سلام صبح بخیر - SALAAM NAMASTE

سال تولید : ۲۰۰۵
کشور تولیدکننده : هند
محصول : آدیتا چوپرا و یاش چوپرا
کارگردان : سیدهارات آناند
فیلمنامه‌نویس : یدهارات آناند
فیلمبردار : سونیل پاتل
آهنگساز(موسیقی متن) : شکهار راوجانی، سلیمان مرچنت، سلیم مرچنت و یشال دادلانی
هنرپیشگان : سیف علی خان، پریتی زینتا، ارشد وارسی، آبهیشک باچان و پادام بهوشان
نوع فیلم : رنگی، ۱۵۸ دقیقه


̎آمبر̎ (زینتا) را والدینش به استرالیا می‌فرستند تا در دانشگاه تحصیل کند. او کاری نیمه‌وقت در یک رادیوی هندی در ملبورن پیدا می‌کند و خیلی زود مجری برنامهٔ پُرطرفدار ̎سلام صبح بخیر̎ می‌شود. در یکی از برنامه‌ها، او تلفنی با ̎نیک̎ (سیف علی خان) صحبت می‌کند و کنایه‌هائی که به ̎نیک̎ می‌زند باعث درگیری آن دو می‌شود. روز بعد ̎نیک̎ در یک تماس تلفنی حرف‌های ̎آمبر̎ را تلافی می‌کند تا هردو به‌قدر کافی از هم متنفر شوند. شب بعد در یک مهمانی ̎نیک̎ و ̎آمبر̎ بدون این‌که هم‌دیگر را بشناسند دل به هم می‌بازند اما در پایان مهمانی وقتی از هویت هم باخبر می‌شوند یک‌دیگر را ترک می‌کنند. ̎نیک̎ چند روز بعد وقتی می‌فهمد نمی‌تواند ̎آمبر̎ را فراموش کند روی خط برنامهٔ رادیوئی‌اش از او تقاضای پذیرفتن عشقش را می‌کند. برنامه که تمام می‌شود، ̎آمبر̎ به ̎نیک̎ پرخاش می‌کند اما ̎نیک̎ از او می‌خواهد مدتی بدون این‌که کاری به کار هم داشته باشند مثل دو رفیق زیر یک سقف زندگی کنند. ̎آمبر̎ ابتدا مخالفت می‌کند اما با اصرار ̎نیک̎ می‌پذیرد. زندگی در یک خانه با همهٔ اختلاف‌نظرها و علاقه‌ها خوب پیش می‌رود اما مشکل زمانی آغاز می‌شود که ̎آمبر̎ به ̎نیک̎ دل می‌بازد و از او باردار می‌شود. ̎نیک̎ از ̎آمبر̎ می‌خواهد بچه‌اش را بیندازد اما ̎آمبر̎ نمی‌پذیرد و او را ترک می‌کند. ̎نیک̎ خیلی زود متوجه می‌شود که هم ̎آمبر̎ و هم بچهٔ مشترکشان را دوست دارد و سرانجام در بیمارستان در حالی‌که دوقلوهای ̎آمبر̎ در حال به دنیا آمدن هستند از او خواستگاری می‌کند.
̎ نخستین فیلم بلند آناند نویدبخش ورود یک نسل جدید به بالیوود است. نسلی که سعی دارد تصویر جوانانهٔ نسل خودش را وارد سینما کند و دیگر از قهرمانان آرمانی فیلم‌های بالیوودی خبری نیست. دخترها و پسرهای جوانی که اعتقادی به رسوم و سنت‌های قدیمی هند ندارند و حتی آن‌قدر آزادانه زندگی می‌کنند که می‌توانند مدتی را خارج از قراردادهای رایج اجتماعی سنتی در کنار هم سر کنند. سلام صبح بخیر از این جهت فیلم مهمی در جریان بالیوود است؛ نوعی ادامهٔ مسیر فیلم کار خودت را انجام بده (فرحان اختر، ۱۹۹۶) که اتفاقاً نقاط مشترک زیادی هم بین آنها وجود دارد؛ از لوکیشن‌ مشترک استرالیا گرفته تا دو بازیگر محوری این فیلم که هر دو در آن یکی هم حاضر بودند و البته همین پرداخت صریح تصویر جوان‌های معاصر هندی. نکته این‌جاست که اگر در آن فیلم اختر خیلی زود به قراردادهای رایج بالیوودی بازمی‌گشت و فقط روحیهٔ جوانانه را در ظاهر شخصیت‌ها و فرم فیلم حفظ می‌کرد، این‌جا آناند تقریباً تا پایان روی مواضعش پافشاری می‌کند و به شکلی منطقی عاشقانه‌اش را به پایان می‌رساند. فیلم بازی‌های خوبی دارد و اتمسفر کلی‌اش تا حدی یادآور هنگامی که هری، سلی را ملاقات کرد (راب راینر، ۱۹۸۹) است.