تنهایی

تنهایی را در شوق لحظه هایت پشت سر بگذار و لبخندی پیروزمند به او بزن. او دوستی است که تو را اگرچه بسیار آزرد، اما لایق یک تشکر و لبخند تو نیز هست. چراکه تنهایی درس های زیادی به تو داد. به تو یاد داد که چگونه از دالان وابستگی رها شوی و به خدای خویش پناه ببری و او را که تنها معبود است، پرستش کنی.
تنهایی به تو آموخت که اگر هزاران دوست به تو پشت کردند و تنهایت گذاشتند، امیدی باشکوه تو را به حیات فرامی خواند و تو تنها به دنیا آمدی و تنها نیز از دنیا می روی. دنیا سرای تنهایی است و تنهایی دوست تو است. تنهایی به تو آموخت که فریب شلوغی و هیاهو را نخوری و اسیر وسوسه وابستگی ها نشوی. تنهایی به تو آموخت که چگونه سکوت را معنا کنی و در دل تاریکی ها گام برداری. اکنون به تنهایی ناسزا مگو. به شکرانه درس هایی که به تو آموخته است، او را در شادی لحظه هایت باقی بگذار و هرگاه هیاهو تو را دربرگرفت به پناه امن تنهایی بازگرد و به یادآور که تو تنهایی و به تنهایی می بایست زندگی کنی. هرچند که در میان جمع باشی و هیاهوی اجتماع تو را اسیر خود کرده باشد.

مهتاب بهریان

منبع : روزنامه ایران