مرثیه‌ برای یک رویا - requiem for a dream

سال تولید : ۲۰۰۰
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : اریک واتسن
کارگردان : دارن آرونوفسکی
فیلمنامه‌نویس : هیوبرت سلبی جونیر و آرونوفسکی، برمبنای رمانی نوشته سلبی جونیر
فیلمبردار : ماتیو ج. لیباتیک
آهنگساز(موسیقی متن) : کلینت منسل
هنرپیشگان : الن برستین، جارد لتو، جنیفر کانلی، مارلون وینز، کریس مک‌دانلد، لوییز لاسر و کیت دیوید.
نوع فیلم : رنگی، ۱۰۲ دقیقه.


̎هاری‌̎ (لتو) و دوست صمیمی‌اش ̎تایرون̎ (وینز)، معتادان فقیری هستند که در کانی آیلند نیویورک زندگی می‌کنند؛ ̎ماریون̎ (کانلی)، دوست ̎هاری̎ نیز که اعتیاد دارد، در تلاش است تا از پدر ثروتمندش فاصله بگیرد. ̎هاری̎ رویای فروش نیم کیلو هروئین را در سر می‌پروراند تا با پول آن بتواند به اتفاق ̎ماریون̎ بوتیک لباسی باز کند. به ̎سارا̎ (برستین)، مادر ̎هاری̎ ـ که روز و شبش را به تماشای تلویزیون می‌گذراند ـ خبر می‌رسد که می‌تواند در برنامهٔ مورد علاقهٔ تلویزیونی‌اش شرکت کند. ̎سارا̎ که حالا می‌خواهد رژیم بگیرد تا بتواند لباس قرمز مورد علاقه‌اش را بپوشد، به سراغ پزشک بی‌وجدانی میرود که نسخهٔ ̎آمفتامین̎ برایش می‌پیچد. کمی بعد ̎سارا̎ نیز اعتیاد خاص خودش را پیدا می‌کند که بیش از پیش غیر قابل کنترل به‌نظر می‌رسد...
● از ̎بالینی̎ترین فیلم‌های پایان دههٔ ۱۹۹۰. در واقع فیلم آرونوفسکی بیش از آن‌که در مضمون و اجرا سنجیده شود، با حاشیه‌هایش سنجیده و مطرح می‌شود. مرثیه برای یک رویا در حقیقت اقتباس آرونوفسکی از روی یک رمان است، رماین دربارهٔ اعتیاد مدرن یا اصلاً زندگی مدرن و آدم‌های درگیر با این شرایط. اما آن‌چه در فیلم بیش از هر چیز جلب توجه می‌کند، دنبال کردن سرنوشت چهار آدم محوری است بی‌آنکه فیلم‌نامه‌نویس / کارگردان بخواهد نگاهی غم‌خوارانه به آنان داشته باشد. برای همین هم هست که آنان را در سخت‌ترین و دیوانه‌وارترین موقعیت‌ها قرار می‌دهد تا تماشاگر نداند تکلیفش با این آدم‌ها چیست... باید دوست‌شان داشته باشد یا از کارهاشان متنفر باشد. اوج این اتفاق در مورد دو شخصیت زن است. دربارهٔ ̎ماریون̎ تماشاگر سردرگم میان عشقش به ̎هاری̎ و کارهای دیگرش می‌ماند و ̎سارا̎ هم که قرار است نماد غرق شدن در دنیای رسانه‌ها باشد، سرنوشتی بهتر نمی‌نماید. رابطهٔ چند وجهی او با پسرش/همسایه‌ها/رسانه‌ سبب می‌شود نتوان نسبت به او هیچ احساسی داشت. جز این به نظر می‌رسد تمهیدات اجرائی آرونوفسکی در گذر زمان از دست می‌روند و چندان ماندگار نیستند. هرچند نمی‌توان تأثیر فیلم را در زمان نمایش بر فیلم‌های مستقل و تجربی کتمان کرد. آن‌چه اما می‌توان به‌خاطر سپرد، نوای جادوئی موسیقی منسل است.