دوباره بنواز سام - Playit Again, Sam

سال تولید : ۱۹۷۲
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : آرتور پ. جیکوبز
کارگردان : هربرت راس
فیلمنامه‌نویس : وودی آلن، برمبنای نمایش‌نامه‌ای نوشته خودش.
فیلمبردار : اوئن رویزمن
آهنگساز(موسیقی متن) : بیلی گُلدنبرگ
هنرپیشگان : آلن، دایان کیتن، تونی رابرتس، جری لیسی، سوزان آنسپاچ و جنیفر سالت.
نوع فیلم : رنگی، ۸۷ دقیقه.


«آلن فلیکس» (آلن) در آپارتمانی زندگی می‌کند که به تمام دیوارهای آن عکس‌ها و پوسترهای ستارگان و فیلم‌های سینمائی نصب شده است. او عاشق سینما و طرفدار سرسخت «هامفری بوگارت» است. همسرش، «نانسی» (آنسپاچ) مدتی است که ترکش کرده و حالا به توصیه «شبح بوگارت» (لیسی) می‌خواهد علاقه دختر دیگری را جلب کند. دوستانش، «لیندا» (کیتن) و «دیک» (رابرتس) سعی می‌کنند در این خصوص به او کمک کنند. پس از مدتی، «آلن» به «لیندا» علاقه‌مند می‌شود، و این یکی نیز احساس می‌کند به او علاقه دارد. در این بین «دیک» که مدام مشغول معاملات املاک است، ظاهراً توجهی به این رابطه ندارد...
* اقتباس از نمایش‌نامه‌ای نوشته خود آلن که قبلاً در برودوی به‌روی صحنه رفته بود. فیلم با نمایش صحنه‌ای از کازابلانکای مایکل کورتیز در سالن سینما آغاز می‌شود و با صحنه‌ای مشابه به پایان فوق‌العاده مشهور آن به پایان می‌رسد و نامش را هم از جمله‌ای وام می‌گیرد که بوگارت در آن فیلم به «سام» (پیانیست سیاه‌پوست کافه «ریک») می‌گفت و به نوعی یادآور مفهوم امکان‌ناپذیر بودن گریز از خاطرات گذشته است. ایده ظهور بوگارت خوب است، اما شباهت بازیگرش (لیسی) با وجود تمام تلاش‌ها، کاملاً راضی کننده نیست. لحظه‌های کمیک فیلم در نیمه اول بیش‌ترند (و گاهی به نوع کمدی جرج لوئیس نزدیک می‌شوند)، و با نزدیک شدن به پایان، فیلم کم‌کم لحن جدی‌تری به خود می‌گیرد.