آهک

شناخت و استفاده از آهک و شفته آهک در ایران از سه هزار سال پیش آغاز شده است. گورهای چمباتمه‌ای که در ناحیه حسنلو پیدا شده دارای سه متر ژرفا بوده که از شفته آهک پر شده بوده است. تاریخ این تمدن سده‌های هفتم و هشتم پیش از میلاد دانسته شده است.
کف کاخ‌های تخت جمشید (سدهٔ ششم پیش از میلاد) از ملاتی سرخ‌رنگ که در آن آهک به‌کار رفته بوده پوشیده شده بوده است.
● کوره‌های آهک‌پزی
پختن آهک در قدیم در کوره‌هائی صورت می‌گرفته است که در آن با ساختن تافی از سنگ آهک جایگاهی در زیر کوره درست می‌کردند و روی آن تاق را تا سر کوره پر از سنگ آهک می‌نمودند. آنگاه سوخت را در آن جایگاه قرار داده و به سنگ آهک، پیرامون چهار روز پشت سر هم گرما می‌‌دادند تا بپزد و آهک زودگیر به‌دست آید. از دیدگاه شیمیائی سنگ‌آهک که کربنات کلسم در گرما تبدیل به اکسیدکلسیم می‌شده است.
کاربرد ملات آهک در ساختمان‌های سنگی و آجری به‌عنوان ملات و نیز در روکشی دیوارها از زمان اشکانیان معمول بوده است. بهره‌گیری از آهک در عصر ساسانیان نیز ادامه یافت.
مردمان قدیم ویژگی‌های شیمیائی و مکانیکی آهک و آمیزه آن با دیگر مواد را خوب می‌شناختند آنان با تجربه دریافته بودند که چگونه می‌توان با آمیختن خاک رس با آهک و دیگر مواد، مصالحی مقاوم و با ملات‌هائی غیرقابل نفوذ ساخت.

منبع : مطالب ارسال شده