اولین حقوقم از کار دوبله فقط ۲۰۰ تومان بود

در ستون تهران دیروز، قبل از هر حرف و نکته‌ای سراغ مکانی را می‌گیریم که خاطره تماشای اولین بار تلویزیون در آنها برایمان شکل گرفته است و... آن زمان که تازه تلویزیون آمده بود هر کسی که توان خرید آن را نداشت در مکان‌های عمومی مثل قهوه‌خانه‌ها سراغ تلویزیون را می‌گرفت.
معمولا مردم در قهوه‌خانه‌ها دور هم جمع می‌شدند و با هم برنامه‌های این پدیده جدید را تماشا می‌کردند.
▪ استقبال مردم آن زمان از تلویزیون چگونه بود؟
ـ فوق‌العاده بود. به معنی واقعی می‌توانم بگویم مردم برای دیدن برنامه‌های تلویزیونی سر از پا نمی‌شناختند.
▪ شما ساکن کدام محله تهران بودید؟
ـ ما در حوالی میدان هفتم‌تیر زندگی می‌کردیم.
▪ تا چند سال برنامه‌های تلویزیونی را بیرون از خانه تماشا می‌کردید؟
ـ زیاد طول نکشید چون کم‌کم مغازه‌ها شرایط خرید تلویزیون را به طور قسطی برای مردم فراهم کردند تا هر کسی که تمایل دارد بتواند صاحب تلویزیون بشود. ما هم یک تلویزیون ۱۴ اینچ خریدیم و...
همسایه‌ها هم برای دیدن برنامه‌های تلویزیونی به خانه شما می‌آمدند؟
نه، آن زمانی که ما صاحب تلویزیون شدیم دیگر همه این دستگاه را در خانه‌هایشان داشتند (می‌خندد).
▪ دیدن برنامه‌های تلویزیونی تا چه حد توانست به شما کمک کند تا شما حرفه پرپیچ و خم هنر را انتخاب کنید؟
ـ قبل از آنکه با تلویزیون آشنا شوم خودم در عرصه دوبله فعالیت داشتم. فکر می‌کنم تلویزیون بیشتر به من کمک کرد که بتوانم سایر شاخه‌های هنر را در عرصه تلویزیون تجربه کنم.
▪ اولین بازی تلویزیونی شما هم در همین دوران بود؟
ـ بله، من در یک سریال تلویزیونی به نام «امرخان» کار آقای محمد متوسلانی که مربوط به پیش از انقلاب است بازی کردم.
▪ احساس شما برای اولین بار که جلوی دوربین ظاهر شدید چگونه بود؟
ـ زیاد برایم عجیب نبود به‌خصوص بعد از اینکه اطرافیان به من گفتند که نقشم را خیلی خوب بازی کردم احساس رضایت بیشتری داشتم.
▪ با حرفه دوبله چطور آشنا شدید؟
ـ من در اوایل دوران فعالیتم بیشتر کار تئاتر انجام می‌دادم بعدها جذب دوبله شدم و بعد از آن هم با کارگردانان سینمایی مثل صابر رهبر آشنا شدم و کار سینمایی انجام دادم.
▪ اولین کار سینمایی‌تان چه بود؟
ـ «مردان خشن» بود که من در آن نقش یک سرکارگر را بازی می‌کردم.
▪ اولین جمله‌ای که در عرصه دوبله گفتید خاطرتان هست چه بود؟
ـ سوال سختی پرسیدی (می‌خندد)، خاطرم نیست که چه گفتم ولی یادم می‌آید اسم فیلم «تب سرد» محصول کشور فرانسه بود که به مدیریت دوبلاژ مانی خواجوی‌ها دوبله‌اش کردیم.
▪ اولین حقوق هنری‌تان چقدر بود؟
ـ برای کار دوبله ۲۰۰ تومان ولی برای کار سینما یعنی «مردان خشن» دوهزار تومان گرفتم.
▪ با اولین حقوق‌تان چه کردید؟
ـ فقط خاطرم هست بعد از آنکه دوهزار تومان را گرفتم کلی کیف کردم و خوشحال بودم.
▪ به زعم خودتان بهترین نقشی که در تلویزیون داشته‌اید چه بوده است؟
ـ نقش «عمو» در سریال «پدرسالار» یکی از بهترین نقش‌های تلویزیونی من بوده است.
▪ چطور؟
ـ چرا که اولا فیلمنامه بسیار قوی داشت و ثانیا همه با هم دوستانه و با قدرت تمام کار می‌کردند. من نقش شخصیتی را داشتم که هم باید احترام برادرش (محمدعلی کشاورز) را نگه می‌داشت و هم وضعیت دخترش را در نظر می‌گرفت. فکر می‌کنم به خوبی توانستم از پس این نقش برآیم.
▪ رمز ماندگاری شما در عرصه هنر چه بوده است؟
ـ به نظرم هنر حد و اندازه ندارد. هر چقدر که برای هنر کار کنیم باز هم جای کار بسیار زیادی وجود دارد. طی ۴۵ سال که از فعالیت هنری‌ام می‌گذرد تلاش کردم شاخه‌های متنوع کار در تلویزیون را تجربه کنم. از دوبله و بازیگری گرفته تا فیلمنامه‌نویسی و کارگردانی. به نظرم عشق و علاقه و به کار گرفتن همت و نیرو رمز این ماندگاری بوده است.

منبع : روزنامه تهران امروز