. در مشاجره‌ای دیگر، «لیدیا» ناخواسته راز بیماری درمان‌نشدنی «لیلیان» را برای «بابی» فاش می‌کند. «بابی» بلافاصله پیش «لیلیان» باز می‌گردد و این دو، دوران کوتاه خوشی را با هم می‌گذرانند. تا اینکه حال «لیلیان» به‌قدری خراب می‌شود که دوباره در بیمارستان بستری می‌شود و کمی بعد هم می‌میرد.
* با وجود آنکه پس زمینه زندگی دو شخصیت اصلی فیلم کمکی به شخصیت‌پردازی‌شان نکرده و تأثیرگذار نیست، محل کار و رابطه عجیبِ و کشش میان آن دو، مؤثر است. فیلم در شکل فعلی به بررسی زندگی دو آدم بدل شده که هر کدام روش‌های خود را برای زیستن پیش گرفته‌اند. بازی پاچینو مثل همیشه دیدنی است و کلر نیز بازی قابل قبولی دارد اما حتی تلاش پاچینو نیز نتوانسته صحنه پایانی مرگ «کلر» را از سانتی‌مانتالیسم اغراق‌آمیز نجات دهد.